درخواست اصلاح

تخت جمشید: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ویکیدا
(ایجاد متن تخت جمشید)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''تخت جمشید'''، '''[[پرسپولیس]]''' یا '''ارگ پارسه''' (به پارسی باستان:𐎱𐎠𐎼𐎿) (در زبان‌های غربی: پرسه‌پلیس) (در دوره اسلامی میانه: صدستون یا چهل منار) (در عصر ساسانی: صدستون) (به پهلوی: 𐭮𐭲𐭮𐭲𐭥𐭭𐭩, sadstūn) را در [[جهان]] به‌عنوان نماد تمدن پارسی [[ایران]] زمین می‌شناسند.
'''تخت جمشید'''، '''[[پرسپولیس]]''' یا '''ارگ پارسه''' (به پارسی باستان:𐎱𐎠𐎼𐎿) (در زبان‌های غربی: پرسه‌پلیس) (در دوره اسلامی میانه: صدستون یا چهل منار) (در عصر ساسانی: صدستون) (به پهلوی: 𐭮𐭲𐭮𐭲𐭥𐭭𐭩, sadstūn) را در [[جهان]] به‌عنوان نماد تمدن پارسی [[ایران]] زمین می‌شناسند.
[[پرونده:کاخ تچر، یکی از کاخ های تخت جمشید .jpg|جایگزین=کاخ تچر، یکی از کاخ های تخت جمشید |بندانگشتی|کاخ تچر، یکی از کاخ های تخت جمشید ]]
[[پرونده:کاخ تچر، یکی از کاخ های تخت جمشید .jpg|جایگزین=کاخ تچر، یکی از کاخ های تخت جمشید |بندانگشتی|کاخ تچر، یکی از کاخ های تخت جمشید ]]


محوطه تخت جمشید که از جاهای دیدنی استان [[استان فارس|فارس]] است و در نزدیکی [[مرودشت]] [[شیراز]] قرار دارد، شکوه معماری کاخ پادشاهان در عصر ایران باستان را نشان می‌دهد. پادشاهان هخامنشی در اوج قدرت، کاخ‌های سنگی خود را در دل کوه و در نزدیکی شهر شیراز بر پا کردند تا برای آیندگان تصویری روشن از گستره فرمانروایی خود به یادگار بگذارند.
محوطه تخت جمشید که از جاهای دیدنی استان [[استان فارس|فارس]] است و در نزدیکی [[مرودشت]] [[شیراز]] قرار دارد، شکوه معماری کاخ پادشاهان در عصر ایران باستان را نشان می‌دهد. پادشاهان هخامنشی در اوج قدرت، کاخ‌های سنگی خود را در دل کوه و در نزدیکی شهر شیراز بر پا کردند تا برای آیندگان تصویری روشن از گستره فرمانروایی خود به یادگار بگذارند.

نسخهٔ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۰۲

تخت جمشید، پرسپولیس یا ارگ پارسه (به پارسی باستان:𐎱𐎠𐎼𐎿) (در زبان‌های غربی: پرسه‌پلیس) (در دوره اسلامی میانه: صدستون یا چهل منار) (در عصر ساسانی: صدستون) (به پهلوی: 𐭮𐭲𐭮𐭲𐭥𐭭𐭩, sadstūn) را در جهان به‌عنوان نماد تمدن پارسی ایران زمین می‌شناسند.

کاخ تچر، یکی از کاخ های تخت جمشید
کاخ تچر، یکی از کاخ های تخت جمشید

محوطه تخت جمشید که از جاهای دیدنی استان فارس است و در نزدیکی مرودشت شیراز قرار دارد، شکوه معماری کاخ پادشاهان در عصر ایران باستان را نشان می‌دهد. پادشاهان هخامنشی در اوج قدرت، کاخ‌های سنگی خود را در دل کوه و در نزدیکی شهر شیراز بر پا کردند تا برای آیندگان تصویری روشن از گستره فرمانروایی خود به یادگار بگذارند.

موقعیت جغرافیایی تخت جمشید

بسترهای طبیعی مختلف ایران یعنی شکل طبیعی دره‌ها، کوه‌ها، جلگه‌ها و سایر عوامل، نقش مهمی در شکل‌گیری ساختار معماری‌های کهن همچون کاخ‌ ها، قلعه ها و سایر بناها داشته است. تخت جمشید نیز از این قاعده مستثنا نیست و ترکیب خاصی از ویژگی‌ بستر طبیعی منطقه، منظر کوهستانی-دشتی پیرامون و هنر معماری باستان ایران را می‌توان در آن مشاهده کرد.

تخت جمشید در ۱۰ کیلومتری شمال شهر مرودشت و در ۵۷ کیلومتری شیراز قرار گرفته و ارتفاع آن از سطح دریا[۱] ۱۷۷۰ متر است.

این سازه در جلگه مرودشت قرار دارد که نام اصلی آن مرغ دشت به معنای دشت خرم است. طول این جلگه از غرب به شرق حدود 60 کیلومتر است و عرض آن تا 70 کیلومتری شیراز ادامه دارد. رود کوروش (کُر) از شمال‌غربی تا جنوب‌شرقی این جلگه امتداد دارد. از شمال‌غربی جلگه، رود کوچک‌تری وارد می‌شود که پس از طی مسافتی به کُر می‌پیوندد. این رود در گذشته رود مادی نام داشت و امروزه آن را پلوار (پرآب) می‌خوانند. این دو رود پس از پیوستن به هم در نهایت به دریاچه بختگان می‌ریزند.

در حاشیه شرقی مرودشت کوهی به نام کوه رحمت وجود دارد که در گذشته با نام کوه مهر یا کوه میترا خوانده می‌شده است. نام کوه نشان از تقدس آن در نزد ایرانیان باستان دارد و در الواح ایلامی تخت جمشید نشانه‌هایی از این تقدس و حتی نذر کردن برای کوه دیده می‌شود. تخت جمشید دقیقا بر روی صخره‌ای در دامنه یکی از کوهپایه‌های کوه رحمت ساخته شده است؛ کوهی که تا دو سده پیش کوه شاهی نیز خوانده می‌شد. جلگه مرودشت از روزگاران کهن میزبان تمدن و فرهنگ‌های بومی و ایلامی بود و شهر معروف آنشان نیز در آن قرار داشت؛ شهری که کوروش و نیاکانش خود را پادشاه آن می‌دانستند.

طرف شرقی مجموعه کاخ‌های پارسه، بر روی کوه رحمت و سه طرف دیگر آن درون جلگه مرودشت ایجاد شده‌اند. تخت جمشید نیز بر روی صفه یا سکویی سنگی واقع شده است که ارتفاع آن از سطح جلگه مرودشت بین ۸ تا ۱۸ متر است.

منابع