عملیات پل نادری

عملیات پل نادری اولین عملیات ایران در نخستین روزهای حمله سراسری ارتش عراق به خطوط مرزی ایران در سال 1359 است که با وجود محدود بودن عملیات، توسط نیروهای ایرانی به منظور رویارویی و عقب راندن دشمن تا پشت خط مرزی شروع شد. در این عملیات سه تیپ پیاده و یک گروهان زرهی از ارتش از غرب شهرهای دزفول و اندیمشک در محور جنوبی جنگ وارد عمل شدند، ولی با وجود پیش بینی فرماندهان نیروی زمینی ارتش، به دلیل ضعف در برآورد و طراحی عملیات، پیروزی عاید نیروهای ایرانی نشد.

پل نادری

عملیات پل نادری در روز 23 مهرماه 1359، در محور جنوبی جنگ در غرب شهرهای دزفول واندیمشک توسط نیروهای زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران اجرا شد.

اهداف

هدف از اجرای عملیات پل نادری، بیرون کردن دشمن از غرب رودخانه كرخه و حفاظت از مرز های بین المللی ایران بود. از طرفی قرار بود نیروهای زمینی ایران با پیشروی به سوی منطقه حلفاییه و چزابه جلوی ورود نیروهای کمکی عراقی در این مناطق و شهرهای بستان و سوسنگرد گرفته شود و در مقابل، مناطق مذكور از اشغال دشمن خارج شود.

خلاصه

پس از هجوم دشمن و اشغال بخش وسیعی از خاک جمهوری اسلامی؛ چشم ها به ارتش جمهوری اسلامی دوخته شده بود. اولین عملیات بزرگ ارتش در روز 23 مهر 1359 با استعداد سه تیپ پیاده و یک گروه رزمی تانک در محور دزفول به اجرا درآمد. هدف از این عملیات پیشروی تا مرزهای بین المللی و تعقیب دشمن تا آن سوی مرز بود. لیکن تاکتیک به کار گرفته شده، مانع از کسب موفقیت گردید و متاسفانه برخی ضعف ها باعث ناکامی نیروهای ایرانی در این عملیات شد.

نتایج

لشکر 21 حمزه در تک اصلی خود تا نزدیک بعد از ظهر موفق شد قوای دشمن را حدود 7 کیلومتر به عقب براند. تک پشتیبانی هم به سمت هدف خود پیش رفت. این در حالی بود که هنوز باقیماندۀ تیپ های یکم و سوم لشکر 21 حمزه در حال پیاده شدن از قطار بودند.

در بعد از ظهر همان روز، لشکر 10 عراق پاتک کرد و لشکر 21، از هم گسیخت و به عقب بازگشت.

این لشکر تنها توانست سر پل مختصری را در کرانۀ باختری پل نادری نگهدارد. در برنامه و طرح ریزی این عملیات پیش بینی کرده بودند که نیروهای خودی تا مرز فکه پیش بروند و قوای دشمن را وادار به عقب نشینی کنند.

اگر این عملیات با موفقیت پیش می‌رفت می توانست در سرنوشت جنگ تأثیر جدی ایجاد کند اما به دلیل:

1. نداشتن شناسایی کافی از زمین و دشمن
2. طرح ریزی تعجیلی
3. عدم برآورد صحیح از توان دشمن
4. عدم به کارگیری مناسب نیروهای داوطلب مردمی
5. عدم اتخاذ تاکتیک مناسب
6. نداشتن تجربه
7. عدم رعایت اصول اساسی رزم
8. نداشتن نیروی احتیاطاین عملیات در رسیدن به اهداف خود ناکام ماند.

تلفاتی هم به نیروهای خودی وارد آمد. تعداد شهدای این عملیات 102 نفر و مجروحان نیز 161 نفر بودند. تیپ یکم لشکر 21 حمزه 17 دستگاه تانک خود را از دست داد و مجموع تانک های از دست رفته لشکر 21 حمزه به 60 دستگاه رسید.