منصور (خلیفه عباسی)
منصور یا ابوجعفر عبدالله بن محمد بن علی بن عبدالله بن العباس مشهور به منصور دوانیقی متولد ۷ذی الحجه۹۷ق/۷۰۶م در حمیمه اردن به عنوان خلیفه در سلسله عباسیان بود. منصور در تاریخ ۱۳ذی الحجه۱۳۶ق/۷۵۴م بعد از سفاح به خلافت رسید و تا تاریخ ۶ذی الحجه۱۵۸ق/۷۷۵م حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او بغداد بود. سرانجام بعد از منصور، مهدی به خلافت رسید. منصور دومین خلیفه از خلفای عباسی بود، وی ده سال از سفاح بزرگتر بود و در روزگار خلافت وی قدرت بسیاری داشت. او در خراسان، برای سفاح بیعت گرفت و بر کار اداره ایالات و استانها نظارت داشت. در سال ۱۴۹ قمری، وی بغداد را با نام مدینه السلام (شهر صلح) بنیان نهاد. وی شورشهای زیادی را در زمانی که هنوز عباسیان چندان به قدرت نرسیده بودند، سرکوب کرد. او عنصر وفادار خلافت عباسی، ابومسلم خراسانی را به قتل رسانید.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت منصور 'خاورمیانه و شمال آفریقا' ذکر شده است.
درگذشت
منصور سرانجام در تاریخ ۶ذی الحجه۱۵۸ق/۷۷۵م در بئر میمون در نزدیکی مکه درگذشت که علت مرگ او در منابع 'او در ۷ ذیالحجه ۱۵۸ قمری، در حالی که به سفر حج میرفت، بر اثر سوء هاضمه درگذشت.' ذکر شده است. محل دفن او، قبرستان معلا در مکه میباشد.