خسرو انوشیروان
خسرو انوشیروان متولد 501 م در اردستان به عنوان پادشاه ایران در سلسله سالبود. خسرو انوشیروان در تاریخ 531 م بعد از قباد یکم به پادشاهی رسید و تا تاریخ 579 م حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او تیسفون بود. سرانجام بعد از خسرو انوشیروان، هرمز چهارم به پادشاهی رسید.
او مشهور به انوشیروان دادگر یا اَنوشهرَوان دادگر، بیست و دومین پادشاه ساسانی بود. او سومین فرزند قباد یکم بود. پادشاهی وی پس از شاپور دوم شاهد تجدید حیات نظامی کشور و گسترش قلمرو آن بود که آغاز دومین و واپسین دوران طلایی ساسانیان به شمار میرود. مهمترین وقایع حکومت او عبارتند از: اصلاحات در امور اقتصادی، سیاسی کشور، بازسازی ارتش و تقسیم قلمروی ساسانی به چهار قسمت نظامی که مسئولیت هر قسمت را یک اسپهبد بر عهده داشت، نبرد با روم شرقی و تصرف انطاکیه و سرکوب شدید مزدکیان.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت خسرو انوشیروان 'از سند و خوارزم تا بینالنهرین، جنوب قفقاز ، حاشیه جنوبی خلیج فارس و عمان' ذکر شده است.
درگذشت
خسرو انوشیروان سرانجام در تاریخ 579 م در تیسفون درگذشت که علت مرگ او در منابع 'مرگ طبیعی' ذکر شده است.