درخواست اصلاح

رضا داوری اردکانی




از دانشنامه ویکیدا

رضا داوری اردکانی (زاده ۱۵ خرداد ۱۳۱۲ در اردکان) استاد دانشکده ادبیات و علوم انسانی و رئیس فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۶۸ تا سال ۱۳۷۷ است.

رضا داوری اردکانی
رضا داوری اردکانی
اطلاعات شخصی
نام(های): رضا داوری اردکانی
تاریخ تولد: ۱۵ خرداد ۱۳۱۲
محل تولد: یزد
ملیت: ایرانی
پیشه: فیلسوف و اندیشمند ایرانی و استاد ممتاز
فرزندان: بهار، نگار، مریم

او بیش از هفتاد عنوان کتاب در حوزه‌های مختلف اندیشه‌ منتشر کرده و در حوزه نظریه‌پردازی فرهنگی و اندیشه فلسفی ایران، فعال است. او عضو سابق شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو فعلی شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است.

زندگی و حرفه

او تا دوره متوسطه را در اردکان گذراند و در سال ۱۳۳۰، از دانش‌سرای مقدماتی اصفهان موفق به اخذ مدرک دیپلم گردید و به استخدام وزارت فرهنگ درآمد. داوری اردکانی از سال ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۴ در مدرسه صدر اصفهان که جزو حوزه علمیه اصفهان بود مقدمات صرف و نحو عربی و فقه و اصول را آموخت. در سال ۱۳۳۴، در رشته فلسفه وارد دانشگاه تهران و در سال ۱۳۴۶، موفق به اخذ مدرک دکتری شد. در طی این مدت، سه بار به منظور فرصت مطالعاتی وطن را به صورت موقت ترک کردند. در واقع، یک‌بار در دانشگاه سوربن فرانسه، چند سال بعد از آن در دانشگاه کمبریج انگلستان و در نهایت در دانشگاه جان هاپکینز آمریکا حضور یافتند. برخی داوری اردکانی را متفکری جامعه‌الاطراف می‌دانند، زیرا هم به مکاتب فکری گذشته و هم مکاتب فکری امروز آگاهی و تسلط دارند.

عقیده و اندیشه

داوری اردکانی ، انیس دایم فلسفه و پایبند به آداب بحث و تحقیق و گریزان از هیاهو، اما مدافع جدی فلسفه است. آثار او پرسش محور است. او در اطلاق عنوان فیلسوف برای اهل نظر اندکی سخت‌گیر است و در کتاب فارابی مؤسس فلسفه اسلامی، بین فاضل، عالم و شارح فلسفه، محقق و فیلسوف تمایز قائل شده است؛ به این اعتبار می‌توان گفت که در نظر او فیلسوفان حقیقی بنیانگذارانند. در نظر او فلسفه پرسش از وجود و چیستی اشیاء است و این پرسش در فرهنگ‌ها و دوران‌های مختلف، صورت‌ها و پاسخ‌های متفاوت داشته است. او معتقد است که در قرن بیستم، فلسفه به پایان راه رسیده و دیگر سخنگوی آینده نیست، بلکه در بهترین صورت خود به نقد مدرنیته و بیان وضع موجود و پوشیدگی افق آینده پرداخته است. از نگاه داوری اردکانی، مهم‌ترین درماندگی بشر در هر زمانی، غیاب تفکر است. دغدغه‌اش هم ردیابی این حادثه در تاریخ فلسفه و فرهنگ است.

کتاب‌شناسی