بیماری هانتینگتون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''هانتینگتون''' عارضه‌ای است که به مرور زمان فعالیت قسمت‌هایی از [[مغز]] را مختل می‌کند و با پیشرفت [[بیماری]] علائم آن با شدت بیشتری بروز پیدا می‌کند. | '''هانتینگتون''' عارضه‌ای است که به مرور زمان فعالیت قسمت‌هایی از [[مغز]] را مختل می‌کند و با پیشرفت [[بیماری]] علائم آن با شدت بیشتری بروز پیدا می‌کند. | ||
[[پرونده:تغییرات مغز در هانتینگتون .jpg|جایگزین=تغییرات مغز در بیماری هانتینگتون |بندانگشتی|تغییرات مغز در بیماری هانتینگتون{{بیماری|نام های دیگر=کریا هانتینگتون|نشانه ها=اختلالات حرکتی، شناختی و روانی، عدم کنترل حرکات دست، سر و اندام‌های فوقانی|تخصص=ژن‌شناسی پزشکی و عصب‌شناسی}}]]بیماری هانتینگتون نوعی اختلال مغزی-حرکتی | [[پرونده:تغییرات مغز در هانتینگتون .jpg|جایگزین=تغییرات مغز در بیماری هانتینگتون |بندانگشتی|تغییرات مغز در بیماری هانتینگتون{{بیماری|نام های دیگر=کریا هانتینگتون|نشانه ها=اختلالات حرکتی، شناختی و روانی، عدم کنترل حرکات دست، سر و اندام‌های فوقانی|تخصص=ژن‌شناسی پزشکی و عصب‌شناسی}}]]بیماری هانتینگتون نوعی اختلال مغزی-حرکتی پیشرونده است که علت بروز آن، وجود [[ژن]] معیوب روی [[کروموزم]] شماره ۴ است. این کروموزوم یکی از ۲۳ کروموزوم [[انسان]] بوده که حامل کل خزانه ژنتیکی فرد است. [[بیمار]] هانتینگتون نوعی نقص «غالب» است، به این معنی که هرکس آن را از والدین مبتلا به هانتینگتون به ارث ببرد، در نهایت به این [[بیماری]] مبتلا خواهد شد. این [[بیماری]] نخستین بار توسط [[جورج هانتینگتون]] تشخیص داده شد و به همین دلیل به این نام شناخته می‌شود. | ||
== مشکلات رفتاری ناشی از هانتینگتون == | == مشکلات رفتاری ناشی از هانتینگتون == | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
* بی انگیزه بودن شایع‌ترین اختلال رفتاری در افراد مبتلا به هانتینگتون است. به طوری که این افراد تمایل زیادی به [[خواب|خوابیدن]] دارند و در ظاهر [[تنبل]] به نظر می‌رسند. | * بی انگیزه بودن شایع‌ترین اختلال رفتاری در افراد مبتلا به هانتینگتون است. به طوری که این افراد تمایل زیادی به [[خواب|خوابیدن]] دارند و در ظاهر [[تنبل]] به نظر می‌رسند. | ||
* عمدم تمرکز و ناتوانی در ساماندهی امور از دیگر علائم شایع این [[بیماری]] است. | * عمدم تمرکز و ناتوانی در ساماندهی امور از دیگر علائم شایع این [[بیماری]] است. | ||
* عدم وجود رفتارهای بازدارنده مانند [[ترس]] و [[خجالت]] در این افراد | * عدم وجود رفتارهای بازدارنده مانند [[ترس]] و [[خجالت]] در این افراد سبب بروز رفتارهای اجتماعی نامناسب شده است. | ||
* به دلیل بروز مشکل در [[تکلم]]، این افراد معمولا منزوی میشوند. | * به دلیل بروز مشکل در [[تکلم]]، این افراد معمولا منزوی میشوند. | ||
* افراد مبتلا به هانتینگتون معمولا در فهم موضوعات جدید و یادگیری مطالب دچار مشکل هستند. | * افراد مبتلا به هانتینگتون معمولا در فهم موضوعات جدید و یادگیری مطالب دچار مشکل هستند. | ||
* تحریک پذیری بالا و زود عصبانی شدن از دیگر علائم هانتینگتون است. | * تحریک پذیری بالا و زود عصبانی شدن از دیگر علائم هانتینگتون است. | ||
* کندی در پردازش افکار یا | * کندی در پردازش افکار یا یافتن کلمات از دیگر علائم این [[بیماری]] است. | ||
== علائم بیماری هانتینگتون == | == علائم بیماری هانتینگتون == | ||
بروز علائم بیماری | بروز علائم [[بیماری]] هانتینگتون در هر سنی امکان‌پذیر است اما به طور معمول این علائم در سنین ۲۰ الی ۵۰ سالگی بروز پیدا می‌کند. در صورت مشاهده علائم [[بیماری]] (HA) پیش از سن ۲۰ سالگی، این بیماری را هانتینگتون [[نوجوانی]] گویند. شیوه بروز علائم این [[بیماری]] در مراحل اولیه آن کمی متفاوت است اما با پیشرفت بیماری این علائم متفاوت خواهد شد. | ||
