سینه

سینه که به آن بطن نیز گفته میشود در آناتومی و کالبدشناسی، قسمتی از بدن مهره داران می باشد که در فاصله بین گردن تا شکم قرار دارد. سینه و محدوده اش به قسمت های متعددی تقسیم بندی می شود که هریک نام مخصوص به خود را دارند.

قفسه سینه

قفسه سینه مانند یک محفظه است که به صورت استخوانی و غضروفی می باشد که از قابلیت ارتجاعی برخوردار است که همانند یک مخروط ناقص است و محل قرار گرفتن قلب، مری، نای و ریه ها می باشد. سینه تشکیل شده از مهره، دنده و جناغ سینه می باشد.

بافت استخوانی، سخت ترین بافت بدن به حساب می آید. استحکام بافت استخوانی به دلیل آن است که در املاح آهکی در ماده بین سولی آن وجود دارد. این ماده بین سلولی همانند ورقه های خیلی نازکی است که روی یکدیگر می باشند و در قسمت سطحی استخوان به صورت موازی طول استخوان که تیغه های خارجی نام دارند هست و در ناحیه درونی استخوان ورقه های نازکی به شکل دایره هستند که تیغه داخلی نام دارند و دور مغز استخوان را گرفته اند.

اگر استخوان تحت حرارت قرار گیرد، مواد آلی درون آن میسوزد اما مواد معدنی آن باقی خواهند ماند. به همین دلیل استخوان شکل خود را حفظ می نماید اما بسیار شکننده خواهد شد.

اسکلت یک فرد بالع از حدود دویست و شش قطعه استخوانی شکل گرفته است که به این صورت طبقه بندی می گردند:

اسکلت محوری که از کاسه سر هشت قطعه، صورت چهارده قطعه، ستون مهره ها بیست و شش قطعه، دنده و جناغ بیست و پنج قطعه، استخوان لامی یک قطعه و استخوانچه های گوش شش قطعه تشکیل شده است.

اسکلت اندام ها و ضمایم نیز از اندام فوقانی شصت و چهار قطعه و اندام تحتانی از شصت و دو قطعه تشکیل شده است.

دنده ها

ساختار قفسه سینه از حدود دوازده جفت دنده تشکیل شده است. هر دنده یک تنه دارد و دارای دو انتهای خلفی و قدامی و همینطور دو سطح خارجی و داخلی و همچنین دو کنار تحتانی و فوقانی. انتهای خلفی دنده ها توسط زواید عرضی مهره های پشتی و نیز تنه مهره ها به صورت مفصل می گردد.

انتهای قدامی در هفت زوج دنده اول توسط غضروف به صورت جدا به جناغ سینه وصل می گردد به این دنده ها، دنده های حقیقی گفته می شود.

سه زوج دنده بعدی نیز که همان شماره های هشت، نه و ده می باشد توسط غضروف به دنده بالایی وصل می گردند و لبه دنده شکل می گیرد که به آن ها دنده های کاذب می گویند. دنده هایی که دارای یک انتهای خلفی تشکیل شده از سر، تکمه، گردن و یک انتهاب قدامی که با غضروف وصل گردیده است و یک سطح داخلی و خارحی و یک کنار تحتانی و فوقانی دارد.

در قسمت داخلی هر دنده یک ناودانی وجود دارد که به منظور عبور عروق اعصاب بین دنده ای ساخته شده است که در دنده های یک، یازده و دوازده این ناودان موجود نمی باشد و اغلب به این دنده ها، دنده های غیرمعمولی گفته می شود.