گینه بیسائو
گینه بیسائو با نام رسمی جمهوری گینه بیسائو (به پرتغالی: República da Guiné-Bissau) کشوری در غرب آفریقا است که مساحتی حدود ۳۶،۱۲۵ کیلومتر مربع و جمعیتی حدود ۲،۰۲۶،۷۷۸ نفر دارد. این کشور از شمال با سنگال و از جنوب شرقی با گینه همسایه است. پایتخت آن بیسائو است.
| اطلاعات کشور | |
|---|---|
| نام کامل: | جمهوری گینه بیسائو |
| پایتخت: | بیسائو |
| زبان(های) رسمی: | پرتغالی |
| دین(ها): | اسلام 46.1%، باورهای سنتی 30.6%، مسیحیت 18.9%، بدون دین 3% |
| حکومت: | حکومت متمرکز نظام نیمه‌ریاستی جمهوری |
| مساحت: | 36,125 کیلومتر مربع |
| جمعیت: | 2,078,820 نفر (2023) |
| شاخص توسعه انسانی: | 0.483 |
| واحد پول: | فرانک سی‌اف‌ای آفریقای غربی (XOF) |
| منطقه زمانی: | ساعت گرینویچ |
| پیش‌شماره تلفنی: | 245+ |
| کد ایزو ۳۱۶۶: | GW |
| دامنه سطح‌بالا: | gw. |
تاریخ
گینه بیسائو زمانی بخشی از پادشاهی کائو و امپراتوری مالی بود. بخشی از این پادشاهی تا قرن ۱۸ وجود داشت، در حالی که بخشی دیگر از قرن ۱۶ تحت حکومت امپراتوری پرتغال بودند. در قرن ۱۹، این کشور به عنوان گینه پرتغال مستعمره شد. کنترل پرتغالی محدود بود تا اینکه در اوایل قرن ۲۰، کمپین‌های صلح‌آمیز پرتغالی حاکمیت پرتغال در این منطقه را تثبیت کرد. آخرین پیروزی پرتغالی بر آخرین سنگر مقاومت سرزمین اصلی در سال ۱۹۱۵ با فتح پادشاهی بیسائو به رهبری پاپل توسط افسر نظامی پرتغالی تیکسیرا پینتو و مزدور وولوف، عبدل اینجای صورت گرفت.
جزایر بیساگوس، جزایری در سواحل گینه بیسائو، در سال ۱۹۳۶ به طور رسمی فتح شد و کنترل پرتغال بر سرزمین اصلی و جزایر این منطقه را تضمین کرد.
پس از استقلال، که در سال ۱۹۷۳ اعلام و در سال ۱۹۷۴ به رسمیت شناخته شد، نام پایتخت آن، بیسائو، به نام کشور اضافه شد تا از اشتباه با گینه (که قبلاً گینه فرانسوی بود) جلوگیری شود. گینه بیسائو از زمان استقلال، سابقه بی‌ثباتی سیاسی داشته است. رئیس جمهور کنونی، عمرو سیسکو امبالو است که در ۲۹ دسامبر ۲۰۱۹ انتخاب شد.
جمعیت‌شناسی
حدود ۲ درصد از جمعیت، پرتغالی را به عنوان زبان اول و ۳۳ درصد به عنوان زبان دوم صحبت می‌کنند. کریول گینه بیسائو، یک کریول مبتنی بر پرتغالی، زبان ملی و همچنین زبان وحدت محسوب می‌شود. طبق مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲، ۵۴ درصد جمعیت کریول را به عنوان زبان اول و حدود ۴۰ درصد آن را به عنوان زبان دوم صحبت می‌کنند. بقیه زبان‌های مختلف آفریقایی را صحبت می‌کنند.
این کشور دارای پیروان متعددی از اسلام (46%)، ادیان سنتی (30%) و مسیحیت (19%) است.
اقتصاد و سیاست
گینه بیسائو یکی از فقیرترین کشورهای جهان است و بیش از دو سوم جمعیت آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. اقتصاد این کشور عمدتاً به کشاورزی وابسته است و ماهی، بادام زمینی و بادام هندی صادرات اصلی آن هستند. تولید ناخالص داخلی سرانه کشور یکی از پایین‌ترین‌ها در جهان است.
بی‌ثباتی سیاسی طولانی مدت منجر به فعالیت اقتصادی ضعیف، شرایط اجتماعی رو به وخامت و عدم تعادل اقتصاد کلان شده است. ثبت یک کسب و کار جدید در گینه بیسائو به طور متوسط بیشتر از هر کشور دیگری در جهان طول می‌کشد.
از حدود سال ۲۰۰۵، قاچاقچیان مواد مخدر مستقر در آمریکای لاتین شروع به استفاده از گینه بیسائو و چند کشور همسایه غرب آفریقا به عنوان نقطه ترانزیت به اروپا برای کوکائین کردند. یک مقام سازمان ملل متحد این کشور را در معرض خطر تبدیل شدن به یک "دولت مواد مخدر" توصیف کرده است.
گینه بیسائو عضو سازمان ملل متحد، اتحادیه آفریقا، جامعه اقتصادی کشورهای غرب آفریقا، سازمان همکاری اسلامی، جامعه کشورهای پرتغالی زبان، سازمان بین‌المللی فرانکوفونی و منطقه صلح و همکاری جنوب اطلس است. این کشور همچنین عضو اتحادیه لاتین بود که اکنون منحل شده است.