اصفهان
شهر اصفهان، با نام‌های کهن گابا، گابیه، گابیان، گبی، گی، جی، اسپادانا، سپهان، اسپهان، سپاهان، اصفاهان، صفاهان و اصبهان، با وسعت 551 کیلومتر مربع، در فاصله ۴۳۵ کیلومتری از پایتخت ایران قرار دارد.
شهر اصفهان با جمعیت حدود ۳ میلیون نفر به عنوان سومین شهر پرجمعیت ایران شناخته می‌شود. وجود آثار تاریخی بسیاری در این شهر سبب شده تا در سال ۲۰۰۶ شهر اصفهان به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام معرفی گردد.
| اطلاعات استان | |
|---|---|
جغرافیا شهر اصفهان
موقعیت جغرافیایی اصفهان در ۴۳۵ کیلومتری تهران و در جنوب این شهر قرار دارد. شهر اصفهان دارای طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۳۹ دقیقه و ۴۰ ثانیه شرقی و عرض جغرافیایی ۳۲ درجه و ۳۸ دقیقه و ۳۰ ثانیه شمالی میباشد. محدوده شهری آن هم پانزده منطقه شهری تقسیم می‌شود و از غرب شهر (خیابان کهندژ) متصل به خمینی شهر، از جنوب متصل به فلاورجان، از سمت شمال به سمت شهر شاهین شهر و از شرق نیز به دشت سجزی منتهی می‌شود.
جمعیت استان اصفهان طبق نتایج سرشماری نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰، برابر با ۴۸۱۵۸۶۳ نفر، شامل ۲۴۵۱۶۴۷ نفر مرد و ۲۳۶۴۲۱۶ نفر زن بوده که در ۱۴۱۰۲۳۶ خانوار زندگی می‌کنند.
جمعیت ساکن در نقاط شهری ۴۱۱۱۳۵۵ نفر و جمعیت ساکن در نقاط روستایی ۷۰۴۵۰۸ نفر میباشد.
آب و هوای شهر اصفهان
شهر اصفهان به دلیل موقعیت جغرافیایی و توپوگرافی خاصی که دارد در اراضی پست قرار گرفته و از سه جهت (۲۷۰ درجه) در محاصرهٔ ارتفاعات بوده به گونه‌ای که در بیشتر اوقات سال (بالای ۵۵ درصد) جابه‌جایی هوا در این شهر اتفاق نمی‌افتد، این موضوع عامل مؤثری در تشدید آلودگی هوای شهر به ویژه در نیمه دوم سال میباشد.
آب و هوای اصفهان به‌طور کلی معتدل رو به سرد است و مقدار بارش باران و برف به نسبت کمی دارد. حداکثر درجه حرارت در تابستان ۴۳ درجه سانتی‌گراد است که تابستان‌هایی گرم و خشک را می‌سازد و در زمستان تا حداقل ۱۹- درجه می‌رسد.
گروه تحقیقات هواشناسی کاربردی سازمان هواشناسی[۱] هر چندماه گزارش تحلیل خشکسالی اصفهان را منتشر می‌کند.
اقوام شهر اصفهان
مردم شهر اصفهان ترکیبی از اقوام مختلفی است که در طول تاریخ و با روی کار آمدن حکومت‌های مختلف، به منظور انجام فعالیت‌های مختلف اقتصادی، بازرگانی و صنعتی وارد این سرزمین شده و در آن ساکن شده‌اند. البته اقوام دیگری نیز در این شهر ساکن هستند که به ترتیب جمعیت عبارتند از: پارس‌ها و لر‌های بختیاری، لرها، ترک‌ها، ارمنی‌ها، گرجی‌ها، یهودی‌ها، کولی‌ها و عرب‌ها. همچنین مسیحیان، کلیمیان و زرتشتیان نیز اقلیت‌های غالب توده مردمی استان اصفهان را تشکیل می‌دهند.
گویش مردم شهر اصفهان
مردم اصفهان به زبان فارسی با لهجه اصفهانی سخن می‌گویند؛ از ویژگی‌های لهجه اصفهانی اضافه کردن حرفِ (س) به آخر واژگان میباشد که به جای واژهٔ (است) استفاده می‌شود. مهاجران به اصفهان دارای گویش‌های متفاوت هستند و ارامنه اصفهان نیز به زبان ارمنی سخن می‌گویند. مکالمات روزمره و رسمی شهر، همگی به زبان فارسی (لهجه اصفهانی) است.
آثار مهم تاریخی شهر اصفهان
به طور کلی آثار مهم تاریخی در شهر اصفهان عبارتند از میدان امام یا نقش جهان، کاخ عالی قاپو، چهلستون، منارجنبان، مدرسه چهارباغ یا سلطانی، مسجد امام، مسجد شیخ لطف الله، کلیسا وگنجینه وانک، سی وسه پل یا پل الله وردیخان، پل خواجو و بازار اصفهان؛ از جمله نقاط دیدنی این شهر مسجد جامع، سردرقیصریه، کاخ هشت بهشت تالار اشرف, بقعه بابا رکن الدین، امامزاده اسماعیل، هارون ولایت، مناره چهل دختران و نقاط تفریحی بیشماری از جمله بوستان شهری ملت، آیینه خانه، باغ پرندگان و باغ گل‌ها میباشد. اصفهان امروز یکى از شهرهاى بزرگ و سیاحتى ایران و جهان است.
منابع
- ↑ <هواشناسی استان اصفهان> برداشت شده در 1402/02/21