حسین اسرافیلی
حسین اسرافیلی شاعر ایرانی در سال ۱۳۳۱ در شهر تبریز به دنیا آمد. وی غیر از سرودن شعر به خطاطی، نقاشی و مجسمه سازی نیز علاقه دارد.[۱]
اسرافیلی در طول سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ مسئولیت صفحه ادبی مجله پیام انقلاب را به عهده داشت و عضو شورای شعر و موسیقی صدا و سیما و شورای شعر نیروهای مسلح و بنیاد حفظ آثار و ارزشهای دفاع مقدس است.
حسین اسرافیلی سابقه همکاری با موسسه آفرینشهای هنری آستان قدس رضوی در زمینه حضور در شب های شعر "خورشید ولایت" و "نغمه بهار" را دارد.
آثار
معروف ترین مجموعه شعر او "تولد در میدان" است که به عنوان یکی از آثار برتر شعر دفاع مقدس در دهه ۶۰ از سوی بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس برگزیده شد. "آتش در خیمه ها"، "مجموعه شعر عاشورایی"، "عبور از صاعقه"، "گزیده ادبیات معاصر شماره ۵"، "مردان آتش نهاد"، "آتش در گلو"، "آیینههای شعله ور" از سرودههای اوست.
کتابی دیگر نیز با نام "حیاط خلوت کلمات" از این شاعر می باشد. مقالات ادبی و فرهنگی موجود در کتاب «حیاط خلوت کلمات» در موضوعات شعر و نقد ادبی تاکنون در نشریات مختلف به چاپ رسیده است و نویسنده برای نخستین بار این مقالات را که شامل ۲۵ تا ۳۰ مقاله است در یک مجموعه منسجم گردآوری کرده است.
مجموعه شعر «تشنه در باران زخم» نیز مجموعه اشعار چاپ شده یا چاپ نشده عاشورایی وی در قالب های نو و کلاسیک با رویکردی نو و نگاههای جدید است که با زبانی نو و ساده مضامین و مفاهیم پایداری و مذهبی را بیان گردیده تا جوانان را مخاطب این آثار قرار دهد. مجموعه اشعار «تشنه در باران زخم» دارای ۲۰۰ قطعه شعر عاشورایی و آئینی است.
سروده
شعر زیر با نام "در کام طوفان" یکی از سرودههای شناخته شده این شاعر است:
باورم نیست که پروانه جان سوخته است
شمع شب های مرا روح و روان سوخته است
**
باورم نیست که آن قامت سرسبز شکوه
در بهار دل گلزارجوان، سوخته است
**
باز هم مرثیه در باغ شقایق خوانید
روح ای باغ به تاراج خزان سوخته است
**
آفتابی که از این مشرق خون می تابد
درهیاهوی عطش شعله زنان سوخته است
**
بر تو ای کوه زدم تکیه به گاه غم و درد
با که گوییم که آن کوه گران سوخته است
منابع
- ↑ <معرفی استاد حسین اسرافیلی> برداشت شده در 1401/01/15