پرسپولیس
باشگاه پرسپولیس تهران یکی از تیم‌های فوتبال ایرانی است که در سال ۱۳۴۲ به دست علی عبده تأسیس شد و در آغاز به کار در آن رشته‌های بولینگ، والیبال و بسکتبال فعال بود.
عبده از آمریکا به ایران آمده بود و درجامعه ورزشی آمریکا در رشته بوکس صاحب عنوان قهرمانی شده بود. وی مدت‌ها اندیشه ایجاد تیم فوتبال پرسپولیس را با خود داشت و تیم فوتبالی را نیز ایجاد کرده بود که تیمی ضعیف در رده دوم باشگاه‌های کشور محسوب می‌شد و از اعضای محبوب و ماندگار از آن محمود خوردبین را می‌توان نام برد.
پس از انحلال شاهین با درایت امیرمسعود برومند و رایزنی‌های مرحوم دهداری، چند تن از بازیکنان قبلی شاهین در ترکیب تیم دسته دومی پرسپولیس قرار گرفته و ترتیب یک مسابقه با تیم جم آبادان (که در آن زمان تیم صاحب نامی بود) را دادند و پس از آن تمامی اعضای شاهین به پرسپولیس پیوستند و محبوبیت شاهین بلند پرواز را به پرسپولیس هدیه کردند.
تاریخچه
پرسپولیس بهار خود را درآغازین روز‌های سال ۱۳۴۷ با مربیگری دهداری (کاپیتان پیشین شاهین) و سرپرستی دکتر برومند آغاز کرد. مطابق مقررات این تیم می‌بایست کار خود را در فوتبال از دسته سوم و یا حداکثر از دسته دوم باشگاه‌ها شروع کند، اما انحلال چند تیم در این زمان باعث شد تا به جای مسابقات لیگ یکسری مسابقات رده بندی در سطح باشگاه‌های پایتخت برگزار شود در آن زمان مسابقات ۴۴ تیم به رقابت پرداختد که ۴ تیم پرسپولیس، تاج (استقلال)، عقاب و پاس سرگروه شدند.
از آن پس پرسپولیس رسماً وارد مسابقات باشگاهی ایران شد. این تیم در سال ۱۳۴۷ قدرت نمایی کرد و تمام رقیبان را پشت سرگذاشت و به عنوان قهرمان باشگاه‌های تهران جهت شرکت در مسابقات آسیایی تایلند عازم بانکوک گردید.
در سال ۱۳۴۸ کارخانه ایران ناسیونال با مدیریت خیامی (از طرفداران تیم شاهین) تازه تاسیس شده بود و تیم فوتبال ضعیفی هم داشت (علی پروین هم از جمله بازیکنان این تیم بود). در این زمان (۱۳۴۸) فکر تبلیغ محصول این شرکت (پیکان) با استفاده از محبوبیت تیم شاهین، خیامی را بر آن داشت تا مذاکراتی با چند تن از شاهینی‌های سابق انجام داده و آنان را به تیم پیکان دعوت نماید. با رفتن آن‌ها افراد باقی مانده نیز راهی جز پیوستن به ایشان ندیدند لذا تمامی بازیکنان شاهین (به جز عزیز اصلی، دروازه‌بان شاهین) به پیکان مهاجرت کردند و در این سال عنوان قهرمانی باشگاه‌های ایران را از آن پیکان نمودند و در همین سال پیکان به جای تیم ملی در تورنمنت جام دوستی نیز شرکت کرده و در بین ۵ تیم مقام نخست را از آن خود کرد.
در سال ۱۳۵۰ نخستین لیگ حرفه‌ای فوتبال ایران با نام تخت جمشید شکل گرفت و پرسپولیس هم تلاش نمود خود را با استاندارد‌های حرفه‌ای تطبیق دهد، اما بدلیل فقدان زیرساخت‌های فوتبال حرفه‌ای در کشور این ایده بصورت کامل به فرجام نرسید.
باشگاه پرسپولیس علاوه بر این نقص بزرگ بتدریج از مکتب فوتبال شاهین هم فاصله گرفت و رابطه خود را با سازندگی و تغذیه از بازیکنان جوان در آموزش و پرورش کم رنگ کرد و در مسیر استفاده از ستاره‌های تیم‌های دیگر قرارگرفت و هر روز محتاج‌تر از روز قبل شد و علیرغم برخورداری از طرفداران بیشمار از یک باشگاه به یک تیم تقریباً محلی نزول کرد. از جنبه فرهنگی هم با آرمان‌های اولیه خود که از شاهین به آن منتقل شده بود دور شد بگونه‌ای که این دو قضیه بزرگ همچنان گریبانگیر این نام بزرگ است.
