پیجر
پی‌جو، که به عنوان پیجر نیز شناخته می‌شود، یک دستگاه قابل‌حمل است که از آن برای دریافت پیام‌های متنی و صوتی با استفاده از امواج رادیویی استفاده می‌شود. این دستگاه تنها قادر به دریافت پیام‌ها است و برای ارسال پیام به آن باید از تلفن استفاده کرد. پیجرها در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی توسعه یافتند و در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گرفتند. با ظهور تلفن‌های همراه، کاربرد پیجرها کاهش یافت، اما هنوز در برخی موارد خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند.
حادثه انفجار پیجرها در لبنان و سوریه (۲۰۲۴)
در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۴۰۳، هزاران پیجر در لبنان و سوریه به‌طور ناگهانی منفجر شدند. این انفجارها که ناشی از انفجار باتری‌های لیتیومی پیجرها بود، باعث زخمی شدن بیش از ۴۰۰۰ نفر و کشته شدن حداقل ۹ نفر شد. بسیاری از استفاده‌کنندگان این پیجرها اعضای حزب‌الله لبنان بودند. اسرائیل به عنوان متهم اصلی این حادثه معرفی شده است. همچنین، احتمال فرار گرمایی پس از هک شدن پیجرها به عنوان یکی از دلایل انفجار مطرح شده است.
تاریخچه توسعه پیجر
اولین سیستم پیجر در سال ۱۹۴۹ توسط آلفرد جی گراس طراحی شد. در سال ۱۹۵۰، نخستین خدمات پیجینگ عملی برای پزشکان در شهر نیویورک راه‌اندازی شد. پزشکان با پرداخت مبلغی ماهانه، پیجرهایی حمل می‌کردند که قادر به دریافت پیام‌های تلفنی در محدوده ۴۰ کیلومتری بودند. این سیستم توسط شرکت Reevesound ساخته شد. در سال ۱۹۶۰، جان فرانسیس میچل با ترکیب تکنولوژی‌های موتورولا واکی تاکی و رادیو خودرو، اولین پیجر ترانزیستوری را طراحی کرد. این فناوری به مرور زمان توسعه یافت و همچنان در دهه ۲۰۱۰ در میان پرسنل اورژانس محبوبیت خود را حفظ کرد.
در دهه ۱۹۹۰، پیجرها به‌عنوان یک جایگزین کوچک‌تر، ارزان‌تر و قابل‌اعتمادتر نسبت به تلفن‌های همراه در میان عموم مردم رواج یافتند. هرچند با پیشرفت تلفن‌های همراه و کاهش قیمت آنها، پیجرها به تدریج جای خود را به این فناوری دادند.
استفاده از پی‌جو در موارد اضطراری و خدمات اورژانس
پیجرها همچنان در محیط‌های خاصی مانند بیمارستان‌ها و مناطق روستایی با پوشش ضعیف سلولی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در مواقع اضطراری، مانند بمب‌گذاری لندن در سال ۲۰۰۵، عملکرد بدون نیاز به تأییدیه و قابلیت کار در سیگنال‌های بسیار ضعیف، آنها را به یک ابزار کارآمد تبدیل کرده است.