ژله

ژله که به آن لرزانک نیز می گویند، آب میوه ای است که با شکر به همراه ژلاتین پخته می شود و در هوای سرد بسته می شود. ژله جزو دسر ها است و فرآورده کلاژن می باشد. ژله نخستین بار در قرن هجدهم میلادی شناخته شد.

در زمان حال، ژله اغلب به شکل پودر ژله در بازار یافت می شود که برای تهیه آن به آب سرد و آب گرم نیاز می باشد. در پودر ژله از ژلاتین استفاده شده است و ژلاتین ماده ای است که حاصل کلاژن پوست و استخوان حیوانات می باشد. امروزه ژله با طعم های مختلفی همچون: پرتقال، توت فرنگی، طالبی، آلبالو، انگور و... در بازار وجود دارد و این موضوع به دلیل طعم دهنده هایی است که در ساخت آن استفاده می شود.

تاریخچه

پیش از آنکه ژلاتین به صورت گسترده در بازار و در دسترس عموم قرار گیرد، ابتدایی ترین ژله با نام ژله ی پاستور گوساله شناخته می شد. از نامش می توان متوجه شد که این دسر با استخراج ژلاتین از پای گوساله تهیه شده است. ژلاتین به دست آمده را به شکر و آب میوه ترکیب کرده و از آن ژله را تهیه می کردند.