ایذه
ایذه مرکز شهرستان ایذه، در شمال‌شرق استان خوزستان قرار دارد. این شهر در مناطق نیمه‌کوهستانی و در فاصله 180 کیلومتری از اهواز واقع شده است. مردم ایذه لر بختیاری هستند و به زبان لری با گویش بختیاری صحبت می‌کنند.
نام‌شناسی
شهر ایذه در طول تاریخ نام‌های مختلفی داشته است. از جمله نام‌های قدیمی این شهر می‌توان به ایذج، اوجا، ایگه، اریگ، ایج، مالمیر و مال امیر اشاره کرد. در لغت‌نامه دهخدا، ایذج به عنوان نام قدیمی سرزمینی در ناحیه بختیاری معرفی شده است که بعدها به مال امیر (مالمیر) تغییر نام یافت و در سال 1314 هجری شمسی به ایذه تبدیل شد.
با توجه به اینکه تمدن عیلام در منطقه کوهستانی فعلی بختیاری قرار داشته و شهر ایدیده از شهرهای مهم آن بوده است، برخی معتقدند که ایدیده همان ایذه کنونی است. شباهت میان حروف ایدیده با حروف ایذه نیز می‌تواند دلیل بر این مدعا باشد. ایدیده به معنای "شهر کنار آب" آمده است و به دلیل قرار گرفتن ایذه کنونی در کنار تالاب شط (میانگران) این نامگذاری قابل توجیه است.
پیشینه
شواهد تاریخی نشان می‌دهد که ایذه از دوره ایلامیان تاکنون به طور مداوم محل سکونت انسان بوده است. کشف نگاره‌ها و نقش برجسته‌های عیلامی در نزدیکی ایذه، نشان از اهمیت منطقه در تمدن عیلام دارد. در زمان هخامنشیان، ایذه خاستگاه الیمایی‌ها (بازماندگان ایلامیان) بوده است. در دوره ساسانی به نام ایذه خوانده شد و با گشودن آن به دست مسلمانان ایذج نامیده شد. در دوران پس از اسلام، ایذج به مرکز اتابکان لر تبدیل شد و به نام مالمیر شناخته می‌شد.
گردشگری
ایذه به دلیل برخورداری از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی بی‌نظیر، به عنوان مقصدی ایده‌آل برای گردشگران شناخته می‌شود.
از جمله مهم‌ترین جاذبه‌های این شهر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- آثار باستانی: سنگ‌نگاره‌های کول‌فرح، نقش برجسته شهسوار، اشکفت سلمان، طاق طویله و محوطه باستانی شمی
- جاذبه‌های طبیعی: تالاب میانگران، تالاب بندون، تنگه صیدون، آبشار شیوند، دشت سوسن و کوه دوتو
- موزه‌ها: موزه مردم‌شناسی ایذه و موزه باستان‌شناسی ایذه