دارالفنون
دارالفنون یا به عبارتی اولین دانشگاه و مرکز آموزش عالی در ایران، مؤسسه‌ای بود که در سال ۱۲۳۰ به ابتکار و دستور امیرکبیر ساخته‌شد. این مرکز برای آموزش علوم مختلف و فنون جدید در تهران بنا نهاده‌شد. دارالفنون در مرکز تهران و در خیابان ناصرخسرو ساخته شده‌است.
واژه دارالفنون در فرهنگ ایرانی معادل دانشگاه قرار گرفت تا آنجا که در خصوص دانشگاه‌های خارجی نیز از واژه دارلفنون استفاده می‌شد.
ایده ساخت و تاسیس دارالفنون زمانی به ذهن میرزا تقی خان امیرکبیر رسید که در سفر به روسیه بود. او در این سفر لزوم ایجاد یک مرکز آموزش عالی در کشور را احساس کرد و بعد از بازگشت به ایران اقدامات لازم برای تاسیس آن را آغاز کرد.
طبق آنچه در نامه‌های بجا مانده از امیرکبیر آمده و بر اساس مطالب مندرج در روزنامه وقایع اتفاقیه، در ابتدا در خصوص تاسیس این مرکز از نام‌هایی همچون «مدرسه، مدرسه جدید، مکتبخانه پادشاهی، تعلیم خانه، معلم خانه و مدرسه نظامیه» استفاده می‌شده و بعدها نام دارالفنون بر آن نهاده شده.
ساختمان دارالفنون امروزه تبدیل به یک موزه تاریخی شده‌است.
رشته‌های تحصیلی
در اوایل تاسیس دارالفنون هفت رشته تحصیلی در آن تدریس می‌شد که عبارت بودند از:
- پیاده نظام
- سواره نظام
- توپخانه
- پزشکی
- جراحی
- داروسازی
- کانی‌شناسی
دروس تاریخ، جغرافیا، ریاضی و زبان خارجه (انگلیسی و فرانسه) نیز از دروس عمومی دارالفنون بودند.