حسن مجتبی

حسن بن علی بن ابی‌طالب(ع) مشهور به امام حسن مجتبی (ع) در تاریخ 15 رمضان سال 4 هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمد. نام مادر ایشان فاطمه زهرا(س) (دختر رسول خدا) و نام پدر ایشان علی ابن ابی طالب است. ایشان امام دوم شیعیان و نخستین نوه حضرت محمد(ص) است. برادر او امام حسین(ع) امام سوم شیعیان است. امام حسن(ع) از اصحاب کِساء و از حاضران در ماجرای مُباهله و یکی از اهل بیت پیامبر است که آیه تطهیر درباره آنان نازل شده است.

حسن ابن علی (امام حسن مجتبی (ع))

امام دوم شعیان
آغاز به کار:	سال 40 هجری قمری
پس از:	امام علی(ع)
پیش از:	امام حسین(ع)
پایان کار:	سال 50 هجری قمری

اطلاعات شخصی
لقب(ها):	کریم اهل بیت
وضعیت حیات:	به شهادت رسیده
تاریخ تولد:	۱۵ رمضان ۳ هجری قمری
محل تولد:	مدینه
تاریخ فوت:	۷ یا ۲۸ صفر ۵۰ هجری قمری
محل دفن:	قبرستان بقیع، مدینه
نام پدر:	علی بن ابی‌طالب
نام مادر:	فاطمه زهرا

پس از شهادت امام علی(ع) و به امامت رسیدن امام حسن مجتبی(ع)، جمع زیادی از مسلمانان(حدود 40 هزار نفر) در کوفه با ایشان به عنوان خلیفه بیعت کردند. سپس، وی مکاتباتی با معاویه داشت و او را به تبعیت از خود فراخواند اما معاویه خلافت ایشان را نپذیرفت و در نهایت پس از چند ماه، معاویه با سپاهی از شام به عراق لشکرکشی کرد. در این زمان بود بسیاری از افرادی که با ایشان ببیعت کرده بودند از به یاری ایشان نرفتند و حتی برخی از فرماندهان سپاهش از جمله عبیدالله بن عباس با دریافت رشوه به معاویه پیوستند. در این حین امام حسن(ع) مورد حمله و سوء قصد جمعی از خوارج قرار گرفت و مجروح شد و برای مداوا به مدائن انتقال یافت. همزمان، گروهی از سران کوفه به معاویه نامه نوشتند و قول دادند حسن بن علی را به وی تسلیم کنند یا به شهادت برسانند. معاویه نیز نامه‌های کوفیان را برای حسن بن علی(ع) فرستاد و به او پیشنهاد صلح داد. نهایتا، ایشان با شرایطی، مجبور به صلح با معاویه شد.