پرسپولیس در غیاب شاهینی‌ها با تصاحب ۱۲ امتیاز در رده یازدهم قرار گرفت. حضور در پیکان بیشتراز یک سال به طول نیانجامید و مجدداً بازیکنان در سال ۱۳۴۹ به خانه خود برگشتند و قهرمانی اولین دور لیگ تخت جمشید در سال ۱۳۵۰ را از آن خود کردند. پرسپولیس در ۵ دوره برگزاری لیگ تخت جمشید، با کسب دو قهرمانی (لیگ اول و دوم) و سه نائب قهرمانی، به عنوان پرافتخارترین باشگاه کشور شناخته شد.
تاسیس باشگاه پرسپولیس
پیش از انقلاب
باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس در دی ماه سال ۱۳۴۲ به دست علی عبدُه در اوین و جاده قدیم شمیرانات بنیانگذاری شد. باشگاه ابتدا در بولینگ و چند ورزش دیگر فعال بود. در آن سو، و در تاریخ ۱۸ تیر ۱۳۴۶، باشگاه شاهین که در دهه ۱۳۴۰ بازیکنان زیادی در تیم ملی ایران داشت و در میان مردم محبوب بود، به دستور سازمان ورزش و تفریحات ایران، رسماً منحل شد. با رایزنی‌های علی عبده با پرویز دهداری (مربی شاهین) و امیرمسعود برومند (سرپرست شاهین)، بیشتر بازیکنان باشگاه شاهین به پرسپولیس پیوستند و باعث شهرت و محبوبیت آن شدند.
دهداری مربی و برومند سرپرست پرسپولیس شدند و باشگاه توانست در مسابقات رده‌بندی دسته‌های کشور در گروه خود، اول شود و به بالاترین دسته لیگ فوتبال ایران راه یابد. آن‌ها در مسابقات قهرمانی آسیا (مسابقاتی که میان تیم‌های ایرانی برای شرکت در جام باشگاه‌های آسیا برگزار شد) نیز قهرمان شدند و به عنوان نخستین نماینده ایران به جام باشگاه‌های آسیا رفتند.
در سال ۱۳۴۸، محمود خیامی، مدیر کارخانه ایران ناسیونال که از هواداران شاهین بود تصمیم گرفت برای تبلیغ خودروی تازه تولید پیکان از بازیکنان پرسپولیس استفاده کند و پس از امضای پروتکل همکاری با عبده، بازیکنان پرسپولیس به شکل دسته‌جمعی به باشگاه پیکان رفتند و با این تیم موفق به کسب مقام قهرمانی در جام جام باشگاه‌های تهران ۱۳۴۸ شدند، در حالی که پرسپولیس در جایگاه یازدهم قرار گرفت. یک سال بعد بازیکنان به پرسپولیس بازگشتند و تحت رهبری حسین فکری، پس از تاج در جای دوم جام باشگاه‌های تهران در سال ۱۳۴۹ قرار گرفتند. در همین سال دست پرسپولیس از جام منطقه‌ای هم کوتاه ماند.
دهه ۱۳۵۰ تا انقلاب
در سال ۱۳۵۰، پرسپولیس تحت مربیگری آلن راجرز در دومین دوره جام منطقه‌ای به قهرمانی رسید. یک سال بعد، عبده اعلام کرد باشگاه پرسپولیس حرفه‌ای است و بازیکنانش فقط در بازی‌های حرفه‌ای شرکت خواهند کرد؛ بنابراین بازیکنان به دو دسته تقسیم شدند و عده‌ای در تیم حرفه‌ای و عده‌ای در تیم آماتور عضویت یافتند. در آن سال مسابقات فوتبال کشوری در ایران برگزار نگردید و پرسپولیس که در جام باشگاه‌های تهران سال ۱۳۵۱ با تیم آماتورهایش شرکت کرده بود، در میان ۱۶ تیم در جای یازدهم قرار گرفت. در آن دوره پرسپولیس در ورزشگاه اختصاصی خود موسوم به ورزشگاه آپادانا تمرین می‌کرد و عبده برای فعال نگه‌داشتن تیم اصلی، باشگاه‌های صاحب‌نامی همچون سائوپائولو و چلسی را برای بازی دوستانه به تهران آورد. اما در سال ۱۳۵۲ به دلیل عدم وجود زیرساخت‌های فوتبال حرفه‌ای در ایران و اعتراض خسروانی به آتابای، رییس وقت فدراسیون فوتبال ایران و از آنجا که ورزشگاه آپادانا که مالک پرسپولیس (عبده) برای برگزاری مسابقات رسمی باشگاه پرسپولیس خریداری کرده بود از طرف باشگاه‌های دیگر مورد پذیرش قرار نگرفت و از این‌رو، مجوز فعالیت حرفه‌ای پرسپولیس منحل شد و عبده این ورزشگاه را به باشگاه راه‌آهن فروخت.
