امید جهان
امید جهان با نام اصلی امید پولادی (متولد بهمن ۱۳۶۰، آبادان، استان خوزستان- درگذشته 22 شهریور 1404، بم، استان کرمان) خواننده پاپ و محلی بود.
خانواده و اصالت
امید جهان اصالت بوشهری داشت و در خانوادهای هنری رشد کرد. پدرش محمود جهان، از خوانندگان پرآوازه موسیقی بندری و محلی جنوب ایران بود که بیش از ۲۸ آلبوم مجاز منتشر کرد و سالها کارمند شرکت نفت بود. محمود جهان در مرداد ۱۳۹۶ بر اثر سکته قلبی درگذشت و تأثیر عمیقی بر شکلگیری مسیر موسیقایی پسرش گذاشت. وی بارها گفته بود که «پدرم صاحب این سبک است و من راه او را ادامه میدهم.» مادرش خانهدار و او دارای چهار خواهر بود. خانواده او پس از جنگ ایران و عراق به بوشهر مهاجرت کردند و امید جهان در بوشهر و تهران پرورش یافت. او از کودکی نزد پدر به یادگیری آواز و موسیقی فولک جنوبی پرداخت و استعدادش در همان سالها آشکار شد.
آغاز فعالیت موسیقی
فعالیت رسمی امید جهان در سال ۱۳۸۳ و در ۲۳ سالگی، با انتشار آلبوم غیرمجاز «پسر جنوبی» آغاز شد. دو سال بعد، در سال ۱۳۸۵، آلبوم «پاپتی» را روانه بازار کرد که با استقبال مخاطبان مواجه شد. در همین دوره، قطعه شاد و پرانرژی «هله دان دان» او را به شهرت رساند و به یکی از آهنگهای ثابت مراسم شادی و عروسی تبدیل کرد. امید در ابتدا به عنوان خواننده خالتور در جشنها و مجالس شناخته میشد، اما به مرور توانست مخاطبان گستردهتری جذب کند. تلاشهای او برای دریافت مجوز رسمی در ابتدا بیثمر ماند و همین مسئله باعث شد بخشی از مسیر کاریاش را خارج از ایران دنبال کند.
مهاجرت و بازگشت به ایران
به دلیل دشواریهای اخذ مجوز، امید جهان مدتی در ارمنستان و سپس تاجیکستان زندگی کرد و از آنجا به انتشار آثارش ادامه داد. این دوران هرچند پرچالش بود، اما موجب شد سبک موسیقایی خاص خود را تثبیت کند. سرانجام در خرداد ۱۳۹۴ موفق شد اولین آلبوم مجازش با نام «وایسا تند نرو» را منتشر کند که با اشعار محلی و حال و هوای جنوبی همراه بود. او در دی همان سال نخستین کنسرت رسمیاش را در برج میلاد تهران برگزار کرد و از آن زمان در برنامههای تلویزیونی، جشنوارهها و کنسرتهای متعدد در سراسر کشور به اجرا پرداخت.
امید جهان یکی از چهرههای برجسته موسیقی پاپ ـ محلی ایران به شمار میرود که با تلفیق موسیقی فولک جنوبی و ریتمهای مدرن پاپ، سبکی شاد، پرانرژی و مردمی آفرید. قطعاتی چون «هله دان دان»، «عطر تن تو»، «بیتو میمیرم»، «بیا بیا»، «چین چین دامنت»، «کم کم» و بسیاری دیگر بخشی از حافظه جمعی نسلهای مختلف در جشنها و مراسمهای شاد ایرانی شد.
سبک هنری و تأثیرات
موسیقی امید جهان آمیزهای از پاپ و فولکلور جنوبی است. او اشعار خود را عمدتاً از سنتهای شفاهی و موسیقی سینهبهسینه مناطق جنوبی ایران همچون بوشهر، بندرعباس، شیراز و آبادان انتخاب میکرد. تمام آثارش فضایی شاد و ریتمیک داشتند و خود او بارها تأکید کرده بود که رسالتش آوردن شادی به زندگی مردم است. ابتدای بسیاری از ترانههایش با معرفی «امید جهان» همراه بود که ایده آن از دوست نزدیکش علی عبدالمالکی گرفته شد. او از صدای محسن چاوشی الهام میگرفت و همکاری با او را بزرگترین آرزوی هنری خود میدانست. همچنین از خوانندگانی چون بهنام بانی، علی یاسینی، محسن ابراهیمزاده، فریدون آسرایی، مرتضی پاشایی و حامد برادران به عنوان همنسلان و الهامبخشان یاد میکرد.
زندگی شخصی
امید جهان تا پایان عمر ازدواج نکرد و مجرد بود. او زندگی خصوصیاش را دور از حاشیه نگه میداشت و تمرکز اصلیاش بر موسیقی و اجرا باقی ماند. رابطه نزدیکش با پدر و همچنین دوستیاش با مرتضی پاشایی از مواردی بود که بارها در گفتگوهایش به آن اشاره میکرد.
او علاوه بر موسیقی، علاقهای جدی به فوتبال داشت و در تیم هنرمندان نیز بازی میکرد.
درگذشت
در ۲۱ شهریور ۱۴۰۴ امید جهان برای اجرای کنسرت در جشنواره خرما به بم سفر کرد. پس از اجرا دچار سکته قلبی شد و در بیمارستان پاستور بم بستری گردید. او روز شنبه ۲۲ شهریور ۱۴۰۴ در ۴۴ سالگی، همچون پدرش بر اثر سکته قلبی درگذشت[۱].
منابع
- ↑ <امید جهان درگذشت>، برداشت شده در 22 شهریور 1404