ملارد
ملارد شهری در بخش مرکزی شهرستان ملارد در استان تهران است که بهعنوان مرکز شهرستان و بخش محسوب میشود. ملارد منطقهای خوش آب و هوا در غرب استان تهران است. این شهر با پایتخت 50 کیلومتر و با کرج که در شمال آن قرار دارد، 22 کیلومتر فاصله دارد. آخرین سرشماری سال 1395 جمعیت 281,027 نفر در 86,830 خانوار را نشان می دهد. این شهر شامل محلات مهمی از جمله سرآسیاب و مارلیک است.
خط 2 متروی کرج قرار است تا ملارد نیز امتداد یابد و این موضوع به سهولت رفت و آمد ساکنان این شهر به تهران و کرج کمک خواهد کرد.
پیشینه
ملارد در دشت وسیعی واقع شده که در گذر زمان شاهد تمدنهای مختلفی از عصر آهن تا دوران اسلامی بوده است. مهمترین نقطه تاریخی در این منطقه، تپه باستانی بالکین در جنوب روستای مهرچین است که وسعتی بیش از 10 هکتار دارد. سفالهای کشف شده از این تپه نشاندهنده وجود تمدنی بیش از 5 هزار ساله در این منطقه است.
از دیگر آثار تاریخی در اطراف ملارد میتوان به آتشکده تخت رستم مربوط به دوران اشکانیان و ساسانیان، تپه باستانی ارسطو مربوط به دوران پیش از تاریخ و سنگنوشتههای کهن کوه کفترلو اشاره کرد.
دو امامزاده جلیلالقدر در نزدیکی بافت شهری ملارد قرار دارند: امامزاده قاسم از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) که در کنار کوه روستای بیدگنه واقع شده و امامزاده ابراهیم از فرزندان امام علی النقی (ع) که در آرامستان فعلی شهر ملارد قرار دارد.
ظرفیتهای کشاورزی ملارد به دلیل وجود آب کشاورزی مناسب و زمینهای حاصلخیز، از گذشته مورد توجه بوده است. در سال 1317، بهاءالدین کهبد به همراه دو تن از دوستانش، زمینهای ملارد را از اداره خالصه خریداری کرد. کهبد پس از مدتی، سهم شرکای خود را نیز خرید و به تنهایی مالک تمام اراضی ملارد شد. او با استفاده از استعداد و قدرت مردم ملارد، اقدام به گسترش کشاورزی مدرن، احداث باغهای وسیع و تأسیس گاوداری مجهز نمود. کهبد پس از انقلاب اسلامی از ایران متواری شد.
تاسیس شهرداری
با توجه به رشد روزافزون جمعیت ملارد و نیاز به خدمات شهری، از سال 1372 تلاشهایی برای تبدیل این روستا به شهر و تأسیس شهرداری آغاز شد. مکاتبات متعددی از سوی مردم ملارد، بخشداری و فرمانداری شهریار با وزارت کشور انجام گرفت و سرانجام در تاریخ 8 مرداد ماه 1374، با تصویب هیئت دولت و تأیید ریاست جمهوری وقت، روستاهای سرآسیاب ملارد و ملارد ادغام و به نام شهر ملارد شناخته شدند.