بوسنی و هرزگوین
بوسنی و هرزگوین (به صربی-کرواتی: Bosna i Hercegovina, Босна и Херцеговина) که گاهی به‌عنوان بوسنی-هرزگوین و به‌طور غیررسمی به‌عنوان بوسنی شناخته می‌شود، کشوری در جنوب شرقی اروپا و در شبه‌جزیره بالکان است. سارایوو پایتخت و بزرگترین شهر این کشور است. بوسنی و هرزگوین از شرق با صربستان، از جنوب شرقی با مونته‌نگرو و از شمال و جنوب غربی با کرواسی همسایه است. در جنوب، ساحلی به‌طول 20 کیلومتر در دریای آدریاتیک دارد که شهر نیوم تنها راه دسترسی آن به دریا است.
بوسنی دارای آب و هوای قاره‌ای معتدل با تابستان‌های گرم و زمستان‌های سرد و برفی است. در نواحی مرکزی و شرقی، جغرافیای آن کوهستانی، در شمال غربی نسبتاً تپه ماهوری و در شمال شرقی غالباً هموار است. هرزگوین، منطقه کوچکتر و جنوبی، آب و هوای مدیترانه‌ای دارد و بیشتر کوهستانی است.
تاریخ
این منطقه حداقل از دوران پارینه سنگی پسین مسکونی بوده است، اما شواهد نشان می‌دهد که در دوران نوسنگی، سکونت‌گاه‌های دائمی مربوط به فرهنگ‌های بوتمیر، کاکانج و ووچدول ایجاد شد. پس از ورود اولین مردمان هند و اروپایی، این منطقه توسط چندین تمدن ایلیریایی و سلتی پر شد. اجداد اسلاوهای جنوبی که امروزه در این منطقه ساکن هستند در طول قرن ششم تا نهم وارد شدند. در قرن دوازدهم، بانات بوسنی تأسیس شد. در قرن چهاردهم، این کشور به پادشاهی بوسنی تبدیل شد. در اواسط قرن 15، به امپراتوری عثمانی ضمیمه شد، که تا اواخر قرن 19 تحت حکومت آن باقی ماند. عثمانی ها اسلام را به منطقه آوردند. از اواخر قرن نوزدهم تا جنگ جهانی اول، این کشور به سلطنت اتریش-مجارستان ضمیمه شد. در دوره بین دو جنگ، بوسنی و هرزگوین بخشی از پادشاهی یوگسلاوی بود. پس از جنگ جهانی دوم، در جمهوری تازه تأسیس سوسیالیستی فدرال یوگسلاوی، وضعیت جمهوری کامل به آن اعطا شد. در سال 1992، پس از فروپاشی یوگسلاوی، این جمهوری اعلام استقلال کرد. به دنبال آن جنگ بوسنی آغاز شد که تا اواخر سال 1995 ادامه یافت و با امضای قرارداد دیتون به پایان رسید.