شورولت

شورلت کامارو نام خودرویی است که در تاریخ 28 ژوئن 1966، خودروساز آمریکایی جنرال موتورز که در حال آماده سازی رقیبی برای فورد موستانگ با کد رمز Panther بود، در یک کنفرانس مطبوعاتی با حضور 200 روزنامه نگار در هتل ساتلر هیلتون دیترویت خبر از محصول جدید خود، که همان شورلت کامارو بود، داد.

شورلت کامارو

اطلاعات خودرو
نام های دیگر خودرو:	شورلت کامارو
شرکت:	شورلت (جنرال موتورز)
کشور تولید کننده:	ایالات متحده امریکا
تعداد درب:	دو درب

مطبوعات خودرو از مدیران شورلت پرسیدند : “کامارو چیست؟” و به آنها گفته شد: یک حیوان کوچک و شرور که موستانگ میخورد”. طبق کتاب The Complete Book of Camaro: Every Mode ، نام کامارو توسط مدیر بازرگانی شورلت باب لوند و معاون جنرال موتورز اد رولت پایه گذاری شد. انها در حال خواندن کتاب فرهنگ لغت سلامت فرانسوی و انگلیسی بودند که در آن کلمه کامارو در فرهنگ عامیانه فرانسوی و انگلیسی به معنی ” دوست و رفیق فابرییک” امده است و انها خودرو مذکور را کامارو انتخاب کردند تا رفیق فابریک صاحب خود باشد.

اولین خودرو کامارو در 12 سپتامبر 1966 در دیترویت و سپس در 19 سپتامبر 1966 در لس انجلس به نمایش درآمد و سپس فروش رسمی کامارو در نمایندگی‌های فروش در 29 سپتامبر 1966 و با مدل 1967 آغاز شد.

تاریخچه

جالب است که بدانید اولین خودروهای تولیدی شورلت بدون هیچ آرم و لوگویی از خط تولید خارج می‌شدند و دورانت در نظر داشت که این روند را تغییر دهد.

اولین خودروهایی که با لوگوی نمادین و پاپیون شکل شورلت عرضه شدند، مدل 1914 از Chevrolet H2 Royal Mail Roadster و H4 Baby Grand بودند که اولین خودروهای مقرون به صرفه این شرکت نیز محسوب می‌شدند.

بحث و جدل آن‌ها در مورد اینکه شرکت در چه مسیری هدایت شود باعث شد تا لوئیس شورلت در سال 1914 این شرکت را ترک کند و سهام خود را به دورانت بفروشد. او پس از جدایی از شورلت، شرکت دیگری به نام Frontenac را تأسیس کرد که اتومبیل‌های مسابقه‌ای می‌ساخت.

متأسفانه، نه Frontenac و نه هیچ یک از اقدامات بعدی لوئیس شورلت در صنعت خودرو موفقیت‌آمیز نبودند و در نهایت او دست از پا درازتر دوباره به شورلت بازگشت؛ البته، این بار نه به عنوان شریک، بلکه به عنوان یک مکانیک!

نسل اول: ۱۹۶۷ – ۱۹۶۹

شورلت برای ساخت نسل اول کامارو، راهی را در پیش گرفت که فورد با ماستنگ انجام داده بود. یعنی استفاده از پلتفرمی آماده و کار بر روی آن و تبدیل شدن به یک خودرو قدرتمند و خاص برای رقابت با ماستنگ. بنابراین، کار روی نووا نسل دوم آغاز شد.

کارها به پیش رفت تا بالاخره نسل اول کامارو در سال ۱۹۶۷ و با قیمت پایه ۲۴۶۶ دلار برای مدل پایه و با افزایش ۲۴۰ دلاری برای مدل روباز آن، به فروش گذاشته شد. در سال اول با وجود فروش ۲۲۰ هزار دستگاه، اما در مقایسه با ۴۸۰ هزار دستگاه فورد موستانگ، یک شکست بود.

ساده‌ترین پیشرانه، یک موتور شش سیلندر خطی ۳.۸ لیتری ۱۴۰ اسب بخاری بود و قوی‌ترین مدل با ۶.۵ لیتر حجم، قدرتی برابر با ۳۷۵ اسب بخار داشت. نسخه ایندیانا پلیس با همین پیشرانه و به قدرت ۳۲۵ اسب بخار و نمونه Z28 نیز با موتور ۴.۸ لیتری ۲۹۰ اسب بخاری عرضه شدد. نسخه RS دارای چراغ‌های مخفی‌شونده (Pop-Up) بود و نسخه SS علاوه بر این، تایرهایی با خط قرمز، اگزوزهای دوتایی، جلوپنجره مشکی و سیستم تعلیق تقویت‌شده داشت.

