عمادالدوله دیلمی
عمادالدوله دیلمی یا عمادالدوله ابوالحسن علی دیلمی در گیلان یکی از امیران سلسله آل بویه بود. عمادالدوله دیلمی در تاریخ ه.ق 320 به پادشاهی رسید و تا تاریخ 338ه.ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او شیراز بود. سرانجام بعد از عمادالدوله دیلمی، عضدالدوله دیلمی به پادشاهی رسید.
پایهگذار سلسله آل بویه (بوییان) در فارس بود. علی بن بویه دیلمی ملقب به عمادالدوله، به همراه دو برادر کوچکتر خود، رکنالدین حسن و معزالدوله احمد، در ابتدای قیامِ داعیان علوی در گیلان و طبرستان به خدمت ماکان دیلمی و سپس مرداویج بن زیار پیوستند. علی از طرف مرداویج فرماندار کرج شد ولی در سالیان بعد با مرداویج اختلافاتی پیدا کرد که منجر به جنگ بین دو طرف شد. با مرگ مرداویج در سال ۳۲۳ (قمری)، عمادالدوله کرمان را فتح کرد و بدین ترتیب با تسخیر فارس و کرمان و نواحی اطراف، دولت عباسی، کلیّهٔ متصرفات خود را در ایران از دست داد.
در سال ۳۲۹ (قمری)، عمادالدوله در حین قلع و قمع مخالفان خود، تا طبرستان پیش رفت و بعدها موفق به تسخیر خوزستان نیز شد.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت عمادالدوله دیلمی 'فارس وکرمان' ذکر شده است.
درگذشت
عمادالدوله دیلمی سرانجام در تاریخ جمادیالثانی ۳۳۸ (قمری) در شیراز درگذشت.