سلطان مراد
سلطان مراد یا ابوالمظفر سلطان مراد متولد 895 ه.ق در تبریز یکی از شاهان سلسله آققویونلوها بود. سلطان مراد در تاریخ 905 ه.ق بعد از سلطان الوند و سلطان محمد به پادشاهی رسید و تا تاریخ 914 ه.ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او تبریز بود.
او آخرین پادشاه حکومت آققویونلوها فرزند سلطان یعقوب بود. مراد بعد از مرگ آیبه سلطان از زندان آزاد شد و شیراز را تسخیر کرد و سپس در سال ۹۰۵ ه.ق به اصفهان حمله کرد و به جنگ با سلطان محمد پرداخت. محمد کشته و اصفهان از آن مراد شد. سلطان مراد در بهار سال ۹۰۶ ه.ق در حدود قزوین و ابهر با الوند بیگ به جنگ پرداخت که حاصل این جنگ صلحی بود با این شرط که عراق عجم و فارس به سلطان مراد و آذربایجان و دیار بکر به الوند بیگ داده شود.
سلطان مراد در ۲۴ ذیالحجه ۹۰۸ ه.ق (۲۰ ژوئن ۱۵۰۳ م) در نزدیکی همدان با شاه اسماعیل صفوی به جنگ پرداخت و شکست خورد و به شیراز گریخت. از آن جا نیز به دزفول و بغداد به نزد باریک بیگ پُرناک رفت و پنج سال و نیم در آنجا حکومت کرد. در ۹۱۴ ه.ق که از توجه لشکریان قزلباش به جانب عراق هراسان شده بود، همراه باریک بیگ که فرمانروای بی چون و چرای آن دیار بود به قرامان روم رفت. سرانجام مراد در ۹۲۴ ه.ق (۱۵۱۸ م) به دست دورمیش بیگ شاملو در دیاربکر کشته شد و سرش به نزد شاه اسماعیل فرستاده شد. با مرگ سلطان مراد حکومت آققویونلوها به پایان رسید.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت سلطان مراد 'عراق تا مرکز و جنوب شرق ایران' ذکر شده است.
درگذشت
سلطان مراد سرانجام در تاریخ 924 ق در دیاربکر، به دست دورمیش بیگ شاملو (از سران قزلباش) کشته شد و سرش به نزد شاه اسماعیل صفوی فرستاده شد.