در سال آخر عرضه این نسل، قدرت مدل Z28 به ۴۲۵ اسب بخار رسید. از دیگر مدل‌های این نسل باید به رالی SS، نسخه ZL1 و ZL2، مدل Red Devil Pro Touring و Blue Maxi Z/29 اشاره کرد.

نسل دوم: ۱۹۷۰ – ۱۹۸۱

نسل دوم کامارو در سال ۱۹۷۰ متولد شد که با مدل قبلی، تفاوت‌های زیادی داشت. نسخه Z28 در این نسل با موتور ۵.۷ لیتری ۳۶۰ اسب بخاری عرضه شد که بعدها با تغییر در سیستم اندازه‌گیری قدرت، به حدود ۳۳۰ اسب بخار رسید.

در سال ۱۹۷۴، نسل دوم شورولت کامارو دچار تغییرات زیادی در ظاهر شد و البته نسخه معروف Z28 نیز با پیشرانه ۵.۷ لیتری، به قدرت ۲۴۵ اسب بخار، سقوط کرد. در سال ۱۹۷۵، شیشه عقب این مدل تغییر کرد و البته از قدرت پیشرانه‌ها نیز کاسته شد تا جایی که موتور ۶ سیلندر فقط ۱۰۵ اسب بخار و پیشرانه ۸ سیلندر نیز با کاربراتور ۲ دهانه می‌توانست ۱۴۵ اسب بخار و با کاربراتور ۴ دهانه، ۱۵۵ اسب بخار نیرو تولید کند.

قدرت این موتور در سال ۱۹۷۷ به ۱۸۵ اسب بخار رسید و جان تازه ای به این خودرو اسپرت داد. در سال ۱۹۷۸ نسخه تی‌تاپ که محبوبیت زیادی دارد، تولید شد. نکته جالب اینکه این نسل از کامارو، به صورت رسمی نسخه سقف روباز نداشت.

نسل سوم: ۱۹۸۲ – ۱۹۹۲

نسل سوم شورولت کامارو با رعایت هرچه بیشتر اصول ایرودینامیک تولید شد. سیستم تعلیق تغییرات زیادی به خود دید و البته به خاطر شرایط نفتی آن زمان، موتورها نیز ضعیف‌تر شدند. به نحوی که امکان سفارش یک پیشرانه ۲.۵ لیتری ۹۰ اسب بخاری یا ۶ سیلندر خورجینی ۲.۸ لیتری با ۱۱۲ اسب بخار نیز ممکن بود و حتی نسخه ۵ لیتری نیز تنها ۱۴۵ اسب بخار قدرت داشت. البته یک نمونه انژکتوری با ۱۶۵ اسب بخار نیز قابل سفارش بود که با یک گیربکس اتوماتیک ۳ سرعته همراه شد.

در سال ۱۹۸۲، نسخه Z28 با پیشرانه قدرتمند و شتاب ۸.۶ ثانیه است، توانست تا حد زیادی، طرفداران کامارو را راضی کند. این نسخه در سال ۱۹۸۴ با قدرت ۱۹۵ اسب بخار عرضه شد و با تغییراتی در سیستم سوخت‌رسانی و تنفس موتور، در نسخه IROC-Z به قدرت ۲۱۵ اسب بخار رسید.

در سال ۱۹۸۵، نسخه‌ای خاص از کامارو با اتاق معروف به برلینتا تولید شد. در این اتاق، امکان برداشتن کامل سقف با وجود شیشه عقب، امکان داشت که حالتی اسپرت به خودرو می‌داد. برای این نسخه هم موتورهای V6 و هم V8 قابل سفارش بود.

نسل چهارم: ۱۹۹۳ – ۲۰۰۲

در دهه ۹۰ میلادی، شاهد جهش بالایی در صنعت خودروسازی بودیم که افزایش استفاده از الکترونیک و آیرودینامیک در خودروها، از واضح‌ترین جلوه‌های آن است. نسل چهارم شورولت کامارو، با حفظ اصالت و ابهت خود، آیرودینامیک‌تر شد و با استفاده از سیستم‌های جدیدتر مثل فرمان دنده و شانه، سیستم تعلیق پیشرفته‌تر و گیربکس‌هایی با تعداد دنده‌های بالاتر، رانندگی راحت‌تری را فراهم کرد.

پیشرانه ۵.۷ لیتری کامارو، با حفظ اصول زیست محیطی و مصرف پایین‌تر، توان تولید ۲۷۵ اسب بخار قدرت داشت و می‌توانست شتاب جانبی ۰.۹۲ جی را تحمل کند که در آن دوران عدد بسیار خوبی برای یک خودرو اسپرت بود. پیشرانه معروف این خودرو در سال ۱۹۹۶ به ۲۸۵ اسب بخار رسید و برای افرادی که خواستار موتور ضعیف‌تر بودند، نسخه ۳.۸ لیتری با ۲۰۰ اسب بخار نیز در دسترس قرار گرفت. همچنین در این سری، مدل SS با ۳۰۵ اسب‌بخار و تایرهای ۱۷ اینچی نیز دوباره عرضه شد.

