عمادالدوله دیلمی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '.پ' به '. پ') |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عمادالدوله دیلمی''' یا '''عمادالدوله ابوالحسن علی دیلمی''' در گیلان | '''عمادالدوله دیلمی''' یا '''عمادالدوله ابوالحسن علی دیلمی''' در گیلان یکی از امیران سلسله [[آل بویه]] بود. عمادالدوله دیلمی در تاریخ ه.ق 320 به پادشاهی رسید و تا تاریخ 338ه.ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او [[شیراز]] بود. سرانجام بعد از عمادالدوله دیلمی، [[عضدالدوله دیلمی]] به پادشاهی رسید.[[پرونده:پادشاهان-ایران.png|جایگزین=پادشاهان ایران|بندانگشتی|پادشاهان ایران{{شاه و خلیفه|نام(های)=عمادالدوله دیلمی|نام کامل=عمادالدوله ابوالحسن علی دیلمی|لقب(ها)=عمادالدوله|تاریخ تولد=|محل تولد=گیلان|تاریخ فوت=جمادیالثانی ۳۳۸ (قمری)|محل فوت=شیراز|علت مرگ=|محل دفن=استخر|سلسله=آل بویه|قلمرو=فارس وکرمان|مرکز حکومت=شیراز|وزیر اعظم=|شاه قبلی=|شاه بعدی=عضدالدوله دیلمی|آغاز سلطنت= ه.ق 320|پایان سلطنت=338ه.ق|نام پدر=بویه|نام مادر=|همسر(ها)=|فرزند(ان)=|خویشاوندی=}}]]پایهگذار سلسله آل بویه (بوییان) در فارس بود. علی بن بویه دیلمی ملقب به عمادالدوله، به همراه دو برادر کوچکتر خود، [[رکنالدوله|رکنالدین]] حسن و [[معزالدوله]] احمد، در ابتدای قیامِ داعیان علوی در گیلان و طبرستان به خدمت ماکان دیلمی و سپس [[مرداویج|مرداویج بن زیار]] پیوستند. علی از طرف مرداویج فرماندار کرج شد ولی در سالیان بعد با مرداویج اختلافاتی پیدا کرد که منجر به جنگ بین دو طرف شد. با مرگ مرداویج در سال ۳۲۳ (قمری)، عمادالدوله کرمان را فتح کرد و بدین ترتیب با تسخیر فارس و کرمان و نواحی اطراف، دولت عباسی، کلیّهٔ متصرفات خود را در ایران از دست داد. | ||
در سال ۳۲۹ (قمری)، عمادالدوله در حین قلع و قمع مخالفان خود، تا طبرستان پیش رفت و بعدها موفق به تسخیر خوزستان نیز شد. | |||
== قلمرو == | == قلمرو == | ||
در منابع قلمرو حکومت عمادالدوله دیلمی 'فارس وکرمان' ذکر شده است. | در منابع قلمرو حکومت عمادالدوله دیلمی 'فارس وکرمان' ذکر شده است. | ||
== درگذشت == | == درگذشت == | ||
عمادالدوله دیلمی سرانجام در تاریخ جمادیالثانی ۳۳۸ (قمری) در شیراز درگذشت. | عمادالدوله دیلمی سرانجام در تاریخ جمادیالثانی ۳۳۸ (قمری) در شیراز درگذشت. | ||
[[رده:شاهان ایران]] | |||
[[رده:امیران آل بویه]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۴۹
عمادالدوله دیلمی یا عمادالدوله ابوالحسن علی دیلمی در گیلان یکی از امیران سلسله آل بویه بود. عمادالدوله دیلمی در تاریخ ه.ق 320 به پادشاهی رسید و تا تاریخ 338ه.ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او شیراز بود. سرانجام بعد از عمادالدوله دیلمی، عضدالدوله دیلمی به پادشاهی رسید.
پایهگذار سلسله آل بویه (بوییان) در فارس بود. علی بن بویه دیلمی ملقب به عمادالدوله، به همراه دو برادر کوچکتر خود، رکنالدین حسن و معزالدوله احمد، در ابتدای قیامِ داعیان علوی در گیلان و طبرستان به خدمت ماکان دیلمی و سپس مرداویج بن زیار پیوستند. علی از طرف مرداویج فرماندار کرج شد ولی در سالیان بعد با مرداویج اختلافاتی پیدا کرد که منجر به جنگ بین دو طرف شد. با مرگ مرداویج در سال ۳۲۳ (قمری)، عمادالدوله کرمان را فتح کرد و بدین ترتیب با تسخیر فارس و کرمان و نواحی اطراف، دولت عباسی، کلیّهٔ متصرفات خود را در ایران از دست داد.
در سال ۳۲۹ (قمری)، عمادالدوله در حین قلع و قمع مخالفان خود، تا طبرستان پیش رفت و بعدها موفق به تسخیر خوزستان نیز شد.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت عمادالدوله دیلمی 'فارس وکرمان' ذکر شده است.
درگذشت
عمادالدوله دیلمی سرانجام در تاریخ جمادیالثانی ۳۳۸ (قمری) در شیراز درگذشت.