آمریکای لاتین
آمریکای لاتین (به لاتین: America Latina) معمولاً به مناطقی در قاره آمریکا اشاره دارد که زبان‌های رومی، زبان اصلی آنها هستند و بر فرهنگ مردم آن تأثیر تاریخی، قومی، زبانی و فرهنگی قابل توجهی داشته‌اند. این اصطلاح معمولاً برای توصیف آمریکای جنوبی (به استثنای سورینام، گویان و جزایر فالکلند)، به علاوه آمریکای مرکزی، مکزیک و بیشتر جزایر دریای کارائیب استفاده می‌شود.
این منطقه از مکزیک تا تیرا دل فوئگو در منتهی‌الیه جنوبی آمریکای جنوبی امتداد دارد و شامل بخش بزرگی از کارائیب می‌شود. مساحت آن تقریباً ۱۹،۱۹۷،۰۰۰ کیلومتر مربع (۷،۴۱۲،۰۰۰ مایل مربع) است که تقریباً ۱۳ درصد از سطح زمین را پوشش می‌دهد. در سال ۲۰۱۹، آمریکای لاتین دارای تولید ناخالص داخلی اسمی ترکیبی ۵.۱ تریلیون دلار آمریکا و تولید ناخالص داخلی ۱۰.۲ تریلیون دلار آمریکا بود.
در معنای محدود، این اصطلاح به آمریکای اسپانیایی‌زبان اشاره دارد و اغلب ممکن است شامل برزیل (آمریکای پرتغالی‌زبان) نیز شود. اصطلاح آمریکای لاتین ممکن است گسترده‌تر از آمریکای اسپانیایی‌زبان، که به طور خاص به کشورهای اسپانیایی زبان اشاره دارد، و محدودتر از دسته‌هایی مانند ایبرو-آمریکا، اصطلاحی که کشورهای اسپانیایی و پرتغالی زبان از قاره آمریکا و گاهی از اروپا اشاره دارد، استفاده شود. همچنین می‌توان به طور نظری شامل کبک و لوئیزیانا شود که هنوز به زبان فرانسوی صحبت می‌شود و بقایای تاریخی امپراتوری فرانسه در آن منطقه از جهان هستند، یا جزایر ABC هلندی (آروبا، بونیر، کوراسائو) که یک کریول مبتنی بر پرتغالی به نام پاپیامنتو، زبان رایج آنهاست.
اصطلاح آمریکای لاتین برای اولین بار در پاریس در کنفرانسی در سال ۱۸۵۶ با نام "ابتکار آمریکا: ایده کنگره فدرال جمهوری‌ها"، توسط سیاستمدار شیلیایی فرانسیسکو بیلبائو استفاده شد. این اصطلاح توسط دولت ناپلئون سوم، امپراتور فرانسه، در دهه ۱۸۶۰ برای توجیه دخالت نظامی فرانسه در امپراتوری دوم مکزیک و برای گنجاندن سرزمین‌های فرانسوی زبان در قاره آمریکا، مانند کانادای فرانسوی‌زبان، هائیتی، لوئیزیانای فرانسه، گویان فرانسه، مارتینیک، گوادلوپ و جزایر کارائیب آنتیل فرانسوی‌زبان مانند سنت لوسیا و دومینیکا، در گروه بزرگ‌تر از کشورهایی که زبان‌های اسپانیایی و پرتغالی در آنها غالب بودند، بیشتر رواج یافت.