کامرون

کامرون (به انگلیسی: Cameroon) با نام رسمی جمهوری کامرون، کشوری در مرکز قاره آفریقا است. این کشور با نیجریه در غرب و شمال، چاد در شمال شرق، آفریقای مرکزی در شرق، گینه استوایی، گابن و کنگو در جنوب هم مرز است. خط ساحلی آن در خلیج بیافرا (بونی)، بخشی از خلیج گینه و اقیانوس اطلس قرار دارد. به دلیل موقعیت استراتژیک آن در تقاطع غرب و مرکز آفریقا، در هر دو منطقه به حساب می‌آید. پرجمعیت‌ترین شهرهای کامرون، دوالا در ساحل رودخانه ووری (پایتخت اقتصادی و بندر اصلی) و یائونده (پایتخت سیاسی) هستند.

پرچم کامرون

موقعیت کامرون

اطلاعات کشور
نام کامل:	جمهوری کامرون
پایتخت:	یائونده
زبان(های) رسمی:	انگلیسی و فرانسوی
دین(ها):	مسیحیت 66.3%، اسلام 30.6%، باورهای بومی 1.3%، بدون دین 1.2%
حکومت:	نظام نیمه‌ریاستی جمهوری
مساحت:	475,442 کیلومتر مربع
جمعیت:	30,135,732 نفر (2023)
شاخص توسعه انسانی:	0.587
واحد پول:	فرانک سی‌اف‌ای آفریقای میانه (XAF)
منطقه زمانی:	یوتی‌سی 1+
پیش‌شماره تلفنی:	237+
کد ایزو ۳۱۶۶:	CM
دامنه سطح‌بالا:	cm.

تاریخ

از ساکنان اولیه این منطقه می‌توان به تمدن ساو در اطراف دریاچه چاد و باکا، جوامع شکارچی-گردآورنده در جنگل‌های بارانی جنوب شرقی اشاره کرد. کاوشگران پرتغالی در قرن پانزدهم به ساحل رسیدند و این منطقه را ریو دوس کامارائو (رودخانه میگو) نامگذاری کردند که در زبان انگلیسی به کامرون تبدیل شد. سربازان فولانی امارت آداماوا را در قرن نوزدهم در شمال تأسیس کردند و گروه‌های قومی مختلف غرب و شمال غرب، رئیس‌نشین‌های قدرتمند و فوندوم‌ها را تأسیس کردند.

کامرون در سال 1884 به عنوان مستعمره آلمان درآمد. پس از جنگ جهانی اول، به عنوان قیمومت‌های جامعه ملل بین فرانسه و بریتانیا تقسیم شد. حزب سیاسی اتحادیه مردم کامرون (UPC) استقلال را ترویج می‌کرد، اما در دهه 1950 توسط فرانسه غیرقانونی اعلام شد و تا اوایل سال 1971 منجر به شورش آزادی‌بخش ملی علیه نیروهای نظامی فرانسه و UPC شد.

در سال 1960، بخش تحت اداره فرانسه در کامرون به عنوان جمهوری کامرون تحت رهبری رئیس جمهور احمدو آهیجو مستقل شد. قسمت جنوبی کامرون بریتانیا در سال 1961 با آن ادغام شد تا جمهوری فدرال کامرون را تشکیل دهد. این فدراسیون در سال 1972 رها شد. این کشور در سال 1972 به جمهوری متحد کامرون و در سال 1984 با فرمان ریاست جمهوری پل بیا دوباره به جمهوری کامرون تغییر نام یافت. بیا، رئیس جمهور کنونی، از سال 1982 پس از استعفای آهیجو، این کشور را رهبری کرده است. او پیش از این از سال 1975 نخست وزیر کشور بود.

جغرافیا

کامرون با وسعت ۴۷۵،۴۴۲ کیلومتر مربع، پنجاه و سومین کشور پهناور دنیا به حساب می‌آید. این کشور در آفریقای مرکزی، در ساحل خلیج بانی، بخشی از خلیج گینه و اقیانوس اطلس قرار دارد. کامرون بین عرض‌های جغرافیایی ۱ درجه تا ۱۳ درجه شمالی و طول‌های جغرافیایی ۸ درجه تا ۱۷ درجه شرقی جای گرفته است.

در نوشته‌های گردشگری، از کامرون به عنوان «آفریقای کوچک» یاد می‌شود. زیرا این کشور کلکسیونی از تمام آب و هواها و پوشش‌های گیاهی مهم قاره آفریقا است: ساحل، بیابان، کوهستان، جنگل‌های بارانی و ساوان.

کامرون به پنج ناحیه اصلی تقسیم می‌شود که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را از نظر شکل زمین، آب و هوا و پوشش گیاهی دارند. دشت ساحلی از ۱۵ تا ۱۵۰ کیلومتر به سمت داخل خشکی کشیده شده است و میانگین ارتفاعی در حدود ۹۰ متر دارد. این منطقه با آب و هوایی بسیار گرم و مرطوب و فصل خشک کوتاه، پوشیده از جنگل‌های انبوه است و برخی از مرطوب‌ترین نقاط زمین، بخشی از جنگل‌های ساحلی کراس-ساناگا-بیوکو را در خود جای داده است.

