قرقیزستان
قرقیزستان با نام رسمی جمهوری قرقیزستان (به قرقیزی: Кыргыз Республикасы) کشوری محصور در خشکی در آسیای مرکزی است که در رشتهکوه های تیان شان و پامیر واقع شده است. بیشکک پایتخت و بزرگترین شهر این کشور است. قرقیزستان از شمال با قزاقستان، از غرب با ازبکستان، از جنوب با تاجیکستان و از شرق و جنوب شرقی با چین همسایه است. قرقیزها اکثریت جمعیت 7 میلیون نفری کشور را تشکیل میدهند و پس از آن اقلیتهای قابل توجهی از ازبکها و روسها قرار دارند.
تاریخ قرقیزستان فرهنگها و امپراتوریهای مختلفی را در بر میگیرد. اگرچه قرقیزستان از نظر جغرافیایی به دلیل مناطق بسیار کوهستانی خود منزوی شده است، اما در تقاطع چندین تمدن بزرگ به عنوان بخشی از جاده ابریشم همراه با سایر مسیرهای تجاری قرار داشته است. قرقیزستان که توسط طوایف و قبایل متوالی سکونت دارد، به طور دورهای تحت تسلط بیشتری قرار گرفته است، به عنوان مثال عشایر ترک، که نسب خود را به بسیاری از دولت های ترک می رسانند. اولین بار به عنوان خاقانات قرقیزستان ینیسئی تأسیس شد. بعدها، در قرن سیزدهم، قرقیزستان توسط مغولان فتح شد. استقلال را دوباره به دست آورد، اما بعداً توسط خانات زونگار مورد تهاجم قرار گرفت. پس از سقوط جونگارها، قرقیزها و کیپچاکها بخشی جدایی ناپذیر از خانات کوکند بودند. در سال 1876، قرقیزستان بخشی از امپراتوری روسیه شد و در سال 1936، جمهوری سوسیالیستی شوروی قرقیزستان برای تبدیل شدن به جمهوری تشکیل دهنده اتحاد جماهیر شوروی تشکیل شد. به دنبال اصلاحات دموکراتیک میخائیل گورباچف در اتحاد جماهیر شوروی، در سال 1990، عسکر آقایف، نامزد هوادار استقلال، به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد. در 31 اوت 1991، قرقیزستان استقلال خود را از اتحاد جماهیر شوروی اعلام کرد و یک دولت دموکراتیک تأسیس شد. قرقیزستان پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 به عنوان یک دولت ملی به حاکمیت خود دست یافت.