درخواست اصلاح

منتصر (خلیفه عباسی)

از دانشنامه ویکیدا

منتصر یا ابوجعفر محمد المنتصر بالله بن المتوکل بن المعتصم بن الرشید متولد ۲۲۳ق/۸۳۸م به عنوان خلیفه در سلسله عباسیان بود. منتصر در تاریخ ۴شوال۲۴۷ق/۸۶۱م بعد از متوکل به خلافت رسید و تا تاریخ ۳ربیع‌الثانی۲۴۸ق/۸۶۲م حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او سامرا بود. سرانجام بعد از منتصر، مستعین به خلافت رسید. منتصر برخلاف متوکل، رویه ملایمی را با شیعیان و علویان در پیش گرفت؛ وی را به سبب خوی نرمش الحلیم نیز نامیده‌اند.

خلفای عباسی
خلفای عباسی
منتصر
نام کامل: ابوجعفر محمد المنتصر بالله بن المتوکل بن المعتصم بن الرشید
لقب(ها): امیرالمؤمنین، المنتصر بالله
تاریخ تولد: ۲۲۳ق/۸۳۸م
تاریخ فوت: ۳ربیع‌الثانی۲۴۸ق/۸۶۲م
علت مرگ: او در سن 28 سالگی مسموم و کشته شد.
سلسله: عباسیان
قلمرو: خاورمیانه و شمال آفریقا
مرکز حکومت: سامرا
شاه قبلی: متوکل
شاه بعدی: مستعین
آغاز سلطنت: ۴شوال۲۴۷ق/۸۶۱م
پایان سلطنت: ۳ربیع‌الثانی۲۴۸ق/۸۶۲م
نام پدر: متوکل
همسر(ها): انسیه الطاهر
فرزند(ان): احمد، عبدالوهاب، عبیدالله

قلمرو

در منابع قلمرو حکومت منتصر 'خاورمیانه و شمال آفریقا' ذکر شده است.

درگذشت

منتصر سرانجام در تاریخ ۳ربیع‌الثانی۲۴۸ق/۸۶۲م کشته شد. درباره علت مرگ او نوشته‌اند: 'منتصر ترکان را دشمن می‌داشت و می‌گفت اینان کشندگان خلفایند. ترکان چون چنین دیدند قصد کشتن او کردند و سی هزار دینار به ابن طیفور پزشک دادند تا او را با ابزاری زهرآلود کشت. مرگ او در ربیع الآخر سال دویست و چهل و هشت در سن بیست و شش سالگی رخ داد.'