فریدون مشیری
فریدون مشیری از شعرای معاصر ایران است. فریدون مشیری در ۳۰ شهریور ماه ۱۳۰۵ در خیابان عین الدوله تهران به دنیا آمد. خانواده پدری و مادری او از اشراف زادگان بودند.
پدرِ مادر فریدون مشیری میرزا جواد موتمن الممالک از نمایندگان اولین دوره مجلس شورای ملی بود و همچنین دستی بر ادبیات و شعر داشت و با تخلص «نجم» شعر میگفت. دایی فریدن مشیری، فضلالله بایگان نیز از بزرگان تئاتر و نمایش دوران خود بود. بنظر میرسد ریشههای ذوق ادبی و لطافت شاعرانه مشیری به پدربزرگ مادری او برسد.
فریدون مشیری تا پایان دوره ابتدایی در تهران زندگی کرد و پس از آن همراه با خانوادهاش به مشهد مهاجرت کرد. او برای گذراندن دوره دبیرستان در دارالفنون به تهران بازگشت. سه سال از دبیرستان را در دارالفنون گذراند و پس از آن به دبیرستان ادیب رفت.
مشیری در ۱۸ سالگی به استخدام وزارت پست و تلگراف درآمد و همزمان به تحصیل خود در رشته ادبیات فارسی دانشگاه تهران ادامه میداد.
در همین ایام فریدون مشیری همکاری خود با نشریات را به عنوان خبرنگار و نویسنده آغاز کرد.
فریدون مشیری تحصیل خود را نیمه کاره رها کرد و مسئول صفحه شعر و ادب مجله روشنفکر شد. این مسئولیت از سال ۱۳۳۲ تار۱۳۵۱ به عهده مشیری بود و پس از آن با مجله سپید و سیاه و مجلهٔ سخن همکاری داشت.
فریدون مشیری علاقه ویژه ای به موسیقی داشت و سبک های مختلف موسیقی را میشناخت و در جهت پیوند شعر و موسیقی تلاشهای زیادی داشت.
مشیری در سال ۱۳۷۷ سفرهایی به آلمان و آمریکا داشت و در شهرهای مختلف آلمان از جمله کلن، لیمبورگ و فرانکفورت و ایالات مختلف آمریکا و دانشگاههای برکلی و نیوجرسی مراسم شعرخوانی برگزار کرد. یک سال بعد نیز مراسم مشابهی در شهرهای مهم سوئد استکهلم و مالمو و گوتنبرگ برگزار کرد.
یکی از معروف ترین شعرهای فریدون مشیری شعر «کوچه» است. مشیری این شعر را اولین بار در مجله «روشنفکر» و در اردیبهشت ماه ۱۳۳۹ منتشر کرد.
دفترهای شعر
۱۳۳۴ تشنه طوفان
۱۳۳۵ گناه دریا
۱۳۳۷ نایافته
۱۳۴۵ ابر و کوچه
۱۳۴۷ بهار را باور کن
۱۳۴۷ پرواز با خورشید
۱۳۵۶ از خاموشی
۱۳۴۹ برگزیده شعرها
۱۳۶۴ گزینه اشعار
۱۳۶۵ مروارید مهر
۱۳۶۷ آه باران
۱۳۶۹ سه دفتر
۱۳۷۱ از دیار آشتی
۱۳۷۲ با پنج سخنسرا
۱۳۷۴ لحظهها و احساس