موریتانی
موریتانی، با نام رسمی جمهوری اسلامی موریتانی (به عربی: الجمهوریة الإسلامیة الموریتانیة)، یک کشور مستقل در شمال غربی آفریقا است. این کشور از غرب به اقیانوس اطلس، از شمال و شمال غربی به صحرای غربی، از شمال شرقی به الجزایر، از شرق و جنوب شرقی به مالی و از جنوب غربی به سنگال محدود شده است. موریتانی با مساحت یک میلیون کیلومتری، یازدهمین کشور بزرگ آفریقا و بیست و هشتمین کشور بزرگ جهان است. 90 درصد کشور موریتانی در صحرای بزرگ آفریقا قرار دارد و بیشتر جمعیت 4.3 میلیون نفری آن در جنوب کشور زندگی می‌کنند. پایتخت و بزرگترین شهر موریتانی، نواکشوت، در ساحل اقیانوس اطلس است که تقریباً یک سوم جمعیت را داراست.
نام این کشور از پادشاهی باستانی بربر موریتانیا در شمال آفریقا در داخل مغرب باستانی گرفته شده است. بربرها از قرن سوم میلادی شروع به اشغال منطقه‌ای که اکنون موریتانی است کردند. اعراب تحت خلافت اموی در اواخر قرن هفتم این منطقه را فتح کردند و اسلام، فرهنگ عربی و زبان عربی را آوردند. در اوایل قرن بیستم، موریتانی به عنوان بخشی از آفریقای غربی فرانسه توسط فرانسه مستعمره شد. این کشور در سال 1960 به استقلال رسید، اما از آن زمان تاکنون کودتاهای مکرر و دوره‌های دیکتاتوری نظامی را تجربه کرده است. آخرین کودتا در سال 2008 توسط ژنرال محمد ولد عبدالعزیز رهبری شد که در انتخابات ریاست جمهوری بعدی در سال‌های 2009 و 2014 پیروز شد. او پس از انتخابات 2019، که اولین انتقال مسالمت‌آمیز قدرت موریتانی از زمان استقلال محسوب می‌شد، توسط ژنرال محمد ولد الغزوانی جانشین شد.
موریتانی از نظر فرهنگی و سیاسی بخشی از جهان عرب است؛ این کشور عضو اتحادیه عرب است و عربی زبان رسمی آن است. دین رسمی اسلام است و تقریباً همه ساکنان مسلمان سنی هستند. با وجود هویت غالب عربی، جامعه موریتانی چند قومیتی است؛ بیذان یا به اصطلاح «مورهای سفید» 30 درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند، در حالی که حراتین یا به اصطلاح «مورهای سیاه» 40 درصد را تشکیل می‌دهند. هر دو گروه نشان دهنده ترکیب قومیت، زبان و فرهنگ عرب-بربر هستند. 30 درصد باقی مانده جمعیت شامل گروه‌های مختلف قومی زیر صحرایی است.
با وجود فراوانی منابع طبیعی، از جمله سنگ آهن و نفت، موریتانی همچنان فقیر است؛ اقتصاد آن عمدتاً بر کشاورزی، دامداری و ماهیگیری استوار است. موریتانی معمولاً به عنوان کشوری با سابقه حقوق بشر ضعیف شناخته می‌شود و به ویژه به دلیل تداوم بندگی مورد انتقاد قرار می‌گیرد؛ شاخص جهانی بندگی 2018 تخمین می‌زند حدود 90000 برده در این کشور وجود دارد (یا 2.1 درصد جمعیت).