قباد یکم

قباد یکم متولد 473 م به عنوان پادشاه ایران در سلسله ساسانیان بود. قباد یکم در سال 488 م (دوره دوم: 499 م) بعد از بلاش به پادشاهی رسید و تا سال 496 م (دوره دوم: 531 م) حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او تیسفون بود. سرانجام بعد از قباد یکم، خسرو انوشیروان به پادشاهی رسید.

پادشاهان ایران

قباد یکم
لقب(ها):	شاه بزرگ شاهنشاه ایران
تاریخ تولد:	473 م
تاریخ فوت:	531 م
علت مرگ:	مرگ طبیعی
سلسله:	ساسانیان
قلمرو:	ایران، جنوب پاکستان، جنوب قفقاز ، حاشیه جنوبی خلیج فارس و عمان
مرکز حکومت:	تیسفون
شاه قبلی:	بلاش
شاه بعدی:	خسرو انوشیروان
آغاز سلطنت:	488 م (دوره دوم: 499 م)
پایان سلطنت:	496 م (دوره دوم: 531 م)
نام پدر:	پیروز یکم
همسر(ها):	نیون‌دخت
فرزند(ان):	کاووس، زاماسپ، خشایار، خسرو انوشیروان، سامبیکه
خویشاوندی:	پسر پیروز یکم

در دوره او مزدک ظهور کرد که با طرفداری پادشاه همراه بود. گرایش قباد یکم به مزدک و فرمان‌های اجتماعی که قباد، در نخستین دوره پادشاهی صادر کرد، باعث ایجاد نارضایتی در روحانیون و نجبا شد. روحانیون زرتشتی به همراهی جماعتی از اشراف، شورشی را در پایتخت بر ضد وی رهبری کردند که باعث شد وی از سلطنت خلع شود.

در ابتدا خشم مردم، از قباد، به اندازه‌ای بود که قتل او را می‌خواستند، ولی جاماسپ مردم را از این خیال منصرف کرد. قباد پس از خلع، در قلعه فراموشی حبس شد اما دیر زمانی در زندان نماند و بنحوی یاران وی، اسباب نجات او را از زندان فراهم کرده و قباد از زندان گریخت. قباد خود را به دربار هپتالیان رسانده و از خاقان کمک خواست. خاقان لشکری به او داد و قول داد که اگر صاحب تاج و تخت شود خراجی به او بدهد. جاماسپ که حامی و مدافع قابل اعتمادی در بین نجبا، برای خود سراغ نداشت، بدون مقاومت تسلیم شد و با واگذاری سلطنت به برادر، جان خود را بازخرید. در سال ۴۹۹ میلادی، قباد یکم تقریباً بدون جنگ دوباره به سلطنت بازگشت.

قلمرو

در منابع قلمرو حکومت قباد یکم 'ایران، جنوب پاکستان، جنوب قفقاز ، حاشیه جنوبی خلیج فارس و عمان' ذکر شده است.

درگذشت

قباد یکم سرانجام در سال 531 م درگذشت که علت مرگ او در منابع 'مرگ طبیعی' ذکر شده است.