فلات جنوب کامرون از دشت ساحلی به سمت بالا رفته و به میانگین ارتفاعی ۶۵۰ متری می‌رسد. جنگل‌های بارانی استوایی بر این منطقه غالب هستند، اگرچه با تناوب فصل‌های خشک و مرطوب، نسبت به ساحل از رطوبت کمتری برخوردار است. این ناحیه بخشی از ناحیه اکولوژیکی جنگل‌های ساحلی اقیانوس اطلس است.

زنجیره‌ای نامنظم از کوه‌ها، تپه‌ها و فلات‌ها که به رشته‌کوه کامرون معروف هستند، از کوه آتشفشانی کامرون در ساحل - بلندترین نقطه کامرون با ارتفاع ۴۰۹۵ متر - تقریباً تا دریاچه چاد در مرز شمالی کامرون در ۱۳ درجه و ۵ دقیقه شمالی امتداد دارد. این منطقه دارای آب و هوایی ملایم است، به‌خصوص در فلات غربی که البته بارش باران در آن زیاد است. خاک‌های این منطقه، به‌ویژه در اطراف کوه آتشفشانی کامرون، از حاصلخیزترین خاک‌های کامرون به شمار می‌روند. فعالیت‌های آتشفشانی در اینجا دریاچه‌های دهانه‌ای ایجاد کرده است.

در ۲۱ آگوست ۱۹۸۶، یکی از این دریاچه‌ها به نام نیوس، گاز دی اکسید کربن بیرون داد و باعث کشته شدن ۱۷۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر شد. این منطقه توسط صندوق جهانی حیات وحش به‌عنوان ناحیه اکولوژیکی جنگل‌های کوهستانی کامرون مشخص شده است.

فلات جنوبی به سمت شمال به سمت فلات علفزار و ناهموار آداماوا مرتفع‌تر می‌شود. این عارضه از منطقه کوهستانی غرب امتداد یافته و سدی بین شمال و جنوب کشور ایجاد می‌کند. میانگین ارتفاع آن ۱،۱۰۰ متر است و میانگین دمای آن از ۲۲ درجه سانتیگراد تا ۲۵ درجه سانتیگراد با بارندگی زیاد بین آوریل و اکتبر است که در ماه‌های جولای و آگوست به اوج خود می‌رسد.

منطقه دشت شمالی از لبه آداماوا تا دریاچه چاد امتداد دارد و میانگین ارتفاع آن ۳۰۰ تا ۳۵۰ متر است. پوشش گیاهی مشخص آن درختچه‌های پراکنده ساوان و علفزار است. این منطقه خشک با بارش کم و میانگین دمای بالا است.

کامرون دارای چهار الگوی زهکشی است. در جنوب، رودخانه‌های اصلی عبارتند از نتم، نیانگ، سانگا و ووری. این رودخانه‌ها به‌طور مستقیم به سمت جنوب غربی یا غرب به خلیج گینه جاری می‌شوند. دژا و کادئی به سمت جنوب شرقی به رود کنگو می‌ریزند. در شمال کامرون، رودخانه بنوئه به سمت شمال و غرب جریان دارد و به رود نیجر می‌ریزد. لوگون به سمت شمال به دریاچه چاد سرازیر می‌شود که آب‌های آن بین چهار کشور تقسیم شده است.

جمعیت‌شناسی و فرهنگ

زبان‌های رسمی کامرون، فرانسوی و انگلیسی هستند که زبان‌های رسمی کامرون فرانسه و کامرون بریتانیا سابق بوده‌اند. بر اساس تخمین ریاست جمهوری کامرون، درصد رسمی گویشوران فرانسوی و انگلیسی به ترتیب 70 درصد و 30 درصد است. زبان آلمانی، زبان استعمارگران اولیه، مدت هاست که جای خود را به زبان فرانسه و انگلیسی داده است. انگلیسی کامرونی زبان میانجی در مناطقی است که قبلاً تحت اداره بریتانیا بوده است. ترکیبی از انگلیسی، فرانسوی و پیدجین به نام کامفرانگیس از اواسط دهه 1970 در مراکز شهری رواج پیدا کرده است.

علاوه بر زبان‌های دوران استعمار، تقریباً 250 زبان دیگر توسط نزدیک به 20 میلیون کامرونی صحبت می‌شود که از نظر زبانی کامرون را به یکی از متنوع‌ترین کشورهای جهان تبدیل می‌کند.

این کشور تنش‌هایی را از مناطق انگلیسی زبان تجربه کرده است، جایی که سیاستمداران خواستار تمرکززدایی بیشتر و حتی جدایی کامل یا استقلال (مانند شورای ملی کامرون جنوبی) شده‌اند. در سال 2017، تنش‌ها بر سر ایجاد کشور آمبازونیا در مناطق انگلیسی‌زبان به جنگ علنی تبدیل شد.

مسیحیت دین اکثریت در کامرون است و اقلیت‌های قابل توجهی به اسلام و اعتقادات سنتی پایبند هستند.

تعداد زیادی از کامرونی‌ها به‌عنوان کشاورزان معیشتی زندگی می‌کنند. کامرون به خاطر سبک‌های موسیقی محلی‌اش، به‌ویژه ماکوسا، نجانگ و بیکوتسی، و تیم ملی فوتبال موفقش شهرت دارد.

کامرون عضو اتحادیه آفریقا، سازمان ملل متحد، سازمان بین‌المللی کشورهای فرانسوی‌زبان (OIF)، کشورهای مشترک‌المنافع، جنبش عدم تعهد و سازمان همکاری اسلامی است.