نادر محمدخانی

نادر محمدخانی (متولد ۱ شهریور ۱۳۴۲ در شاهرود) بازیکن اسبق فوتبال در ایران بوده است. وی 66 بازی ملی و سه گل در رزومه فوتبالی خود دارد. وی در بهمن ماه ۱۳۷۸ و در بازی دوستانه تیم ملی ایران و منتخب قاره آسیا از فوتبال ملی خداحافظی کرد.

نادر محمدخانی

اطلاعات شخصی
نام(های):	نادر محمدخانی
تاریخ تولد:	۱ شهریور ۱۳۴۲
محل تولد:	شاهرود
ملیت:	ایرانی
قد:	۱۸۵ سانتی‌متر
پیشه:	بازیکن اسبق فوتبال ایران
پست:	مدافع

سابقه فوتبالی نادر محمدخانی

تیم ملی

نادر محمدخانی سابقه بازی در تیم ملی فوتبال ایران را داشته و از مدافعان مطرح تیم ملی بوده است. مدافعی که نوع نگاه خشنش و دفاع تمام عیارش روی زمین و هوا حتماً در خاطر فوتبالدوستان باقی مانده است. در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ پکن و بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک به همراه تیم ملی فوتبال ایران به مقام قهرمانی رسیده‌است.

محمدخانی سابقه کاپیتانی تیم ملی را نیز در موارد زیادی به دست آورده است. وی بعد از اخراج تومیسلاو ایویچ و روی کار آمدن جلال طالبی در ۳ بازی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه مدافع ثابت تیم ملی ایران بود و حتی در بازی اول مقابل یوگسلاوی بازوبند کاپیتانی تیم ملی را در غیاب احمدرضا عابدزاده به بازو بست. بعد از این جام جهانی بازوبند کاپیتانی به طور کامل به محمدخانی رسید و در زمان سرمربیگری منصور پورحیدری به عنوان کاپیتان تیم ملی در مسابقات آسیایی 1998 تایلند حضور داشت.

باشگاهی

محمد خانی سابقه حضور در تیم‌های باشگاهی همچون کشاورز، پرسپولیس و بهمن کرج را داشت. وی در دربی معروفی که پرسپولیس در آن نه نفره شد حضور داشت و یکی از دو اخراجی پرسپولیس بود.

فعالیت در انگلیس نادر محمدخانی

نادر محمدی بعد از فوتبال خود در کشور انگلیس سکونت یافت و در آنجا به عنوان مربی فعالیت کرده است.

پاسخ محمدخانی درباره کار نکردن در فوتبال ایران:

الان که در انگلیس زندگی می‌کنم و 20، 30 شاگرد دارم و با آنها در آکادمی «آریا اف‌سی» کار می‌کنم و به قولی هنوز هم از سر هجده قدم تا دروازه حریف با قدرت ضربه می‌زنم اما زمانی که مدرک مربیگری‌ام را در ایران گرفتم با مسئول کمیته آموزش فدراسیون صحبت و اعلام آمادگی کردم که با این شرایط چطور باید تجربیاتم را انتقال بدهم که خبری نشد. بعد هم با آقای کفاشیان حرف زدم و به ایشان گفتم برای من راحت‌تر است که با چهار دلال دنبال تیم گرفتن و... بروم اما هیچ‌وقت این کار را نمی‌کنم. مدتی هم در تیم امید پرسپولیس بعد از صحبتی که با یکی از مدیران وقت این تیم داشتم، کار کردم و ایشان به من گفت که نمی‌تواند پولی به ما بدهد و باید خودمان درآمدزایی کنیم. شرایط خیلی بدی بود. فقط چند توپ پنچر داشتیم، حتی تدارکاتچی هم نداشتیم و... من هم که اوضاع را اینگونه دیدم عطای کار را به لقایش بخشیدم.