هفت دقیقه تا پاییز

هفت دقیقه تا پاییز عنوان یک فیلم سینمایی است که کارگردانی آن را علیرضا امینی به عهده داشته است. این فیلم در سال ۱۳۸۸ ساخته شد و در تاریخ 26 خرداد ماه 1389 در سینماهای ایران به نمایش درآمد.

تصویری از فیلم هفت دقیقه تا پاییز

هفت دقیقه تا پاییز به تهیه‌کنندگی سید جمال ساداتیان سومین اثر ساخته علیرضا امینی در سینمای ایران است و مدت زمان این فیلم 90 دقیقه است.

این فیلم موفق شد جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنواره فیلم فجر را کسب کند.

بازیگران اصلی این فیلم محسن تنابنده، هدیه تهرانی، حامد بهداد و خاطره اسدی هستند.

خلاصه

در خلاصه این اثر آمده است که: مردی برای سفر کاری همسرش همراه با خانواده راهی شمال می‌شود. این خانواده در راه تصادف می‌کنند و مریم و فرهاد (با بازی هدیه تهرانی و محسن تنابنده) دختر خود را از دست می‌دهند. مرگ سارا زندگی این زوج را به چالش می‌کشد و مریم تصمیم می‌گیرد از فرهاد جدا شود.

عوامل

جدول عوامل فیلم سینمایی هفت دقیقه تا پاییز:

نویسنده	علیرضا نادری بر اساس طراحی اولیه علیرضا امینی
کارگردان	علیرضا امینی
تهیه‌کننده	سید جمال ساداتیان
بازیگران	هدیه تهرانی، محسن تنابنده، حامد بهداد، خاطره اسدی، بهشاد شریفیان، حدیث کاظمی، ارشیا آقاحسینی، مریم سلطانی، خسرو شهراز، بیتا بیگی
برنامه ریز	علی تیموری
چهره پرداز	میترا آقامیری، شایان اکبرزاده تقوی
طراح صحنه	محمدمهدی سال‌افزون
طراح لباس	رعنا امینی
دستیار کارگردان	علی تیموری
مدیر تولید	علیرضا بیات
صداگزاری	محسن روشن
صدابردار	امیر پرتوزاده، امیر رحمانی
مدیر هنری	هدیه تهرانی
مدیر تدارکات	علی اصغر جبارپور
عکاس	بهرنگ دزفولی زاده
سینه موبیل	اکبر نظری
موسیقی	علیرضا کهن‌دیری
تدوین‌گر	هایده صفی‌یاری

جوایز

1. برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر توسط محسن تنابنده

این فیلم همچنین در بخش‌های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، بهترین طراحی صحنه و لباس و بهترین تدوین در بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر نامزد شده بود.

نقد و بررسی

هفت دقيقه تا پاييز بيشتر از آنکه فيلم فيلمنامه‌اش باشد، فيلم بازيگران و کارگردانش است. پرداخت خوب بسياری از صحنه‌های فيلم و نيز نقش آفرينی حساب شده و فراتر از متوسط بازيگران، به موفقيت اثر نزد مخاطب کمک کرده است. فيلم‌نامه هفت دقيقه تا پاييز کامل نيست، اما بالاتر از بسياری از فيلم نوشت‌های ايرانی هم‌زمان با خود قرار دارد. با اين وجود ابعاد تراژيک فيلم که رمز موفقيت آن در ارتباط با تماشاگر است، بيشتر مديون کليت فيلم است تا خود فيلمنامه.

فرزاد پورخوشبخت منتقد سینما درمورد این فیلم می‌گوید:

امينی هم در بافت قصه و پرو پيمان کردن آن با ماجرا های فرعی و شخصیت‌های بيشتر کم می‌آورد و هم در رعايت مؤلفه‌های فرمی سينمای واقع‌گرا راه را تا آخر نمی‌پيمايد. چاره کار فاصله گرفتن هرچه بيشتر با جزئيات داستانی و مؤلفه‌های درام است. به شهادت تک صحنه‌های بسيار موفقی که در هفت دقيقه تا پاييز سراغ داريم، توان سازنده‌اش بيش از اينهاست.

محمد باغبانی منتقد سینما درمورد این فیلم می‌گوید:

هفت دقيقه تا پاييز به خاطر ساختار روايی و جريان ضد سينمای مرسومش، تنها قصد ندارد داستانی را به سادگی روايت كند، بلكه به شيوه مخالف‌خوان خود، قصد دارد نيش و طعنه‌ای اجتماعی بزند...

مازيار فكری ارشاد منتقد سینما درمورد این فیلم می‌گوید:

هفت دقيقه تا پاييز به شدت مبتنی بر يک موقعيت پر تعليق است و ساختار روايت پيرامون اين موقعيت چيده می‌شود. زندگی دو خانواده طبقه متوسط تهران معاصر دست مايه فيلم قرار گرفته تا اينکه وقوع يک فاجعه، ساختار لرزان و نظم ظاهری اين دو خانواده را از هم می‌پاشد. بديهی است که جنس و لحن قصه پيش و پس از بروز اين فاجعه متفاوت باشد. اما فيلم‌نامه و کارگردانی فيلم به خوبی اين لحن دوگانه را از کار در آورده و به درستی مخاطب را همراه لحظه‌های خوشی و غم شخصيت‌های اصلی کرده‌اند...