گینه استوایی
گینه استوایی، با نام رسمی جمهوری گینه استوایی (به اسپانیایی: República de Guinea Ecuatorial)، کشوری ساحل غربی قاره آفریقا است. این کشور سابقا مستعمره اسپانیا بود و نام پس از استقلال آن اشاره به موقعیت آن در نزدیکی استوا و منطقه گینه آفریقا دارد. گینه مساحتی برابر با 28،000 کیلومتر مربع دارد و تا سال 2024، جمعیت آن برابر با 1،795،834 نفر است که بیش از 85 درصد آن‌ها اعضای مردم فانگ، گروه قومی غالب کشور هستند. مردم بوبی، بومی بیوکو، دومین گروه بزرگ با حدود 6.5 درصد از جمعیت هستند.
| اطلاعات کشور | |
|---|---|
| نام کامل: | جمهوری گینه استوایی |
| شعار: | اتحاد، صلح، عدالت |
| پایتخت: | مالابو (کنونی)، سیوداد دلاپاز (در دست ساخت) |
| زبان(های) رسمی: | اسپانیایی، پرتغالی، فرانسوی |
| دین(ها): | مسیحیت 88.7%، بدون دین 5.0%، اسلام 4.0%، باورهای سنتی 1.7% |
| حکومت: | حکومت متمرکز نظام حزب حاکم نظام ریاستی جمهوری |
| مساحت: | 28,050 کیلومتر مربع |
| جمعیت: | 1,795,834 نفر (2024) |
| شاخص توسعه انسانی: | 0.650 |
| واحد پول: | فرانک سی‌اف‌ای آفریقای میانه (XAF) |
| منطقه زمانی: | یوتی‌سی 1+ |
| پیش‌شماره تلفنی: | 240+ |
| کد ایزو ۳۱۶۶: | GQ |
| دامنه سطح‌بالا: | gq. |
جغرافیا
گینه استوایی از دو بخش تشکیل شده است، یک منطقه جزیره‌ای و یک منطقه قاره ای. منطقه جزیره‌ای شامل جزایر بیوکو (پیش از این فرناندو پو) در خلیج گینه و آنوبون، یک جزیره آتشفشانی کوچک که تنها بخش کشور در جنوب استوا است. جزیره بیوکو شمالی‌ترین بخش گینه استوایی و محل پایتخت کشور، مالابو است. کشور جزیره‌ای پرتغالی زبان سائوتومه و پرینسیپ بین بیوکو و آنوبون واقع شده است.
منطقه قاره‌ای، ریو مونی، با کامرون در شمال و گابن در جنوب و شرق مرز مشترک دارد. این محل شهر باتا، دومین شهر بزرگ گینه استوایی و سیوداد دلاپاز، پایتخت آینده برنامه‌ریزی شده کشور است. ریو مونی همچنین شامل چندین جزیره کوچک ساحلی، مانند کورسیکو، الووی گراند و الووی چیکو است. این کشور عضو اتحادیه آفریقا، فرانکوفونی، اوپک است.
سیاست
پس از استقلال از اسپانیا در سال 1968، گینه استوایی توسط فرانسیسکو ماکیاس نگما اداره می‌شد. او خود را در سال 1972 به عنوان رئیس جمهور مادام‌العمر اعلام کرد، اما در سال 1979 توسط برادرزاده خود، تئودورو ابیانگ نگما مباسوگو، که از آن زمان تاکنون به عنوان رئیس جمهور کشور خدمت می‌کند، سرنگون شد. هر دو رئیس جمهور به طور گسترده توسط ناظران خارجی به عنوان دیکتاتور توصیف شده‌اند.
دولت گینه استوایی تمامیت‌خواه است و یکی از بدترین سوابق حقوق بشر در جهان را دارد و به طور مداوم در میان "بدترین‌ها" در نظرسنجی سالانه آزادی خانه آزادی در مورد حقوق سیاسی و مدنی قرار می‌گیرد. گزارشگران بدون مرز ابیانگ را در میان "شکارچیان" آزادی مطبوعات قرار می‌دهد. قاچاق انسان یک مشکل قابل توجه است و گزارش قاچاق انسان ایالات متحده گینه استوایی را به عنوان یک کشور منبع و مقصد برای کار اجباری و قاچاق جنسی شناسایی می‌کند.
اقتصاد
از اواسط دهه 1990، گینه استوایی به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت آفریقای زیرصحرایی تبدیل شده است. این کشور در حال حاضر ثروتمندترین کشور سرانه در آفریقا است و تولید ناخالص داخلی (GDP) آن بر اساس برابری قدرت خرید (PPP) سرانه در رتبه 43 جهان قرار دارد؛ با این حال، ثروت به شدت نامتعادل توزیع شده است، با تعداد کمی از مردم که از ثروت نفت بهره‌مند می‌شوند. این کشور در شاخص توسعه انسانی 2019، رتبه 144 را دارد، با کمتر از نیمی از جمعیت که دسترسی به آب آشامیدنی تمیز دارند و 7.9 درصد کودکان قبل از سن پنج سالگی می‌میرند.
جمعیت‌شناسی
از آنجایی که گینه استوایی مستعمره سابق اسپانیا است، اسپانیایی زبان اصلی رسمی آن است. زبان‌های فرانسوی و پرتغالی (از سال 2010) نیز رسمی شده‌اند، اما به طور گسترده استفاده نمی‌شوند. جدا از جمهوری دموکراتیک عربی صحرا، این تنها کشوری است که در آفریقای اصلی واقع شده است که اسپانیایی زبان رسمی است (اسپانیایی نیز در بخش‌های آفریقایی اسپانیا: جزایر کاناری، سئوتا و ملیلیه صحبت می‌شود). طبق گفته موسسه سروانتس، 87.7 درصد جمعیت تسلط خوبی به زبان اسپانیایی دارند.