حسین ابن علی
حسین ابن علی یا اباعبدالله الحسین(ع) در 3 شعبان سال 4 هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمد. نام مادر ایشان فاطمه زهرا(س) (دختر رسول خدا(ص)) و نام پدر ایشان علی ابن ابی طالب است. ایشان امام سوم شیعیان و نوه حضرت محمد(ص) است. برادر او امام حسن(ع) امام دوم شیعیان است. امام حسین(ع) از اصحاب کِساء و از حاضران در ماجرای مُباهله و یکی از اهل بیت پیامبر است که آیه تطهیر درباره آنان نازل شده است.
امام حسین(ع) در دوره حکومت معاویه به پیمان صلحی که برادرش(امام حسن(ع)) با معاویه بسته بود، وفادار ماند و در پاسخ به نامه برخی از شیعیان که برای پذیرش رهبری او و قیام در برابر بنیامیه اعلام آمادگی کردند، نوشت: «اکنون عقیده من چنین نیست. تا هنگامى که معاویه زنده است اقدامی نکنید و در خانههایتان پنهان شوید و از کارى که به شما بدگمان شوند بپرهیزید. اگر او مُرد و من زنده بودم، نظرم را برایتان مینویسم».[۱]
پس از مرگ معاویه در ۱۵ رجب ۶۰ق، یزید به حکومت رسید و تصمیم گرفت از چند تن از بزرگانی که ولایت عهدی او را نپذیرفته بودند، از جمله حسین بن علی، به زور بیعت بگیرد، ولی حسین(ع) از بیعت خودداری کرد و همراه خانواده و یارانش در ۲۸ رجب، مدینه را به قصد مکه ترک کرد.
او در مکه با استقبال مردم مکه و عمرهگزاران روبرو شد و بیش از چهار ماه (از ۳ شعبان تا ۸ ذیالحجه) در این شهر اقامت گزید. در این مدت شیعیان کوفه که از بیعت نکردن سومین امام خود با خبر شده بودند، نامههایی برای او نوشتند و به او را به کوفه دعوت کردند.
در این زمان کوفیان در خانه سلیمان ابن صرد خزاعی جمع می شدند و برای امام حسین نامه می نوشتند. بعد از مدتی که تعداد نامه ها بسیار زیاد شد و از طرفی مردم مکه با امام حسین بعیت نکردند. ایشان تصمیم گرفتند برای اطمینان از عهد و قول کوفیان مسلم اب عقیل را به کوفه بفرستند.
زمانی که مسلم به کوفه رسید با استقبال فراوانی کوفیان روبرو شد و برای امام نامه نوشت و امام را از حمایت کوفیان مطلع کرد. پس امام تصمیم به حرکت به سوی کوفه گرفت اما پیش از اینکه مسلم بتواند خبری از پیمانشکنی کوفیان به امام بدهد، مسلم به دست ابن زیاد به شهادت رسید. این درحالی بود که امام به سمت کوفه راه افتاده بود.
منابع
- ↑ <امام حسین علیه سلام>، برداشت شده در 14 دی 1401