محمدرضا بذری
محمدرضا بذری مداح ایرانی اهل بابل است که در سال 1360 در شهرستان بابل به دنیا آمد. محمدرضا بذری از نوجوانی وارد حرفه مداحی و ستایشگری شده و هم‌اکنون به عنوان یکی از مداحانی که با گویش مازندرانی مداحی می‌کند شهرت دارد.
محمدرضا بذری تحصیلات خود را پس از کسب دیپلم رشته علوم تجربی برای مدتی رها کرد اما هم‌اکنون دانشجوی رشته علوم و معارف قرآنی است. محمدرضا بذری همچنین کارمند فرودگاه ساری است و به عنوان مسئول روابط عمومی در این فرودگاه مشغول به کار است.
محمدرضا بذری برای اولین بار در هیئت قمر بنی هاشم در محل زندگی خود مداحی کرد و سپس به هیئت انصارالحسین مسجد قهاریه در بابل معرفی شد و به صورت حرفه‌ای مداحی را ادامه داد.
محمدرضا بذری اصول حرفه‌ای مداحی را نزد افرادی همچون سید قاسم زنجانیان و حاج آقا محسن زاده آموخته است.
خانواده محمدرضا بذری
محمدرضا بذری ازدواج کرده و متاهل است و صاحب دو فرزند به نام‌های محمدمهدی و زینب می‌باشد.
مداحی محمدرضا بذری با گویش مازنی
در هفتمین نشست از سلسله جلسات علمی «آهات» با موضوع تحلیل مدیحه‌سرایی محرم و صفر با بررسی عملکرد محمدرضا بذری برگزار شد. در این نشست رحیم آبفروش دبیر جامعه ایمانی مشعر به عنوان منتقد اجتماعی و رضا خورشیدی‌فرد شاعر و نوحه‌سرا به عنوان منتقد ادبی و هنری و سید ابوالحسن حسینی به عنوان دبیر نشست حضور داشتند.
آبفروش در خصوص مداحی محمدرضا بذری با گویش مازنی گفت:
متأسفانه به واسطه فعالیت رسانه‌ای فرم یکسانی برای همه هیأت‌ها در حال دیکته شدن است اما حاج رضا بذری از این جهت متمایز و متفاوت است و حتی از آهنگ مازنی هم استفاده می‌کند. سال‌ها موسیقی مازنی با رقص و آواز شناخته می‌شد اما بذری آن نغمه و موسیقی محلی را با کارکرد صحیح آن وارد نوحه کرد و مداحی مازنی را وارد هیأت‌های امروزی کرد. همان قالبی که در مجلس عروسی کارکرد داشت به خوبی در خدمت فرهنگ سیدالشهدا هم وارد شد و جواب هم داد.
دبیر نشست نیز در این باره گفت:
اینکه هیأتی و مداحی بر روی ویژگی‌های اقلیمی، زبانی و تنوعات فرهنگی خودشان تمرکز کنند، یک اتفاق بزرگی است که در هیأت بذری خیلی روی زبان مازنی زحمات فوق‌العاده‌ای کشیدند و برخی گویش‌های در حال متروک شدن را احیا کردند. به گونه‌ای که برخی دوستان می‌گفتند برخی گویش‌ها فقط در روستاها استفاده می‌شد و بعد از استفاده بذری، این گویش‌ها احیا شدند.[۱]
منابع
- ↑ مداحی که گویش‌های فراموش شده مازنی را با روضه احیا کرد. [برداشته شده در تاریخ 2 بهمن 1402]