جام تخت جمشید در سال ۱۳۵۲ بازگشایی شد. در ۵ دوره‌ای که از این جام برگزار شد، پرسپولیس همواره از بهترین تیم‌ها بود و به ۲ قهرمانی در سال‌های ۱۳۵۲ و ۱۳۵۴و ۳ نایب‌قهرمانی در سال‌های ۱۳۵۳، ۱۳۵۵ و ۱۳۵۶ رسید. جام تخت جمشید سال ۱۳۵۷ نیز در حال انجام بود که با روی دادن انقلاب، نیمه‌کاره ماند. پرسپولیس در این جام با یک امتیاز کمتر از شهباز، دوم بود. پرسپولیس تا پایان جام تخت جمشید پرافتخارترین باشگاه فوتبال ایران بود.
باشگاه پرسپولیس پس از انقلاب و دهه ۱۳۶۰
پس از انقلاب، باشگاه تحت تاثیر آن قرار گرفت و لیگ کشوری فوتبال ایران منحل شد. بسیاری از بازیکنان تیم عوض شدند، اما توانستند در جام شهید اسپندی (۱۳۵۸) قهرمان شوند. با آغاز جنگ ایران و عراق و دهه ۱۳۶۰، لیگ فوتبال سراسری ایران همچنان تعطیل بود (تا سال ۱۳۶۸ که جام قدس برگزار گردید) و پرسپولیس تنها در لیگ فوتبال استان تهران شرکت می‌کرد. این باشگاه در ۱۰ دوره برگزاری این جام در دهه ۶۰، به ۶ قهرمانی و ۳ نایب‌قهرمانی دست یافت. در سال ۱۳۶۶، پرسپولیس در کنار قهرمانی در جام حذفی تهران و جام باشگاه‌های تهران، موفق به کسب اولین قهرمانی خود در جام حذفی ایران هم شد تا در یک سال ۳ جام بگیرد.
پس از انقلاب و در سال ۱۳۶۰، سازمان تربیت بدنی نام بولینگ عبده را به مجموعه ورزشی شهید چمران تغییر داد و قرار شد پرسپولیس از سال ۱۳۶۱، با نام دیگری فعالیت کند. بازیکنان در اعتراض به این تصمیم، در بازی با هما در جام باشگاه‌های تهران حاضر نشدند و قهرمانی این مسابقات را از دست دادند.
در دی ۱۳۶۵، پرسپولیس تحت پوشش بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی قرار گرفت. بنیاد مستضعفان تصمیم گرفت نام تیم را به «آزادی» تغییر دهد. بازیکنان با این تغییر نام موافق نبودند. در ۲۷ بهمن ۱۳۶۵، نام باشگاه رسماً به «پیروزی» تغییر یافت. اداره کل تربیت بدنی استان تهران در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که «این تغییر نام به پیشنهاد بازیکنان صورت گرفته است. با این وجود، رسانه‌ها و مردم ایران بیشتر نام پرسپولیس را به کار می‌بردند.
دهه 70
دهه ۱۳۷۰، برای باشگاه موفقیت‌آمیز بود و با یک قهرمانی در جام برندگان جام آسیا آغاز شد. پرسپولیس در ۱۰ دوره جام آزادگان شرکت کرد و به ۴ قهرمانی و ۳ نایب‌قهرمانی دست یافت. این باشگاه در این سال‌ها از پایه‌های اصلی تیم ملی فوتبال ایران بود، تا جایی که در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، ۹ نفر از ۲۲ بازیکن ایران در آن زمان عضو این تیم بودند. پرسپولیس در این دهه به ۲ قهرمانی جام حذفی و ۳ بار سومی جام باشگاه‌های آسیا نیز دست یافت.
دهه 80
با آغاز دهه ۱۳۸۰، لیگ برتر فوتبال ایران راه‌اندازی شد و پرسپولیس در نخستین دوره آن قهرمان شد. فصل بعد، پرسپولیس از نخستین دوره لیگ قهرمانان آسیا حذف شد و در لیگ نتایج خوبی نگرفت. این سال‌ها آغاز دورانی بود که سالنامه رسمی باشگاه آن را «دوران جدال با بحران» نامیده است، تا جایی که پرسپولیس حتی مقام ۹ام لیگ را هم تجربه کرد. دو فصل بعد، پرسپولیس پس از ۶ سال دوری از جام در جام خلیج فارس ۸۷–۱۳۸۶ به قهرمانی رسید و این دهه را با دو قهرمانی متوالی در جام حذفی (۸۹–۱۳۸۸ و ۹۰–۱۳۸۹) به پایان برد.
