جنگ
جنگ به معنای هر گونه درگیری (ذهنی و لفظی و بدنی) افراد با خود یا با دیگران، خصوصاً به معنای زد و خورد خشن میان گروه‌ها و اقوام و ملت‌ها و کشورها به انگیزه‌های مختلف است.
از دیدگاه فلسفی، حقوقی و تاریخی جنگ به عنوان واقعیتی آمیخته با شر، از جمله لوازم اجتناب‌ناپذیر زندگی اجتماعی به شمار رفته است. رفتارهای خصمانه در طول تاریخ، به ویژه در میان گروه‌ها و دولت‌های رقیب و هم‌جوار، به اشکال گوناگون بروز کرده و از منظر اهداف و انگیزه‌ها، گاه فتنه‌جویانه و گاه عدالت‌طلبانه بوده‌اند.
امروزه نیز برخی از کشورها برای تحصیل منافع خویش یا توسعه آن و از میان برداشتن رقیب، سیاست جنگ را بر می‌گزینند؛ ازاین رو، موضوع جنگ علاوه بر جنبه حقوقی و فقهی، از ابعاد گوناگون تاریخی، جامعه شناختی، اخلاقی، فلسفی، اقتصادی و جز این‌ها اهمیت دارد.
افلاطون علت اصلی جنگ را سرشت ذاتی انسان، مبنی بر ابراز محبت به آشنایان و ابراز خشم به بیگانگان، دانسته است.
امروزه از واژه جنگ بیشتر برای بیان درگیری‌های نظامی و مسلحانه بین گروه‌ها، کشورها و دولت‌ها استفاده می‌شود.
واژه شناسی
واژه جنگ یک واژه فارسی (پهلوی) است و به گمان زبان‌شناسان این واژه ممکن است از ریشه هندواروپایی Ghengh «به معنای حرکت و پیشروی» گرفته شده باشد. جنگ در زبان در زبان انگلیسی با واژه War عنوان می‌شود که برخی زبان‌شناسان معتقدند که ریشه این واژه نیز از وارهارا (Varhara) در زبان فارسی کهن گرفته‌شده.