فردوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(ایجاد مقاله) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ابوالقاسم حسن پور علی طوسی''' یا '''ابوالقاسم فردوسی طوسی''' که در ایران به '''فردوسی''' (۳۲۹ – ۴۱۶ هجری قمری) شاعر حماسه‌سرای ایرانی و سرایندهٔ کتاب حماسی مشهور ''[[شاهنامه فردوسی|شاهنامه]]'' است. فردوسی را بزرگ‌ترین سرایندهٔ پارسی‌گوی جهان دانسته‌اند که از شهرت مرزهای کشورها را در نوردیده است. فردوسی به '''حکیم سخن''' و '''حکیم طوس''' نیز مشهور است. | '''ابوالقاسم حسن پور علی طوسی''' یا '''ابوالقاسم فردوسی طوسی''' که در ایران به '''فردوسی''' (۳۲۹ – ۴۱۶ هجری قمری) شاعر حماسه‌سرای ایرانی و سرایندهٔ کتاب حماسی مشهور ''[[شاهنامه فردوسی|شاهنامه]]'' است. فردوسی را بزرگ‌ترین سرایندهٔ پارسی‌گوی جهان دانسته‌اند که از شهرت مرزهای کشورها را در نوردیده است. فردوسی به '''حکیم سخن''' و '''حکیم طوس''' نیز مشهور است. | ||
[[پرونده:مجسمه-سنگی-از-ابوالقاسم-فردوسی-طوسی-در-کنار-مقبره-او-در-طوس.jpg|جایگزین=مجسمه سنگی از ابوالقاسم فردوسی طوسی در کنار مقبره او در طوس|بندانگشتی|'''مجسمه سنگی از ابوالقاسم فردوسی طوسی در کنار مقبره او در طوس''']] | [[پرونده:مجسمه-سنگی-از-ابوالقاسم-فردوسی-طوسی-در-کنار-مقبره-او-در-طوس.jpg|جایگزین=مجسمه سنگی از ابوالقاسم فردوسی طوسی در کنار مقبره او در طوس|بندانگشتی|'''مجسمه سنگی از ابوالقاسم فردوسی طوسی در کنار مقبره او در طوس'''|340x340پیکسل]] | ||
بخشی از فرهنگ و ادبیات غنی ایران زمین اعتبار خود را از فردوسی می‌گیرد. فردوسی با عشق به ایران زمین و با الهام از آموزه‌های دینی و اخلاقی‌اش، بلندترین اثر منظوم حماسی تاریخ ایران، شاهنامه را سرود. | بخشی از فرهنگ و ادبیات غنی ایران زمین اعتبار خود را از فردوسی می‌گیرد. فردوسی با عشق به ایران زمین و با الهام از آموزه‌های دینی و اخلاقی‌اش، بلندترین اثر منظوم حماسی تاریخ ایران، شاهنامه را سرود. | ||
نسخهٔ ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۶
ابوالقاسم حسن پور علی طوسی یا ابوالقاسم فردوسی طوسی که در ایران به فردوسی (۳۲۹ – ۴۱۶ هجری قمری) شاعر حماسه‌سرای ایرانی و سرایندهٔ کتاب حماسی مشهور شاهنامه است. فردوسی را بزرگ‌ترین سرایندهٔ پارسی‌گوی جهان دانسته‌اند که از شهرت مرزهای کشورها را در نوردیده است. فردوسی به حکیم سخن و حکیم طوس نیز مشهور است.
بخشی از فرهنگ و ادبیات غنی ایران زمین اعتبار خود را از فردوسی می‌گیرد. فردوسی با عشق به ایران زمین و با الهام از آموزه‌های دینی و اخلاقی‌اش، بلندترین اثر منظوم حماسی تاریخ ایران، شاهنامه را سرود.