مدت‌ها بر سر قانونی بودن استفاده از نام پرسپولیس یا پیروزی، بحث‌هایی بر سر زبان‌ها بود تا اینکه سرانجام در ۲۲ فروردین ۱۳۹۱، محمد رویانیان، مدیرعامل وقت باشگاه پرسپولیس، از رای قطعی دادگاه برای بازگشت برند پرسپولیس خبر داد. از این‌رو برای همیشه نام پیروزی از داخل پرانتز جلوی نام پرسپولیس برداشته شد.
افتخارات
در ابتدا باید گفت تنها تیمی که در لیگهای ایران توانسته یک فصل را بدون شکست پشت سر بگذارد پرسپولیس است.
- نایب قهرمانی جام حذفی ایران ۱۳۴۷
- مقام دوازدهم باشگاه‌های تهران ۱۳۴۸
- قهرمانی مسابقات مقدماتی جام منطقه‌ای ۱۳۵۰
- نایب قهرمان باشگاه‌های تهران ۱۳۵۰
- مقام سوم لیگ منطقه‌ای ایران ۱۳۵۰
- نایب قهرمان جام باشگاه‌های تهران ۱۳۵۰
- قهرمان اولین دوره لیگ تخت جمشید ۱۳۵۲
- نایب قهرمان دومین دوره لیگ تخت جمشید ۱۳۵۳
- قهرمان سومین دوره لیگ تخت جمشید ۱۳۵۴
- نایب قهرمان چهارمین دوره لیگ تخت جمشید ۱۳۵۵
- نایب قهرمان پنجمین دوره لیگ تخت جمشید ۱۳۵۶
- نایب قهرمان ششمین دوره لیگ تخت جمشید ۱۳۵۷
- قهرمان جام شهید اسپندی ۱۳۵۸
- قهرمانی در لیگ دسته اول تهران ۱۳۶۰
- نایب قهرمان جام حذفی تهران ۱۳۶۰
- قهرمان جام وحدت ۱۳۶۰
- قهرمان جام حذفی تهران ۱۳۶۱
- قهرمان جام باشگاه‌های تهران ۱۳۶۱
- نایب قهرمان جام باشگاه‌های دسته اول تهران ۱۳۶۲
- قهرمان فوتبال باشگاه‌های دسته اول تهران ۱۳۶۵
- قهرمان فوتبال باشگاه‌های دسته اول تهران ۱۳۶۶
- قهرمان جام حذفی تهران ۱۳۶۶
- قهرمان جام حذفی ایران ۱۳۶۶
- قهرمان باشگاه‌های دسته اول تهران ۱۳۶۷
- قهرمان باشگاه‌های دسته اول تهران ۱۳۶۸
- نایب قهرمان اولین دوره لیگ آزادگان ۱۳۶۸
- قهرمانی در فوتبال دسته اول تهران ۱۳۶۹
- قهرمان اولین دوره جام در جام آسیا ۷۰-۱۳۶۹
- نایب قهرمانی در فوتبال دسته اول تهران ۱۳۷۰
- قهرمانی جام حذفی ایران ۱۳۷۰
- مقام سوم در لیگ ازادگان ۱۳۷۰
- قهرمان جام حذفی کشور ۷۱-۱۳۷۰
- نایب قهرمان لیگ ازادگان ۱۳۷۱
- قهرمان سوپرجام تهران ۱۳۷۱
- نایب قهرمان سومین دوره جام در جام آسیا ۱۳۷۱
- نایب قهرمان لیگ کشور ۱۳۷۲
- مقام چهارم لیگ آزادگان ۱۳۷۳
- قهرمان لیگ ازادگان ۱۳۷۴
- مقام چهارم جام باشگاه‌های آسیا ۱۳۷۴
- قهرمانی لیگ کشور ۱۳۷۵
- مقام سوم جام باشگاه‌های آسیا ۱۳۷۵
- قهرمان لیگ آزادگان کشور ۱۳۷۷
- نایب قهرمان لیگ آزادگان کشور ۱۳۷۷
- مقام سوم جام باشگاه‌های آسیا ۱۳۷۸
- قهرمان لیگ آزادگان کشور ۱۳۷۸
- نایب قهرمان لیگ آزادگان کشور ۱۳۷۹
- مقام سوم جام باشگاه‌های آسیا ۱۳۸۰
- قهرمان اولین دوره لیگ برتر ایران 1381
- نایب قهرمان جام حذفی ایران ۱۳۸۵
- قهرمان هفتمين دوره ليگ برتر ايران 1386