بیماری هانتینگتون معمولا | بیماری هانتینگتون معمولا سبب اختلالات حرکتی، شناختی و روانی با طیف وسیعی از علائم و نشانه‌ها می‌شود. اینکه کدام علائم (HA) برای اولین بار ظاهر میشوند، از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. برخی از علائم غالب‌تر به نظر می‌رسند یا تأثیر بیشتری بر توانایی عملکردی دارند، اما می‌توانند در طول دوره [[بیماری]] تغییر کنند. | ||
نخستین علائم این [[بیماری]] شامل عدم کنترل حرکات [[دست]]، [[سر]] و اندام‌های فوقانی است. در صورت مشاهده چنین علائمی باید به [[پزشک]] [[مغز]] و اعصاب مراجعه کنید. با تشخیص این بیماری، در نهایت [[پزشک]] شما را | نخستین علائم این [[بیماری]] شامل عدم کنترل حرکات [[دست]]، [[سر]] و اندام‌های فوقانی است. در صورت مشاهده چنین علائمی باید به [[پزشک]] [[مغز]] و اعصاب مراجعه کنید. با تشخیص این بیماری، در نهایت [[پزشک]] شما را به دکتر [[بیماری]] هانتینگتون ارجاع می‌دهد. | ||
[[رده:اختلالات تکرار تری‌نوکلئوتید]] | [[رده:اختلالات تکرار تری‌نوکلئوتید]] | ||
[[رده:اختلالات حرکتی و دستگاه خارج هرمی مغز]] | [[رده:اختلالات حرکتی و دستگاه خارج هرمی مغز]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۹
هانتینگتون عارضه‌ای است که به مرور زمان فعالیت قسمت‌هایی از مغز را مختل می‌کند و با پیشرفت بیماری علائم آن با شدت بیشتری بروز پیدا می‌کند.
بیماری هانتینگتون نوعی اختلال مغزی-حرکتی پیشرونده است که علت بروز آن، وجود ژن معیوب روی کروموزم شماره ۴ است. این کروموزوم یکی از ۲۳ کروموزوم انسان بوده که حامل کل خزانه ژنتیکی فرد است. بیمار هانتینگتون نوعی نقص «غالب» است، به این معنی که هرکس آن را از والدین مبتلا به هانتینگتون به ارث ببرد، در نهایت به این بیماری مبتلا خواهد شد. این بیماری نخستین بار توسط جورج هانتینگتون تشخیص داده شد و به همین دلیل به این نام شناخته می‌شود.
مشکلات رفتاری ناشی از هانتینگتون
علاوه بر اختلالات حرکتی، برخی مشکلات رفتاری نیز برای افراد مبتلا به هانتینگتون به وجود می‌آید. برخی از این اختلالات رفتاری به شرح زیر است:
- بی انگیزه بودن شایع‌ترین اختلال رفتاری در افراد مبتلا به هانتینگتون است. به طوری که این افراد تمایل زیادی به خوابیدن دارند و در ظاهر تنبل به نظر می‌رسند.
- عمدم تمرکز و ناتوانی در ساماندهی امور از دیگر علائم شایع این بیماری است.
- عدم وجود رفتارهای بازدارنده مانند ترس و خجالت در این افراد سبب بروز رفتارهای اجتماعی نامناسب شده است.
- به دلیل بروز مشکل در تکلم، این افراد معمولا منزوی میشوند.
- افراد مبتلا به هانتینگتون معمولا در فهم موضوعات جدید و یادگیری مطالب دچار مشکل هستند.
- تحریک پذیری بالا و زود عصبانی شدن از دیگر علائم هانتینگتون است.
- کندی در پردازش افکار یا یافتن کلمات از دیگر علائم این بیماری است.
علائم بیماری هانتینگتون
بروز علائم بیماری هانتینگتون در هر سنی امکان‌پذیر است اما به طور معمول این علائم در سنین ۲۰ الی ۵۰ سالگی بروز پیدا می‌کند. در صورت مشاهده علائم بیماری (HA) پیش از سن ۲۰ سالگی، این بیماری را هانتینگتون نوجوانی گویند. شیوه بروز علائم این بیماری در مراحل اولیه آن کمی متفاوت است اما با پیشرفت بیماری این علائم متفاوت خواهد شد.
بیماری هانتینگتون معمولا سبب اختلالات حرکتی، شناختی و روانی با طیف وسیعی از علائم و نشانه‌ها می‌شود. اینکه کدام علائم (HA) برای اولین بار ظاهر میشوند، از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. برخی از علائم غالب‌تر به نظر می‌رسند یا تأثیر بیشتری بر توانایی عملکردی دارند، اما می‌توانند در طول دوره بیماری تغییر کنند.
نخستین علائم این بیماری شامل عدم کنترل حرکات دست، سر و اندام‌های فوقانی است. در صورت مشاهده چنین علائمی باید به پزشک مغز و اعصاب مراجعه کنید. با تشخیص این بیماری، در نهایت پزشک شما را به دکتر بیماری هانتینگتون ارجاع می‌دهد.