سلطان ابوسعید
سلطان ابوسعید یا سلطان ابوسعید بهادر خان متولد 704 ق در اوجان، تبریز به عنوان پادشاه ایران در سلسله ایلخانان بود. سلطان ابوسعید در تاریخ 716 ق بعد از سلطان محمد خدابنده اولجایتو به پادشاهی رسید و تا تاریخ 736 ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او سلطانیه بود.
او پسر و جانشین سلطان محمد خدابنده اولجایتو و آخرین فرمانروای ایلخانیان مغول بود که در سن دوازده سالگی بر تخت ایلخانی تکیه زد. مرگ وی ظاهراً به علت مسمومیت بوده است. بعدتر بغداد خاتون، زوجه ایلخان و دختر امیرچوپان، به مسموم کردن ابوسعید متهم و اعدام شد. با مرگ ابوسعید حکومت ایلخانان عملاً پایان یافت اما درگیری و جنگ بین رقیبان و مدعیان جانشینی ایلخانان ادامه یافت و قلمرو ایلخانیان تا ظهور تیمور دچار ملوکالطوایفی شد.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت سلطان ابوسعید 'کشورهای کنونی ایران، ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، عراق و جنوب قفقاز' ذکر شده است.
درگذشت
سلطان ابوسعید سرانجام در تاریخ 736 ق در قرهباغ درگذشت.