کامبوج
کامبوج (به خمر: កម្ពុជា) با نام رسمی پادشاهی کامبوج، کشوری در جنوب شرقی آسیا است که از شمال غربی با تایلند، از شمال با لائوس، از شرق با ویتنام همسایه است و دارای خط ساحلی در امتداد خلیج تایلند در جنوب غربی است. پایتخت و پرجمعیت‌ترین شهر آن پنوم‌پن می‌باشد.
| اطلاعات کشور | |
|---|---|
| نام کامل: | پادشاهی کامبوج |
| شعار: | ملت، دین، پادشاه |
| پایتخت: | پنوم پن |
| زبان(های) رسمی: | خمر |
| دین(ها): | بودیسم 97.1%، اسلام 2.0%، مسیحیت 0.3% |
| حکومت: | مشروطه سلطنتی |
| مساحت: | 181,035 کیلومتر مربع |
| جمعیت: | 17,091,464 نفر (2023) |
| شاخص توسعه انسانی: | 0.600 |
| واحد پول: | ریل (KHR) |
| منطقه زمانی: | یوتی‌سی 7+ |
| پیش‌شماره تلفنی: | 855+ |
| کد ایزو ۳۱۶۶: | KH |
| دامنه سطح‌بالا: | kh. |
تاریخ
این کشور در سال ۸۰۲ میلادی با متحد شدن شاهزادگان چنلا به رهبری جیاوارمان دوم، وارد دوره امپراطوری قدرتمند خمر شد. امپراطوری خمر با الهام از هند، باعث گسترش آیین هندو و سپس بودیسم در جنوب شرقی آسیا گردید و معابد و بناهای مذهبی بسیاری در این منطقه بنا کرد. قدرت این امپراطوری در قرن پانزدهم رو به افول گذاشت و در نهایت در سال ۱۸۶۳ به مستعمره فرانسه تبدیل شد.
پس از اشغال ژاپن در جنگ جهانی دوم، کامبوج در سال ۱۹۵۳ استقلال یافت. درگیری‌های جنگ ویتنام در سال ۱۹۶۵ به کامبوج کشیده شد. کودتای سال ۱۹۷۰ منجر به روی کار آمدن جمهوری خمر با حمایت آمریکا شد که در نهایت در سال ۱۹۷۵ توسط خمرهای سرخ (کمونیست‌های تندرو) سرنگون گردید. حکومت خمرهای سرخ تا سال ۱۹۷۹ و زمان برکناری آنها در جریان جنگ کامبوج و ویتنام، با نسل‌کشی وحشتناک همراه بود. پس از آن جمهوری خلق کامبوج تحت اشغال ویتنام ایجاد شد.
با امضای توافقنامه صلح پاریس در سال ۱۹۹۱، حضور ویتنام در کامبوج پایان یافت و این کشور تحت نظارت سازمان ملل متحد (۱۹۹۳-۱۹۹۲) اداره شد. پس از برگزاری انتخابات با مشارکت بالای مردم، سازمان ملل از کامبوج خارج شد. اما کودتای ۱۹۹۷ قدرت را در دستان نخست وزیر هون سن و حزب مردم کامبوج (CPP) تثبیت کرد. با وجود اینکه کامبوج به طور قانونی کشوری چندحزبی است، اما در حال حاضر حزب حاکم (CPP) بر نظام سیاسی تسلط داشته و با انحلال حزب اصلی مخالف در سال ۲۰۱۷، کامبوج را عملاً به کشوری تک‌حزبی تبدیل نموده است.
جغرافیا
چشم‌انداز کامبوج یک دشت مرکزی کم‌ارتفاع است که توسط ارتفاعات و کوه‌های کم‌ارتفاع احاطه شده است. رودخانه مهم مکونگ از شرق این کشور عبور می‌کند. در جنوب غربی رشته‌کوه‌هایی قرار دارند که بلندترین نقطه کامبوج یعنی کوه پنوم اورال با ارتفاع حدود ۱۸۱۳ متر را در خود جای داده است. متمایزترین ویژگی جغرافیایی کامبوج، دریاچه تونله ساپ است که وسعت آن در فصل خشک حدود ۲۵۹۰ کیلومتر مربع و در فصل بارانی به بیش از ۲۴ هزار کیلومتر مربع می‌رسد. این دریاچه که با برنج‌کاری شناخته می‌شود، قلب تپنده کامبوج به شمار می‌رود.
آب و هوا
آب و هوای کامبوجیا تحت تاثیر بادهای موسمی قرار دارد و دو فصل خشک (آبان تا فروردین) و بارانی (اردیبهشت تا مهر) را شامل می شود. در فصل بارانی، دما تا ۲۲ درجه کاهش می یابد و رطوبت بالاست در حالی که فصل خشک با دمای بالا تا ۴۰ درجه همراه است. خشکسالی، سیل های مخرب و طوفان از خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی برای کامبوج به شمار می رود. این تغییرات همچنین بر میزان آب، محیط زیست و کشاورزی این کشور تاثیر گذاشته است. از این رو کامبوج همچنین یکی از آسیب‌پذیرترین کشورها در برابر تغییرات آب و هوایی به شمار می‌رود.
اقتصاد
سازمان ملل متحد، کامبوج را یکی از کشورهای توسعه‌نیافته طبقه‌بندی کرده است. اقتصاد کامبوج در حال حاضر یک بازار آزاد است و در دهه گذشته پیشرفت قابل توجهی داشته است. با اینکه درآمد ناخالص ملی این کشور در حال افزایش است، اما همچنان نسبت به کشورهای همسایه پایین‌تر است.
گردشگری و صنعت نساجی، مهمترین ارکان اقتصادی کامبوجیا به شمار می‌روند. در حالی که کشاورزی همچنان منبع اصلی درآمد بسیاری از روستاییان است. دولت کامبوج در سال ۱۹۹۵ از اقتصاد دولتی به بازار آزاد روی آورد که این تغییر با رشد اقتصادی و کاهش تورم همراه بود.
بخش خدمات به شدت بر فعالیت‌های تجاری و خدمات مرتبط با پذیرایی متمرکز است. اخیراً کامبوج گزارش داده است که ذخایر نفت و گاز طبیعی در خارج از ساحل پیدا شده است.
از موانع رشد اقتصادی کامبوج می‌توان به کمبود نیروی کار ماهر و زیرساخت ضعیف در مناطق روستایی اشاره کرد. با وجود این، دستمزد پایین، نیروی کار فراوان و معافیت های مالیاتی، همچنان باعث جذب سرمایه گذاران به این کشور می‌شود.