ابراهیم غزنوی
ابراهیم غزنوی یا سلطان ابوالمظفر ظهیرالدوله رضیالدین ابراهیم بن مسعود بن محمود غزنوی متولد 424 ق در هرات یکی از شاهان سلسله غزنویان بود. ابراهیم غزنوی در تاریخ 451 ق بعد از فرخزاد غزنوی به پادشاهی رسید و تا تاریخ 492 ق حکومت کرد. در این مدت مرکز حکومت او غزنین بود. سرانجام بعد از ابراهیم غزنوی، مسعود سوم به پادشاهی رسید.
او نهمین و واپسین پسر سلطان مسعود غزنوی بود. هنگامی که طغرل بر ولی نعمت خود عبدالرشید شورید، ابراهیم و برادرش فرخزاد در زندان برغند در بند بودند. طغرل دست به قتل شاهزادگان غزنوی زد و کسانی را هم برای کشتن این دو برادر فرستاد. کوتوال دژی که آن دو در آن زندانی بودند در تحویلشان چند روزی درنگ کرد تا آنکه خبر کشتهشدن طغرل رسید و شاهزادگان جان سالم بهدر بردند.
با سلطنت فرخزاد، ابراهیم به قلعه نای منتقلشد تا اینکه با مرگ فرخزاد ابراهیم از بند آزادشده و در ۱۹ صفر ۴۵۱ هجری قمری بر تخت نشانده شد. ابراهیم پادشاهی مدیر و مدبر بود. او با سلجوقیان از در دوستی درآمد. وی در ۴۷۱ یا ۴۷۲ هجری متوجه هندوستان شد. او پس از سلطان محمود و مسعود، سومین فرمانروای غزنوی است که فتوحاتی در هندوستان دارد.
ابراهیم دامنه تسلط غزنویان را بر این سرزمین گسترش داد و تا بنارس و قنوج و تانیسر هم پیشرفت، یکی از پسران خود به نام علاءالدوله مسعود را بر حکومت هند گماشت و با غنائم بسیار به غزنه بازگشت. او را فردی دیندار و زاهد، علاقهمند به آبادانی و چیرهدست در سیاست یاد کردهاند. همچنین نظر به فتوحات و دینیاریاش او را با لقب محمود ثانی خواندهاند. با اینکه او تا حدودی عظمت از دستهرفته غزنویان را بازگرداند، ولی گفتهشده که همواره از اینکه نمیتواند فتوحات دوران مسعود را بازگرداند اندوهگین بود.
قلمرو
در منابع قلمرو حکومت ابراهیم غزنوی 'افغانستان و شمال هند' ذکر شده است.
درگذشت
ابراهیم غزنوی سرانجام در تاریخ 492 ق درگذشت.