گلوکوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''گلوکوم''' یا '''آب سیاه'''، یکی از [[بیماری‌های چشم]] است که | '''گلوکوم''' یا '''آب سیاه'''، یکی از [[بیماری‌های چشم]] است که سبب آسیب به [[عصب بینایی]] می‌شود. | ||
[[پرونده:چشم مبتلا به گلوکوم .jpg|جایگزین=چشم مبتلا به گلوکوم |بندانگشتی|چشم مبتلا به گلوکوم{{بیماری|نشانه ها=سردرد شدید، درد چشم شدید، حالت تهوع، استفراغ، قرمزی چشم، اختلالات دید ناگهانی، دیدن حلقه‌های رنگی در اطراف چراغ‌ها، تاری دید ناگهانی}}]] | [[پرونده:چشم مبتلا به گلوکوم .jpg|جایگزین=چشم مبتلا به گلوکوم |بندانگشتی|چشم مبتلا به گلوکوم{{بیماری|نشانه ها=سردرد شدید، درد چشم شدید، حالت تهوع، استفراغ، قرمزی چشم، اختلالات دید ناگهانی، دیدن حلقه‌های رنگی در اطراف چراغ‌ها، تاری دید ناگهانی}}]] | ||
عصب بینایی اطلاعات بصری چشم را به مغز منتقل می‌کند. آب سیاه معمولا، نه همیشه، نتیجه‌ی فشار غیرطبیعی داخل [[چشم]] است. با گذشت زمان، افزایش فشار می‌تواند | عصب بینایی اطلاعات بصری [[چشم]] را به [[مغز]] منتقل می‌کند. آب سیاه معمولا، نه همیشه، نتیجه‌ی فشار غیرطبیعی داخل [[چشم]] است. با گذشت زمان، افزایش فشار می‌تواند سبب از بین رفتن [[بافت]] عصب بینایی و در‌نتیجه منجر به از بین رفتن بینایی یا حتی [[کوری]] شود. اگر این [[بیماری]] زود تشخیص داده شود، می‌توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد. | ||
== علائم == | == علائم == | ||
گلوکوم (آب سیاه) اولیه‌ی زاویه‌ی باز، شایع‌ترین نوع آب سیاه است، که نشانه‌ای به جز از | گلوکوم (آب سیاه) اولیه‌ی زاویه‌ی باز، شایع‌ترین نوع آب سیاه است، که نشانه‌ای به جز از دست دادن تدریجی [[بینایی]] ندارد. وجود نقطه‌های کور در زاویه‌ی دید طرفی، به‌وجود آمدن دید مستقیم در هر دو چشم یا زاویه‌ی دید تونل مانند در مراحل پیشرفته، می‌تواند از علائم آن باشد. از دیگر علائم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: | ||
* [[سردرد]] شدید | * [[سردرد]] شدید | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
* اختلالات دید ناگهانی | * اختلالات دید ناگهانی | ||
* دیدن حلقه‌های رنگی در اطراف [[چراغ]]<nowiki/>ها | * دیدن حلقه‌های رنگی در اطراف [[چراغ]]<nowiki/>ها | ||
* تاری دید ناگهانی | * تاری دید ناگهانی | ||
== علت == | |||
در پشت [[چشم]] ما مایع شفافی به اسم [[زلالیه]] ساخته می‌شود، که قسمت جلویی [[چشم]] را در‌بر‌می‌گیرد. سپس از طریق مجاری موجود در [[قرنیه]] و [[عنبیه]] چشم را ترک می‌کند. حال اگر این مجراها دچار انسداد یا تنگی شوند، فشار طبیعی داخل [[چشم]] افزایش می‌یابد، که این افزایش فشار سبب آسیب به عصب بینایی می‌شود. هر چه این آسیب‌دیدگی افزایش یابد، میزان بینایی شما رفته‌رفته کاهش می‌یابد. آنچه سبب افزایش فشار در چشم می‌شود، همیشه شناخته شده نیست. با‌این‌حال، پزشکان معتقدند که یک یا چند مورد از عوامل زیر ممکن است نقش داشته باشد: | |||
* مسدود یا محصور شدن ترشحات در [[چشم]] | |||
* [[دارو]]<nowiki/>ها، مانند کورتیکواستروئیدها | |||
* فقدان یا کاهش جریان [[خون]] به عصب بینایی | |||
* [[فشار خون]] بالا یا افزایش آن | |||
* مشکلات دوربینی یا نزدیک بینی شدید چشم | |||
[[رده:بیماری‌های چشم]] | [[رده:بیماری‌های چشم]] | ||
[[رده:آب سیاه]] | [[رده:آب سیاه]] | ||
نسخهٔ ۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۴۵
گلوکوم یا آب سیاه، یکی از بیماری‌های چشم است که سبب آسیب به عصب بینایی می‌شود.
عصب بینایی اطلاعات بصری چشم را به مغز منتقل می‌کند. آب سیاه معمولا، نه همیشه، نتیجه‌ی فشار غیرطبیعی داخل چشم است. با گذشت زمان، افزایش فشار می‌تواند سبب از بین رفتن بافت عصب بینایی و در‌نتیجه منجر به از بین رفتن بینایی یا حتی کوری شود. اگر این بیماری زود تشخیص داده شود، می‌توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد.
علائم
گلوکوم (آب سیاه) اولیه‌ی زاویه‌ی باز، شایع‌ترین نوع آب سیاه است، که نشانه‌ای به جز از دست دادن تدریجی بینایی ندارد. وجود نقطه‌های کور در زاویه‌ی دید طرفی، به‌وجود آمدن دید مستقیم در هر دو چشم یا زاویه‌ی دید تونل مانند در مراحل پیشرفته، می‌تواند از علائم آن باشد. از دیگر علائم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- سردرد شدید
- درد چشم شدید
- حالت تهوع
- استفراغ
- قرمزی چشم
- اختلالات دید ناگهانی
- دیدن حلقه‌های رنگی در اطراف چراغ‌ها
- تاری دید ناگهانی
علت
در پشت چشم ما مایع شفافی به اسم زلالیه ساخته می‌شود، که قسمت جلویی چشم را در‌بر‌می‌گیرد. سپس از طریق مجاری موجود در قرنیه و عنبیه چشم را ترک می‌کند. حال اگر این مجراها دچار انسداد یا تنگی شوند، فشار طبیعی داخل چشم افزایش می‌یابد، که این افزایش فشار سبب آسیب به عصب بینایی می‌شود. هر چه این آسیب‌دیدگی افزایش یابد، میزان بینایی شما رفته‌رفته کاهش می‌یابد. آنچه سبب افزایش فشار در چشم می‌شود، همیشه شناخته شده نیست. با‌این‌حال، پزشکان معتقدند که یک یا چند مورد از عوامل زیر ممکن است نقش داشته باشد: