طاهر بن محمد صفاری
طاهر بن محمد صفاری متولد 270 ه.ق یکی از امیران سلسله صفاریان بود. طاهر بن محمد صفاری در تاریخ 287 ه.ق بعد از عمرو لیث به پادشاهی رسید و تا تاریخ 296 ه.ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او زرنگ سیستان بود. سرانجام بعد از طاهر بن محمد صفاری، لیث بن علی بن لیث به پادشاهی رسید.
طاهر نوه عمرو لیث بود. پس از به بند افتادن عمرو، طاهر در زرنگ به جانشینی او رسید. یعقوب برادر او نیز حضور مؤثری در حکومت وی داشت. ولی قدرت برتر در این امارت در دست برده‌ای ترک به نام سبُک اِری بود که تمایلات جاه‌طلبانه و خیال استقلال در سر داشت. با این همه در این زمان صفاریان کرمان را به قلمرو خود افزودند و در ۹۰۱ میلادی به فارس لشکر کشیدند و پس از ضمیمه کردن آن ناحیه، سبُک اِری به عنوان حاکم گماشته صفاریان در فارس ماند.
سرانجام لیث بن علی بن لیث نیرویی گردآورد و با شکست دادن محمد بن طاهر در 295 ه.ق/ 908 میلادی و تصرف زرنج دعوی حکومت بر سیستان را نمود. در 296 ه.ق سپاهیان سیستان لیث را به عنوان امیر پذیرفتند. طاهر و یعقوب که به پشتیبانی سبک اری امیدوار بودند گریختند، ولی او در جهت تعقیب منافعش آن دو را دستگیر نموده به سوی خلیفه در بغداد فرستاد. از آن پس آن دو با احترام در دربار خلیفه زیستند.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت طاهر بن محمد صفاری 'سیستان و برخی از مناطق جنوبی ایران' ذکر شده است.