محمدحسن فیضی
محمدحسن فیضی مداح مرد ایرانی است که در سال 1362 متولد شد. محمدحسن فیضی فرزند حاج رسول فیضی که از مداحان سنتیخوان آذریزبان ایران است.
محمدحسن فیضی از کودکی و نوجوانی به مداحی علاقمند بود و مداحی را نزد پدر و پدربزرگ خود آموخت و پس از قبولی در دانشگاه مداحی را به صورت حرفهای ادامه داد. وی از کودکی در مجالس و محافل سیدالشهدا پرورش یافته و تمام تلاش او، در حوزه شعر و سبک آیینی است. سید احد خجسته یکی از اساتید محمدحسن فیضی در یادگیری مداحی است.
نظر محمدحسین فیضی درباره استاد مداحی او:
توپ و تشرهای استاد شاید تلخ باشد امّا سازنده است. یکبار در مجلسِ آقا سید احد خجسته، شعر را اشتباه خواندم و در حضور عموم به شعرم ایراد گرفت در حالی که شعر از شاعر مشهور و سرشناسی بود، "نگران حرمم آبرویم در خطر است..." آقا سید احد بلافاصله گفت: آبروی امام هیچوقت در خطر نمیافتد، این حرف اشتباه است. باید بگویم آنجا من خراب شدم اما دستش را بوسیدم. یا در مجلس دیگری شعری را در حضور حاج علی انسانی خواندم، " پس از تو هر چه سپید است گیسوی حَسن است" بعد از مراسم تذکر داد که به کارگیری واژه گیسو برای پسر و مرد مناسب نیست.
همچنین نظر او درباره مرثیههای نو و سبک جدید مداحی:
اتفاقات خوبی در این چند سال در حوزه شعر و مرثیه افتاده که طبیعی است میان آنها حاشیه هم وجود داشته باشد. همیشه کنار دستههای پر از گل، چند خار هم پیدا میشود اما اینکه نیمه خالی لیوان را نگاه کنیم درست نیست. جدا از اتفاقات تلخ این روزها و اشعار دور از شأن اهلبیت که واقعاً حال معنویمان را خراب میکند، مداحان جوان و به اصطلاح شورخوان هستند که شاید امروز از آنها بهعنوان نماد عزاداری جدید و سبک نو یاد میکنند اما در واقع آنها نیز مروّج فرهنگ عاشوراییاند و نباید آنها را از دایره جریان عزاداری جدا کرد.
آثار محمدحسن فیضی
- نبودی ام البنین
- ما برای حسین میمیریم
- جایی که کوه خضر به زحمت بایستد
- کریمه سفره نان را به دست تو دادند
- آروم گریه کنید
- لحظه های آخر بیا بالاسرم
- در شلوغی های مشهد
- روی پا آمدهای دیدن دختر مثلا
- بگویند مهمان ز خراسان داریم
- بی گناه