شورولت در سال ۱۹۹۷، تعدادی کامارو به رنگ سفید با خط‌های نارنجی را به مناسبت ۳۰ سالگی این خودرو عرضه کرد که همگی به صورت کانورتیبل بودند.

در سال ۱۹۹۹، نسل چهارم شورولت کامارو با فیس لیفتی که داشت، چهره زیباتری پیدا کرد و پیشرانه LT1 به حجم ۵.۷ لیتر، با نسخه جدیدش یعنی LS1 که حالا تمام آلومینیومی بود، جایگزین شد. این موتور در حالت پایه توان ۳۰۵ اسب بخار داشت که در نسخه SS به ۳۲۰ اسب بخار می‌رسید. شتاب ۵.۲ ثانیه‌ای کامارو Z28 در مقایسه با دیگر خودروها و حتی سوپراسپرت‌ها عدد بسیار خوبی  بود. در سال ۲۰۰۲، شورولت ۳۵ سالگی کامارو را جشن گرفت و با وجود اینکه هنوز هم طرفداران زیادی داشت، اعلام شد که این خودرو دیگر تولید نخواهد شد.

نسل پنجم: ۲۰۱۰ – ۲۰۱۵

بعد از هشت سال وقفه، در سال ۲۰۰۹ خودرویی مفهومی به نام نسل پنجم شورولت کامارو رونمایی شد که در طراحی آن، اصالت و طراحی کامارو مدل ۱۹۶۹ در نظر گرفته شده بود. فشار طرفداران و خریداران این خودرو، باعث شد تا شورولت تصمیم به تولید این خودرو بگیرد.

نسل پنجم کامارو روی شاسی هولدن طراحی شد و برای آن یک سیستم تعلیق مجزا در هر چهارچرخ در نظر گرفته شده بود تا هندلینگ و فرمان‌پذیری، تا حد ممکن بالا باشد. نسخه پایه با موتور ۳.۶ لیتری ۳۰۴ اسب بخاری عرضه شد و مدل Z28 جدید ۴۲۸ اسب‌بخار قدرت و ۴.۸ ثانیه شتاب داشت.

در سال 2010، نسخه ZL1 نیز دوباره عرضه شد که قدرت این خودرو با موتور ۶.۲ لیتری به ۵۸۰ اسب بخار و شتاب آن به ۴.۱ ثانیه رسید که شورولت کامارو را هم ردیف سوپراسپرت‌های اروپایی قرار می‌داد.

این خودرو در سال ۲۰۱۴ با یک فیس‌لیفت به همراه نسخه Z28 عرضه شد. کامارو به یک موتور LS7 به حجم ۷ لیتر و قدرت ۵۰۵ اسب بخار مجهز شده بود که برای تحمل این قدرت، تغییرات زیادی در سیستم تعلیق و شاسی آن داده شد.

نسل ششم: ۲۰۱۶ – ۲۰۲۴

در سال 2016، شورولت کامارو باز هم زیر تیغ جراحی رفت و بدنه آن با حفظ کلیات نسل قبلی، فیس‌لیفت شد. موتور پایه، با ۳.۶ لیتر حجم، قدرتی برابر با ۳۳۵ اسب بخار داشت و برای اولین بار از سال ۱۹۸۵، امکان سفارش موتور ۴ سیلندر نیز فراهم شد. پیشرانه‌ای به حجم ۲ لیتر زیر کاپوت خودرو عضلانی قرار گرفت که با توربوشارژر به قدرت ۲۷۵ اسب بخار می‌رسید و برابر با نسخه Z28 کامارو ۱۹۹۳ با موتور ۵.۷ لیتری بود.

در سال 2017 و برای رقابت با چلنجر هلکت ۷۰۷ اسب‌بخاری، کامارو به یک موتور ۶.۲ لیتری سوپرشارژ با ۶۵۰ اسب‌بخار در نسخه ZL1 مجهز شد و روی آن، گیربکس ۱۰ سرعته اتوماتیک محصول مشترک جنرال موتورز و فورد، قرار گفت.

در سال ۲۰۱۹، بازهم کامارو فیس‌لیفت شد و طراحی عقب و جلو آن، تغییرات زیادی کرد. در این نسل، نسخه 1LE  برای مدل‌های SS و ZL1 نیز عرضه شد که با کمی بهینه‌سازی نسبت به مدل‌های قبلی همراه بود.

کامارو در سال‌های بعد هم با تغییراتی در ظاهر و با حفظ قوای محرکه و فنی، عرضه شد و قرار است تا در سال جاری و با عرضه Collector’s Edition نسل ششم، به خط پایان خود برسد.