شب‌کوری
شب‌کوری (به انگلیسی: Nyctalopia) نوعی اختلال بینایی است. افراد مبتلا به این اختلال در تاریکی و نور کم نیز قادر به دیدن هستند؛ ولی در این شرایط دید آن‌ها بسیار محدود است و فعالیت‌هایی مانند رانندگی در شب برای این افراد دشوار است. دیدن ستاره‌ها نیز برای افراد مبتلا به شب کوری سخت است.
زمانی که رنگدانه های شبکیه چشم، که مسئول دید در نور کم می‌باشند، دچار التهاب شوند، فرد در معرض بیماری شب کوری قرار خواهد گرفت. نابینایی در شب بدین معنا نیست که فرد شب ها توانایی دیدن نداشته باشد، بلکه این بیماری سبب اختلال میدان بینایی در شب یا در نور ضعیف می‌شود.
شب کوری می‌تواند مادرزادی یا اکتسابی باشد. بعضی از انواع شب کوری قابل درمان هستند؛ اما شب کوری در برخی افراد قابل درمان نیست.
علائم
بسته به علت شب کوری، ممکن است علائم زیر را نیز تجربه کنید:
- درد چشم
- تاری دید و دید ابری
- حساسیت به نور
- دشواری در دیدن اجسام دور
علت
آب سیاه
آب سیاه یا گلوکوم به گروهی از بیماری‌ها گفته می‌شود که باعث آسیب غیرقابل برگشت به عصب بینایی می‌شوند. افراد مبتلا به گلوکوم هنگام نگاه کردن به نور، لکه یا هاله تیره‌رنگ می‌بینند.
آب مروارید
در آب مروارید تعادل پروتئین‌های موجود در عدسی به‌هم می‌خورند و به صورت توده تجمع پیدا می‌کنند که باعث سفید و ابری شدن عدسی می‌شوند. کدر شدن عدسی چشم باعث کاهش یافتن قدرت بینایی خصوصاً در نور کم می‌شود.
نزدیک‌بینی
افراد مبتلا به میوپیا یا همان نزدیک بینی اجسام نزدیک را به راحتی می‌بینند؛ ولی قادر به واضح دیدن اجسام در دوردست نیستند.
کمبود ویتامین آ
ویتامین آ یا رتینول یک ماده ضروری برای بینایی و عملکرد صحیح چشمان است. ویتامین آ پیش‌ساز پروتئین‌هایی است که در چشم فعالیت کرده و دیدن را ممکن می‌سازند. کمبود ویتامین A می‌تواند عوارض جدی بر بینایی بگذارد.
ورم رنگیزه‌ای شبکیه (رتینیت پیگمنتوزا)
رتینیت پیگمنتوزا به مجموعه‌ای از بیماری‌های نادر گفته می‌شود که باعث آسیب دیدن شبکیه‌ی چشم می‌شوند. این بیماری‌ها ارثی هستند و می‌توانند باعث شب کوری شوند.