ازبکستان

ازبکستان با نام رسمی جمهوری ازبکستان (به ازبکی: Oʻzbekiston Respublikasi، Ўзбекистон Республикаси) کشوری محصور در خشکی واقع در آسیای میانه است. زبان مردم ازبکستان تاجیکی و بیشتر ازبکی است و زبان ازبک از خانوادۀ زبان ترکی می‌باشد.

پرچم ملی کشور ازبکستان

اطلاعات کشور
نام کامل:	جمهوری ازبکستان
شعار:	حکومت پایدار
پایتخت:	تاشکند
زبان(های) رسمی:	فارسی تاجیکی، یهودی-تاجیکی، کوریو مار، زبان ترکمنی، زبان اوکراینی، زبان ترکی آذربایجانی، زبان اویغوری، عربی آسیای میانه و دیگر زبان‌ها
دین(ها):	اسلام
حکومت:	جمهوری پارلمانی
مساحت:	۴۴۸٬۹۷۸ کیلومتر مربع (۱۷۳٬۳۵۱ مایل مربع)
جمعیت:	۳۵٬۵۸۱٬۴۶۳
شاخص توسعه انسانی:	۰٬۷۲۰
واحد پول:	سوم (UZS)
منطقه زمانی:	UZT • تابستان (ساعت تابستانی): DST
پیش‌شماره تلفنی:	۹۹۸+
کد ایزو ۳۱۶۶:	UZ
دامنه سطح‌بالا:	.uz

مساحت این کشور ۴۴۸٬۹۷۸ کیلومتر مربع است و بر این اساس پنجاه و ششمین کشور از نظر وسعت در جهان بوده و جمعیت آن نزدیک به ۳۳٫۴ میلیون نفر برآورد می‌شود.

جغرافیای کشور ازبکستان

کشور ازبکستان در جنوب باختری با ترکمنستان، در شمال با قزاقستان و در جنوب و خاور با تاجیکستان و قرقیزستان هم‌مرز می‌باشد. این کشور یکی از بزرگترین کشورهای آسیای میانه و نیز تنها کشور این بخش از آسیاست که با همهٔ چهار کشور دیگر این منطقه همسایه است. ازبکستان در جنوب مرز مشترک کوتاهی نیز با افغانستان دارد

این کشور، که بیشتر اراضی میان رودخانه‌های سیردریا و آمودریا را به خود اختصاص داده است، ترکیبی از دشت ها و صحراهای نسبتا پهناور در غرب و نواحی مرکزی و کوهستان‌های مرتفع در خاور است.

طولانی ترین رودخانه ازبکستان رود آمودریا یا جیحون است و مهمترین ریزابه آن نیز رود زرافشان است.

بلندترین نقطه ازبکستان موه حصار، که در نزدیکی مرز این کشور با تاجیکستان واقع است، 4645 متر ارتفاع دارد و پست ترین نقطه آن گودالی است به نام مین بولاق در صحرای قزل قوم که ارتفاع آن به 12- متر می‌رسد.

پنبه، برنج و ابریشم از فرآورده‌های کشاوری ازبکستان است.

نفت، گاز طبیعی، طلا، سرب و زغال‌سنگ نیز از منابع زیر زمینی آن محسوب می‌گردند.

اقلیم ازبکستان خشک و قاره‌ای است زمستان های کوتاه و ملایم دارد و تابستان های این کشور طولانی و گرم و خشک است.

فرهنگ کشور ازبکستان

اکثر جمعیت این سرزمین را ازبک ها تشکیل می‌دهند و روس ها، تاجیک‌ ها، قزاق ها، قراقالپاق ها و تاتارها نیز اقلیت‌ های قومی آن هستند.

مردم ازبکستان اکثرا مسلمان سنی هستند و ارتدوکس ها و لائیک ها اقلیت های مذهبی آن به شمار می‌آیند.

زبان رسمی آنان ازبکی است و زبان‌های روسی و تاجیکی نیز مورد استعمال محدودتری دارد.

آب و هوای کشور ازبکستان

طبیعت ازبکستان خاص و متنوع است. ازبکستان مساحت وسیعی را (۴۴۷۴۰۰ کیلومتر مربع) در قلب آسیای میانه اشغال کرده است؛ در حالی که قسمت عمده آن بین رودهای آمودریا و سیردریا (سیحون) قرار دارد.

آب و هوای ازبکستان بری است و تابستان‌های گرم و زمستان های خنک دارد. دمای تابستان اغلب از ۴۰ درجه سانتیگراد عبور می‌کند. دمای زمستان به‌طور متوسط حدود منفی ۲ درجه سانتیگراد است، اما ممکن است تا منفی ۴۰ درجه سانتیگراد پایین بیاید. بیشتر کشور نیز کاملاً خشک است و میزان بارندگی سالانه آن بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی‌متر است که بیشتر در زمستان و بهار رخ می‌دهد. بین ماه‌های ژوئیه و سپتامبر، بارندگی کمی رخ می‌دهد، که رشد گیاهان را در آن دوره اساساً متوقف می‌کند.

ژانویه سرد ترین ماه سال و ژوئیه گرم ترین ماه سال است. اگرچه میانگین دمای زمستان در حدود -۲۳ درجه سانتیگراد است، در شمال ممکن است تا -۳۵–۴۰ درجه سانتیگراد کاهش یابد. با این حال، ممکن است روزهای گرم به اندازه کافی در فصل زمستان وجود داشته باشد. ازبکستان معمولاً بارش برف سنگین و طولانی مدت ندارد. میانگین بارش برف حدود ۵–۱۵ سانتی‌متر است. بهار معمولاً از فوریه در نواحی جنوبی شروع می‌شود و در شمال کشور به ماه آوریل می‌رسد. آب و هوا در فصل بهار متغیر با روزهای گرم، خنک و گاهی سرد است. تابستان حتی از ماه مه در جنوب شروع می‌شود و تا اوت ادامه می‌یابد. در تابستان دمای هوا در حدود ۳۵+ و ۴۰+ درجه سانتیگراد است و گاهی اوقات ممکن است در بیابان‌ها به ۵۰+ و ۶۰+ درجه سانتیگراد برسد. میانگین بارندگی سالانه حدود ۱۰۰–۲۰۰ میلی‌متر است که بیشتر در بهار و زمستان همچنین بارندگی رخ می‌دهد. نیمه اول فصل گردشگری در ماه‌های بهار است: مارس، آوریل، مه و نیمه دوم آن در ماه‌های اوت، سپتامبر و اکتبر می‌باشد.