مچ‌اندازی
مچ‌اندازی یک ورزش و تفریح سنتی و با قدمت بالا است که در آن دو حریف مقابل هم نسشته و آرنج دست را روی یک میز مناسب گذاشته و مچ‌ها را در هم انداخته و با فشار بازو و بدون جدا کردن آرنج از میز، تلاش می‌کنند دست یک دیگر را به سمت میز بخوابانند.
ورزش مچ‌اندازی با نام کشتی هندی، کشتی بازو یا Arm Wrestling نیز شناخته می‌شوند.
در مسابقات مچ‌اندازی دو داور حضور دارند که با دقت حرکات دست بازیکنان را رصد می‌کنند. هدف این مسابقه رساندن دست حریف بر روی سطح طبق قوانین خاص است.
ازجمله تکنیک‌های مچ‌اندازی عبارتند از:
- هوک
- تاپ رول
- پرس
تاریخچه رشته مچ‌اندازی
نقاشی‌های کشف شده در دیواره قارها نشان می‌دهد که قدمت مچ‌اندازی به 2000 سال پیش از میلاد و مصر باستان بر می‌گردد.
نوع مدرن و امروزی مچ‌اندازی در آمریکا توسط یک روزنامه‌نگار به نام بیل سوبرانز در سال 1952 ابداع شد.
در سال 1969، مسابقات مچ‌اندازی به صورت زنده از شبکه تلویزیونی ای بی سی ABC پخش شد.
معروف‌ترین ورزشکار مچ‌اندازی در سطح جهان مارک فلیکس و در ایران مهدی عبد الوند است.
قوانین مچ‌اندازی
مچ‌اندازی علی‌رغم ظاهر ساده، قوانین متعدد و دقیقی دارد.
هر رقابت مچ‌اندازی بین دو نفر انجام می‌شود. هر بازیکن دست غالب (دستی که با آن مسابقه می‌دهد؛ برخی چپ‌دست و برخی راست‌دست هستند.) خود را از آرنج خم کرده و آرنج را روی سطح صاف از قبل تعبیه شده می‌گذارد.
قوانین یک رقابت مچ‌اندازی عبارتند از:
- شانه‌ها باید صاف باشند و مشت در نزدیک شانه قرار گیرد.
- مسابقه با اعلام داور شروع می‌شود.
- برخورد دست بازیکنان با بدنشان خطا محسوب می‌شود و بازی مجددا شروع می‌شود.
- برای جلوگیری از باز شدن مچ، گاهی اوقات دست دو بازیکن به هم بسته می‌شوند.
- اگر احتمال آسیب دیدگی مچ یا بازوی ورزشکاران وجود اشته باشد، داور اعلام خطا خواهد کرد.
- حرکت آرنج بازیکنان از نقطه مخصوص یا جدا شدن آرنج از میز، خطا محسوب می‌شود.
- قلاب انداختن یعنی خم کردن مچ و تنها زمانی مجاز است که مسابقه آغاز شده باشد.