سلطان الدوله دیلمی
سلطان الدوله دیلمی یا سلطانالدوله ابوشجاع پناهخسرو (فناخسرو) دیلمی متولد 383 ه.ق یکی از امیران سلسله آل بویه بود. سلطانالدوله دیلمی در تاریخ 403 ه.ق بعد از بهاءالدوله به پادشاهی رسید و تا تاریخ 415 ه.ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او شیراز بود. سرانجام بعد از سلطانالدوله دیلمی، عمادالدوله ابوکالیجار به پادشاهی رسید.
او پسر بهاءالدوله دیلمی و از امیران آل بویه بود که پس از مرگ پدرش جانشین وی شد. او در سال ۴۱۳ قمری از عراق رانده شد. او مجبور شد با برادرش پیمانی ببندد مبنی بر اینکه عراق و خوزستان به مشرفالدوله و فارس و کرمان به سلطانالدوله تعلق داشته باشد. از آن زمان نام سلطانالدوله در عراق از خطبه حذف شد و به نام مشرفالدوله خطبه خواندند.
سلطانالدوله دیلمی در شوال سال ۴۱۵ قمری در ۳۲ سالگی در شیراز از دنیا رفت و پسرش ابوکالیجار جایش را گرفت.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت سلطانالدوله دیلمی 'فارس، عراق و عمان' ذکر شده است.
درگذشت
سلطانالدوله دیلمی سرانجام در تاریخ شوال ۴۱۵ هجری قمری در شیراز درگذشت.