اریتره
اریتره (به انگلیسی: Eritrea) کشوری واقع در منطقه شاخ آفریقا در شرق قاره آفریقا است. این کشور با اتیوپی در جنوب، سودان در غرب و جیبوتی در جنوب شرقی همسایه است. قسمت‌های شمال شرقی و شرقی اریتره دارای خط ساحلی گسترده‌ای در دریای سرخ هستند. این کشور با مساحتی حدود 117 هزار کیلومتر مربع و جمعیتی در حدود 8 میلیون نفر، از جمله کشورهای کوچک آفریقا به شمار می‌رود. اریتره همچنین شامل مجمع‌الجزایر دهلک و چندین جزیره از جزایر هانیش است.
| اطلاعات کشور | |
|---|---|
| نام کامل: | دولت اریتره |
| پایتخت: | اسمره |
| زبان(های) رسمی: | زبان‌های کاری: تیگرینیا، انگلیسی، عربی |
| دین(ها): | مسیحیت، اسلام |
| حکومت: | حکومت متمرکز نظام تک‌حزبی نظام ریاستی |
| مساحت: | 120,000 کیلومتر مربع |
| جمعیت: | 3.6–6.7 میلیون نفر (2020) |
| شاخص توسعه انسانی: | 0.493 |
| واحد پول: | ناکفای اریتره (ERN) |
| منطقه زمانی: | یوتی‌سی 3+ |
| پیش‌شماره تلفنی: | 291+ |
| کد ایزو ۳۱۶۶: | ER |
| دامنه سطح‌بالا: | er. |
تاریخ
بقایای انسانی یافت شده در اریتره به یک میلیون سال پیش برمی‌گردد و تحقیقات انسان‌شناسی نشان می‌دهد که این منطقه ممکن است دارای سوابق مهمی در زمینه تکامل انسان باشد. پادشاهی حبشه، که بخش بزرگی از اریتره و شمال اتیوپی امروزی را در بر می‌گرفت، در قرن اول یا دوم میلادی تأسیس شد. این پادشاهی در اواسط قرن چهارم مسیحیت را پذیرفت. از قرن دوازدهم تا قرن هجدهم، سلسله‌های زگوه و سلیمانی اتیوپی تا حدودی بر کل فلات و ساحل دریای سرخ حکومت می‌کردند. مناطق مرکزی اریتره، معروف به مرئب ملش، منطقه مرزی شمالی پادشاهی‌های اتیوپی بودند و توسط فرمانداری به نام بحر نگاسی اداره می‌شدند.
در قرن شانزدهم، عثمانی‌ها سواحل اریتره را فتح کردند و سپس در ماه مه 1865، بخش زیادی از مناطق ساحلی تحت حکومت خدیوی مصر قرار گرفت تا اینکه در فوریه 1885 به ایتالیا منتقل شد. از سال 1885 تا 1890، نیروهای ایتالیایی به تدریج از ماساوا به سمت ارتفاعات پیشروی کردند و در نهایت در سال 1889 اریتره مستعمره ایتالیا را تشکیل دادند که مرزهای کنونی کشور را تعیین کرد.
حکومت ایتالیا تا سال 1942 ادامه یافت، زمانی که اریتره تحت اداره نظامی بریتانیا قرار گرفت. پس از تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1952، اریتره با پارلمان محلی خود اداره می‌شد، اما برای امور خارجی و دفاعی، به مدت ده سال با اتیوپی در یک وضعیت فدرال قرار گرفت. با این حال، در سال 1962، دولت اتیوپی پارلمان اریتره را لغو کرد و اریتره را به طور رسمی ضمیمه خود کرد. جنبش جدایی‌طلب اریتره‌ای، جبهه آزادی‌بخش اریتره را در سال 1961 سازماندهی کرد و تا زمانی که اریتره در سال 1991 به استقلال عملاً دست یافت، با اتیوپی جنگید. اریتره در سال 1993 پس از یک همه‌پرسی استقلال، به استقلال حقوقی دست یافت.
جمعیت‌شناسی
اریتره کنونی کشوری چند قومیتی با نه گروه قومی شناخته شده است که هر کدام دارای زبان خاص خود هستند. گسترده‌ترین زبان‌ها تیگرینیا و عربی هستند. زبان‌های دیگر شامل تیگره، ساهو، کوییما، نارا، عفر، بجا، بیلن و انگلیسی هستند. تیگرینیا، عربی و انگلیسی به عنوان سه زبان کاری عمل می‌کنند. بیشتر ساکنان کشور به زبان‌های خانواده آفروآسیاتیک، از جمله شاخه‌های زبان‌های سمیتی اتیوپی یا کوشیتی صحبت می‌کنند. در میان این جوامع، تیگرینیاها حدود 50% و مردم تیگره حدود 30% جمعیت را تشکیل می‌دهند. علاوه بر این، چندین گروه قومی نیلوتیک نطق نوبی-صحرایی نیز وجود دارد. اکثر مردم کشور به مسیحیت یا اسلام معتقد هستند، در حالی که یک اقلیت کوچک به اعتقادات سنتی پایبند هستند.
اقتصاد و سیاست
اریتره یکی از کم‌توسعه‌ترین کشورها است. این کشور یک جمهوری ریاست جمهوری تک‌حزبی واحد است که در آن تاکنون هیچ انتخاباتی برای مجلس ملی و ریاست جمهوری برگزار نشده است. ایسیاس افورکی از زمان استقلال رسمی آن در سال 1993 به عنوان رئیس جمهور خدمت کرده است. به گفته دیده‌بان حقوق بشر، سابقه حقوق بشر دولت اریتره یکی از بدترین‌ها در جهان است. دولت اریتره این اتهامات را به عنوان انگیزه‌های سیاسی رد کرده است. آزادی مطبوعات در اریتره بسیار محدود است و شاخص آزادی مطبوعات آن را به طور مداوم به عنوان یکی از آزادترین کشورها رتبه‌بندی می‌کند. از سال 2022، گزارشگران بدون مرز این کشور را در زمره کشورهایی با کمترین آزادی مطبوعات می‌داند. اریتره عضو اتحادیه آفریقا، سازمان ملل متحد و سازمان میان‌دولتی همکاری توسعه است و همچنین کشور ناظر در اتحادیه عرب همراه با برزیل و ونزوئلا است.