چند می‌گیری گریه کنی
چند می‌گیری گریه کنی فیلمی کمدی ایرانی به نویسندگی محسن تنابنده و حسن وارسته و کارگردانی شاهد احمدلو است که در سال ۱۳۸۴ تولید شد. این فیلم توانست دیپلم افتخار هیئت داوران را در بیست و چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به دست آورد. چند می‌گیری گریه کنی به دلیل بازی ماندگار منوچهر نوذری که آخرین حضور او پیش از درگذشتش بود، به یکی از فیلم‌های به یاد ماندنی سینمای ایران تبدیل شد. در سال ۱۳۹۸، دنباله‌ای با عنوان چند می‌گیری گریه کنی ۲ ساخته شد.
| اطلاعات | |
|---|---|
| کارگردان(ها): | شاهد احمدلو |
| نویسنده(ها): | محسن تنابنده حسن وارسته |
| تهیه‌کننده(ها): | حسن توکل‌نیا علی توکل‌نیا |
| بازیگران: | منوچهر نوذری حمید لولایی نیکو خردمند ابوالفضل پورعرب الناز شاکردوست شهرام حقیقت‌دوست محیا دهقانی حسین عابدینی محبوبه بیات محمود بهرامی کریم اکبری مبارکه هومن حاجی عبداللهی نورمحمد ذوالفقاری گیتی معینی آناهیتا همتی |
| تدوین‌گران: | کاوه ایمانی |
| فیلمبردار(ها): | علی اللهیاری |
| آهنگساز: | ناصر چشم‌آذر |
| کشور(های) سازنده: | ایران |
| زبان اصلی: | فارسی |
| تاریخ انتشار اولیه: | ۲۰ اردیبهشت ۱۳۸۵ |
خلاصه داستان چند می‌گیری گریه کنی
داستان فیلم حول شخصیت رضا شایسته می‌چرخد که پس از سال‌ها زندگی در خارج از کشور، به ایران بازمی‌گردد تا در خاک وطنش آرام بگیرد. تنها نگرانی او این است که پس از مرگش، کسی نباشد که برایش مراسم ختم بگیرد و برای او گریه کند. در این مسیر، او با موقعیت‌های کمدی و شخصیت‌های جالبی مواجه می‌شود که داستان فیلم را به یک طنز اجتماعی شیرین تبدیل می‌کند.
بازیگران فیلم چند می‌گیری گریه کنی
| بازیگر | نقش |
|---|---|
| منوچهر نوذری | رضا شایسته |
| ابوالفضل پورعرب | ناصر |
| حمید لولایی | اشکبوس |
| شهرام حقیقت‌دوست | احد |
| الناز شاکردوست | ایران |
| نیکو خردمند | مادر ایران |
| آناهیتا همتی | زیور |
| محیا دهقانی | افسانه |
| محبوبه بیات | خدیج خانم |
| هومن حاجی‌عبداللهی | مداح |
| حسین عابدینی | عکاس |
| کریم اکبری مبارکه | قبر کن |
| نورمحمد ذوالفقاری | گریه کن |