بوروندی
بوروندی با نام رسمی جمهوری بوروندی (به فرانسوی: Republika y'u Burundi)، یک کشور محصور در خشکی در دره کافتی بزرگ آفریقا در محل اتصال بین منطقه بزرگ دریاچه‌های آفریقا و جنوب شرقی آفریقا است. این کشور از شمال با رواندا، از شرق و جنوب شرقی با تانزانیا و از غرب با جمهوری دموکراتیک کنگو مرز مشترک دارد و دریاچه تانگانیکا در امتداد مرز جنوب غربی آن قرار دارد. پایتخت آن گیتگا و بزرگترین شهر آن بوجومبورا است.
| اطلاعات کشور | |
|---|---|
| نام کامل: | جمهوری بوروندی |
| پایتخت: | گیتگا |
| زبان(های) رسمی: | روندی، فرانسوی، انگلیسی |
| دین(ها): | مسیحیت 93.4%، عقاید سنتی 4.3%، اسلام 2.1% |
| حکومت: | حکومت متمرکز نظام ریاستی جمهوری |
| مساحت: | 27,834 کیلومتر مربع |
| جمعیت: | 13,162,952 نفر (2023) |
| شاخص توسعه انسانی: | 0.420 |
| واحد پول: | فرانک بوروندی (FBu) (BIF) |
| منطقه زمانی: | یوتی‌سی 2+ |
| کد ایزو ۳۱۶۶: | BI |
| دامنه سطح‌بالا: | bi. |
تاریخ
مردمان توا، هوتو و توتسی حداقل ۵۰۰ سال است که در بوروندی زندگی می‌کنند. بیش از ۲۰۰ سال از آن دوره، بوروندی یک پادشاهی مستقل بود. در سال ۱۸۸۵، این کشور بخشی از مستعمره آلمانی آفریقای شرقی آلمان شد. پس از جنگ جهانی اول و شکست آلمان، جامعه ملل قلمروهای بوروندی و رواندا را به بلژیک در یک قلمرو ترکیبی به نام رواندا-اوروندی واگذار کرد.
پس از جنگ جهانی دوم، این به سرزمین‌های تحت قیمومت سازمان ملل متحد تبدیل شد. بوروندی در سال ۱۹۶۲ به استقلال رسید و در ابتدا پادشاهی را حفظ کرد اما در کودتای ۱۹۶۶ پادشاهی را با یک جمهوری یک حزبی جایگزین کرد. در طول ۲۷ سال بعد، بوروندی توسط یک سری دیکتاتورهای توتسی اداره می‌شد و شاهد نسل‌کشی هوتو در سال ۱۹۷۲ بود.
در ژوئیه ۱۹۹۳، ملکیور ندای، اولین رئیس جمهور هوتوی بوروندی پس از اولین انتخابات ریاست جمهوری چند حزبی این کشور شد. ترور او سه ماه بعد در جریان یک کودتا، باعث جنگ داخلی ۱۲ ساله بوروندی شد. در سال ۲۰۰۰، توافق آروشا تصویب شد که تا حد زیادی در قانون اساسی جدید در سال ۲۰۰۵ ادغام شد. از زمان انتخابات پس از جنگ در سال ۲۰۰۵، حزب غالب این کشور، شورای ملی برای دفاع از دموکراسی - نیروهای دفاع از دموکراسی (CNDD-FDD) بوده است که به طور گسترده به حکومت استبدادی و حقوق بشر ضعیف در این کشور متهم است.
جمعیت‌شناسی
بوروندی همچنان در درجه اول یک جامعه روستایی است که تنها ۱۳.۴ درصد جمعیت (در سال ۲۰۱۹) در مناطق شهری زندگی می‌کردند. بوروندی دارای جمعیت زیادی است و بسیاری از جوانان برای فرصت‌های دیگر مهاجرت می‌کنند. تقریباً ۸۵ درصد جمعیت از ریشه هوتو، ۱۵ درصد توتسی و کمتر از ۱ درصد توا هستند. زبان‌های رسمی بوروندی روندی، فرانسوی و انگلیسی هستند و روندی به طور رسمی به عنوان تنها زبان ملی شناخته می‌شود. زبان انگلیسی در سال ۲۰۱۴ به عنوان زبان رسمی معرفی شد.
اقتصاد
بوروندی، یکی از کوچکترین کشورهای آفریقا، زمین خود را عمدتاً برای کشاورزی معیشتی و چرا استفاده می‌کند. جنگل‌زدایی، فرسایش خاک و از دست دادن زیستگاه نگرانی‌های زیست‌محیطی عمده هستند. از سال ۲۰۰۵، این کشور تقریباً کاملاً جنگل‌زدایی شده بود. کمتر از ۶ درصد زمین آن توسط درختان پوشیده شده بود که بیش از نیمی از آن به مزارع تجاری تعلق دارد.
بوروندی فقیرترین کشور جهان از نظر تولید ناخالص داخلی اسمی سرانه است و یکی از کم‌توسعه‌ترین کشورها است. این کشور با فقر گسترده، فساد، بی‌ثباتی، استبداد و بی‌سوادی مواجه است. گزارش خوشبختی جهانی ۲۰۱۸ این کشور را با رتبه ۱۵۶ کمترین خوشبختی جهان رتبه‌بندی کرد. بوروندی عضو اتحادیه آفریقا، بازار مشترک آفریقا شرقی و جنوبی، سازمان ملل متحد، جامعه شرق آفریقا (EAC) و جنبش عدم تعهد است.